W ostatnich dniach minionego roku doszło do dwóch ciekawych wydarzeń a mianowicie Ryszard Petru z „Nowoczesnej” w swoim opublikowanym w Internecie orędziu nazwał siebie liderem opozycji. I rzeczywiście przez cały grudzień Platforma Obywatelska zdawała się pozostawać niejako w cieniu poczynań Petru i przedstawicieli jego ugrupowania. Nowo wybrany do Sejmu polityk po wyjściu z sali przedstawicieli Platformy podczas debaty nad ustawą o trybunale konstytucyjnym przejął pałeczkę liderowania, w czym naturalnie pomogły mu media skrzętnie zapraszając go do programów radiowych i telewizyjnych. Platforma po kryzysie przywództwa Ewy Kopacz nie jest w stanie pokazać dziennikarzom i wyborcom silnego zdecydowanego lidera, który mógłby w sposób znaczący stanąć na czele opozycji jak by to można było oczekiwać po największym ugrupowaniu opozycyjnym. W tym miejscu należy przypomnieć, że „Nowoczesna” Ryszarda Petru jest dopiero czwartą siłą w parlamencie.
Ostatniego dnia 2015 roku na wspólnej konferencji prasowej wystąpił Tomasz Siemoniak i Grzegorz Schetyna - walczący między sobą o przywództwo w Platformie Obywatelskiej. Powszechne wybory wśród członków partii rozpoczynają się z początkiem stycznia. Otóż na wspólnej konferencji prasowej politycy ogłosili, że Siemoniak rezygnuje z ubiegania się o funkcję przewodniczącego partii i namawia by głosować na Grzegorza Schetynę, który pozostaje jedynym kandydatem na przewodniczącego. Z całą pewnością Siemoniak za rezygnację z ubiegania się o funkcję przewodniczącego zostanie pierwszym wiceprzewodniczącym partii.
Schetyna to doświadczony polityk, ale chyba bez doświadczenia na stanowisku lidera. W swej karierze politycznej przeżywał wzloty i upadki - do tych ostatnich można zaliczyć odsunięcie go istotnych funkcji i wpływów przez Donalda Tuska.
Tusk odchodząc na salony europejskie postawił na Ewę Kopacz, której nie udało się utrzymać przywództwa w partii.
Przywództwo Schetyny będzie próbą utrzymania jedności platformy, która skupiając różne środowiska musi dbać o to by nie ulec rozpadowi. Część polityków PO widząc wyrastającą siłę w postaci „Nowoczesnej” mogłaby chcieć przejść do tego nowego ugrupowania.
Przywództwo Schetyny może zatrzymać „uciekinierów”. Schetyna może też s próbować porozumieć się z Petru, którego ugrupowanie kieruje swój program w dużej mierze do tych samych wyborców, co Platforma.
Wzajemne zabieranie sobie wyborców przez PO i „Nowoczesną” może być dla obu tych ugrupowań bardzo niekorzystne z powodu wspomnianego powyżej zabierania sobie wyborców, podziału głosów a co za tym idzie w przypadku ordynacji większościowej wzmacnianiu Prawa i Sprawiedliwości.
W jaki sposób potoczą się dalej losy opozycji i jakie ugrupowania oraz jacy przywódcy będą stali na jej czele to z całą pewnością pokarze najbliższy rok.
Jest to szalenie istotne, ponieważ w sytuacji, gdy jedna partia posiada większość parlamentarną oraz swojego prezydenta to rola opozycji nabiera niezwykle istotnego znaczenia. To właśnie silna i w miarę możliwości skonsolidowana w swych działaniach opozycja musi patrzeć na ręce władzy oraz może kierować na przykład do obiektywnego trybunału konstytucyjnego wątpliwe ustawy. Rolą opozycji jest alarmować wyborców i opinię publiczną przed działaniami mającymi niekorzystny wpływ dla funkcjonowania państwa.
Od wielu lat rządzący i opozycja widzą swoją rolę tylko w zdobywaniu i ewentualnym przekazywaniu czy odbieraniu władzy. Nie ma jednak w tych działaniach ogólnego myślenia o dobru wspólnym państwa i narodu oraz przyszłych pokoleń mieszkających nad Wisłą i Odrą.
A dalej widziałem pod słońcem, że to nie chyżym bieg się udaje, i nie waleczni w walce zwyciężają. Tak samo nie mędrcom chleb się dostaje w udziale ani rozumnym bogactwo, ani też nie uczeni cieszą się względami. Bo czas i przypadek rządzi wszystkim.” (Koh.9,11)
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
