Czy jesteśmy razem czy nie?

Od wielu lat środowisko osób niepełnosprawnych a zwłaszcza organizacji działających na ich rzecz wydawało się bardzo podzielone. Sam system otrzymywanych dotacji z Państwowego funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wymusza niejako konkurowanie między sobą organizacji pozarządowych. Ostatni protest rodzin osób z niepełnosprawnościami w sejmie również pokazał ten problem. Dużo głośniej zaczęło mówić się właśnie o podziałach środowiska osób z niepełnosprawnościami, dla którego ostatnią rzeczą, jaka mogłaby być pożądana to właśnie podziały. Wydaje się, więc że jedność tej grupy osób oraz tych, którzy z oddaniem działają na ich rzecz to jedność współdziałanie i troska o dobro wspólne.
Los sprawił, że w ostatnich dniach środowisko, choć na chwilę zatrzymało się nad trumną świętej pamięci Piotra Pawłowskiego niekwestionowanego lidera tego środowiska oraz wybitnej postaci, która dla osób z niepełnosprawnościami zrobiła bardzo wiele. Wszyscy mówili o Piotrze dobrze podkreślając przede wszystkim jego zalety oraz osiągnięcia, które doprowadziły do zmiany postaw społeczeństwa wobec osób niepełnosprawnych. W słoneczny dzień 18 października 2018 roku bródnowska drewniana kapliczka nie pomieściła wszystkich tych, którzy przyszli pożegnać Piotra.
Mimo podziałów, mimo różnych wizji osiągnięcia tego samego celu, czyli dobra środowisk niepełnosprawnych tego dnia byliśmy razem po to by na chwilę zatrzymać się nad osiągnięciami i wielkością człowieka, który dla nas wszystkich zrobił tak wiele.
Może z tym środowiskiem nie jest aż tak źle, bo w wyjątkowych sytuacjach potrafimy się zjednoczyć, potrafimy być razem, potrafimy mówić o tym, co dla nas jest naprawdę istotne i ważne. Szkoda naturalnie, że takie wielkie spotkanie środowiska odbyło się w tak smutnych okolicznościach.
Dla wielu byłeś Prezesem Pawłowskim, więc dziś proszę Panie Prezesie nie pozwól byśmy się podzielili i dbaj z góry o to byśmy nadal podążali razem tak jak szliśmy razem za twoją trumną.
Panie Prezesie cześć twojej pamięci!