Dymiąca Błyskawica - Smokestack Lightning

"Smoke Stack Lightning" (taki tytuł był na pierwszym wydanym singlu) lub "Smokestack Lightning" (jak częściej nazywany potem) jest klasycznym bluesem napisanym w 1956 roku przez Chestera Burnetta, bardziej znanego jako Howlin` Wolf. (tu pisałem o Howlin Wolfie)

Nagrania dokonał zespół w składzie:
* Howlin` Wolf - śpiew i organki
* Hosea Lee Kennard - pianino
* Willie Johnson - gitara
* Hubert Sumlin - gitara (wieloletni patrner Howlin` Wolfa)
* Earl Phillips - perkusja
* Willie Dixon - bas

Blues ten jest oparty na jednym gitarowym riffie bez zmian akordowych. Takie bluesy tkwią swoimi korzeniami bezpośrednio w Delcie Mississippi. Podobny charakter miał prezentowany niedawno superhit Mannish Boy. (Zobacz notka manish boy)

Smokestack Lightning jest opisywany jako "destylacja esencji bluesa".

Howlin` Wolf nigdy nie ukrywał, że jego mistrzem był Charley Patton, który na Dockery Farm (patrz notka trzy ikony bluesa) uczynił coś, co moglibyśmy dzisiaj nazwać szkołą bluesa. Tam Wolf usłyszał utwór Pattona "Moon Going Down". Na bazie tego bluesa Howlin` Wolf napisał swojego - "Crying at Daybreak". Nie był jednak z niego zadowolony. Po kilku latach nastąpiła poprawka i tak powstał Smokestack Lightnin`.

Blues powstał w Chicago, gdy Wolf grał już tam pierwsze skrzypce w wytwórni Chess. Inspiracja tekstu pochodziła jeszcze z czasów gdy mieszkał w Delcie. Tak wspominał: "Wieczorami siedzieliśmy na dworze przed domem i widzieliśmy pędzące pociągi. Kominy porządnie dymiły a mrok był przebijany przez reflektory. Taki dymiący i świecący pociąg to był właśnie Smokestack Lightnin`." Tekst nie jest rymowany i ma charakter zbliżony do liryk J.L. Hookera, który prawie zawsze na pół śpiewał, na pół mówił.

Całkowicie podobny motyw powstania miał sławny Midnight Special nagrany przez Leadbelly`ego w więzieniu. Tam na pociągi pędzące nocą patrzyli więźniowie. Cóż, wydaje się, że dla wielu ludzi mieszkających w małych miasteczkach czy plantacjach bawełny była to atrakcja.

W 1999 roku singel Smokestack Lightning (drugim utworem na płycie był "You Can't Be Beat") został włączony do Grammy Hall of Fame Award. To było uhonorowanie historycznego znaczenia tego utworu. Blues ten traktowany jest jako ostateczne przejście od wiejskiego bluesa z Delty do miejskiego z Chicago. Sądzę, że spora też tu była zasługa Willie Dixona, który był producentem płyty.

Smokestack Lightning miał bardzo dużo innych nagrań, był to chyba najpopularniejszy blues Wolfa. Nagrywali go tacy muzycy jak: The Rolling Stones, The Yardbirds, The Animals, The Grateful Dead,The Who, The Electric Prunes, Lynyrd Skynyrd, Soundgarden, Quicksilver Messenger Service, George Thorogood.

Sam riff gitarowy był często wykorzystywany przez różne zespoły w innych utworach. Riff ten jest prawdopodobnie pomysłem Huberta Sumlina.
Tekst był często przerabiany, rymowany i pozbawiany okrzyków Howlin` Wolfa. W ostatnich wersjach wraca się zdecydowanie do tekstu pierwotnego.

W music boxie Howlin` Wolf, Animals, Thorogood oraz bardzo rzadko spotykane nagranie Bad Smity`ego, wykonane w wytwórni Ace Records.

Song Lyrics: Smokestack Lightning
Written and Recorded by Howlin' Wolf (1956)

Ah, oh, smokestack lightning
Shinin', just like gold
Why don't ya hear me cryin'?
Ah, whoo hoo, ooh...
Whoo...

Whoa, oh, tell me, baby
What's the, matter with you?
Why don't ya hear me cryin'?
Whoo hoo, whoo hoo
Whoo...

Whoa, oh, tell me, baby
Where did ya, stay last night?
A-why don't ya hear me cryin'?
Whoo hoo, whoo hoo
Whoo...

Whoa, oh, stop your train
Let her, go for a ride
Why don't ya hear me cryin'?
Whoo hoo, whoo hoo
Whoo...

Whoa, oh, fare ya well
Never see, ah, you no more
Ah, why don't ya hear me cryin'?
Ooh, whoo hoo, whoo hoo
Whoo...

Whoa, oh, who been here baby since
I, I been gone, a little, bitty boy?
Girl, be on
Ah, whoo hoo, whoo hoo