Wpierw jest marzenie. Każdy ma swoje marzenia. Marzenia dotyczą przeważnie spraw jednostkowych lub bardzo ogólnych bez wdawania się w szczegóły. Marzenia mają charakter życzeniowy, są infantylne. Marzący nie zajmuje się problemem, jak te marzenia zrealizować. Biernie czeka na zrządzenie losu. Marzenia możemy zmieniać. Wtedy, gdy się spełniły lub w przekonaniu, że są nierealne.
Z wizją jest inaczej. Każdy może mieć swoją wizję. Nie każdy ją posiada, bo nie każdy jej potrzebuje. Nie każdy też potrafi przekuć marzenia w wizję.
Potem, kiedy człowiek bardzo pragnie zrealizować swoje marzenia i przystępuje do obmyślania sposobów, to początek tworzenia wizji. Z historii znamy wiele przykładów, kiedy to, zdawałoby się, nierealne marzenia przemieniane były na wizje, a potem urzeczywistniane. Zawsze wymagało to wielkiego samozaparcia tworzącego wizję oraz wykonawców.
Wizja musi być prawdziwa. Oznacza to, że musi być realna do wykonania.
Wizja nie jest czymś stałym. Podlega ciągłym zmianom, jest w procesie tworzenia. Z chwilą jego zakończenia, wizja staje się planem.
Trzeba nam wiedzieć, że bez marzeń nie ma wizji, a bez wizji nie ma wszechstronnego rozwoju.
Bywają wizje prywatne. Wówczas, do ich realizacji, wystarcza autor wizji, bądź inna osoba. Są wizje dotyczące określonych dziedzin lub środowisk ludzkich. Im większy zakres wizji, tym więcej potrzeba sprzymierzeńców do jej realizacji. Bez nich pozostanie tylko wizją, projektem autorskim.
Jednym z najważniejszych warunków pozyskania wielkiej liczby sprzymierzeńców jest obecność autorytetu. Może to być autorytet legalnej władzy, która w imieniu narodu podejmuje decyzję o realizacji tej lub innej wizji. Bywa, że jest to autorytet rzeczywisty, który porywa za sobą wielkie rzesze ludzkie. Stają one wówczas u jego boku, całkowicie identyfikując się z głoszoną przez autorytet wizją. Wizja, tak wspierana, przenosi góry. Żadna siła nie jest w stanie powstrzymać jej realizacji.
Sytuacja, w której znajduje się Polska jest zadziwiająca i zatrważająca zarazem. Ani jako państwo, ani jako naród, nie posiadamy ani wizji, ani jakiegokolwiek żywego i powszechnego autorytetu. Minęło prawie 20 lat "niepodległości". Nikt dotąd nie podjął tego i innych ważnych zadań.
Co stało na przeszkodzie stworzenia wizji dla Polski?
Co nie pozwalało podjąć debaty o polskiej racji stanu?
Dlaczego nie mamy powszechnych autorytetów?
Jak bumerang, ciągle wraca ta sama odpowiedź:
To nie jest moje państwo!
A jeśli nawet, ktoś tworzy jakieś projekty dla Polski w zaciszu gabinetów, nie oznacza to, że robi to w polskim interesie. Niejawne projekty zawsze powstają w interesie tej lub innej, wąskiej grupy. Często stoją za nimi obce grupy interesów, najczęściej obiektywnie sprzeczne z żywotnymi interesami społeczeństwa polskiego.
I ciągle sobie zadaję pytanie, czy jesteśmy zdolni wspólnie stworzyć wizję Polski? Bez autorytetu, a jedynie połączeni pragnieniem tworzenia dobra wspólnego?
Zatem, przekonajmy się!
Ponieważ różnimy się między sobą i dźwigamy różnorodny bagaż doświadczeń, trudno będzie o jedną wizję, wspólną dla wszystkich. Jeśli Twoja wizja (marzenia) jest pierwsza lub inna niż te rozpoczęte, przedstaw swoją poniżej. Zostanie ona przeniesiona do odrębnej notki. Jeśli natomiast, jest tożsama lub podobna do istniejącej, "podepnij się" pod najbardziej Ci odpowiadającą, wnosząc ewentualne uzupełnienia lub propozycje.
Zacznijmy od naszych marzeń dotyczących Polski.
Najtrudniej rozpocząć. Dlatego proponuję rozpocząć od refleksji o swoich najważniejszych pragnieniach. Wspólnymi siłami będziemy je uzupełniać, rozwijać i łączyć podobne ze sobą, by uniknąć niepotrzebnego rozproszenia myśli. Stopniowo zacznie się, mam nadzieję, wyłaniać jedna lub kilka wizji Polski.
Później pozostanie nam wybrać tę najlepszą i zastanowić się nad sposobami jej urzeczywistnienia.
Niech to będzie nasz skromny udział w budowie pomyślności Ojczyzny.
Nasze wizje (marzenia) rozpoczęte:
Inne tematy w dziale Kultura
