Robakks, 7 października 2019, 03:15
Twierdzisz, że energia ma formę fal. Czy to przemyślałeś?
Która energia ma według Ciebie formę fal?
Stan układu fizycznego materii ma formę fal?
A może formę fal ma zdolność do wykonywania pracy, albo energia pola elektrostatycznego, grawitacyjnego, magnetycznego?
Mógłbyś z łaski swojej rozwinąć tę hipotezę, że "energia ma forme fal"? O co tu chodzi? :)
Edward Robak z Nowej Huty ↯
Bardzo dobre pytania! :-))
Która energia ma według Ciebie formę fal?
Na przyklad fale elektromagnetyczne to forma energii.
Stan układu fizycznego materii ma formę fal?
Tak.
W fizyce kwantowej istnieje cos takiego, jak FALE MATERII.
Zostalo to potwierdzone eksperymentalnie w przypadku czasteczki skladajacej sie z 60 atomow.
A tu masz falowy model atomu :
A co do innych mozliwosci, to bardzo chetnie poczytam komentarze.
Ciekawy artykul :
Falujący Wszechświat.
Odkrywając falową naturę wszechświata.
Najbardziej ignorowana nauka --
W Internecie nie ma prawie żadnych praktycznych o sferycznych falach stojących, poza stroną Milo Wolffa. Musiałem więc rozwinąć całą naukę samodzielnie. Było to warte zachodu, ponieważ mogłem teraz samodzielnie wyjaśnić materię i wszystkie siły. Chciałem, pośród innych, szczególnie podziękować MM. Serge Cabala'i, Philippe'owi Delmotte'owi, Anselme'owi Dewavrin'owi i Jocelyn'owi Marcotte'owi, za wsparcie i pomoc w moich odkryciach. Przypuszczam, że paru starożytnych pionierów odnalazło w przeszłości ciekawe równania i własności, jednak do dzisiaj pozostało na to bardzo mało dowodów.
Nauka o falach jest najbardziej ignorowana i wzgardzona pośród wszystkich. Trudno to wyjaśnić ,gdyż fizycy jądrowi od wielu dekad wiedzą o falowych właściwościach materii. Oczywiście, takie fale nie mogą być płaskie. Muszą być sferyczne, najpewniej stojące. Dodatkowo, ponieważ materia może się ruszać, powinien występować efekt Dopplera.
Jest to całkiem oczywiste.
Kiedy mowa o falach, pierwszą rzeczą powinno być ich studiowanie. Co jednak ciekawe, w kwestii fal materii istnieje szereg tabu. Nikt nigdy nie odważył się ich pokazać.
Nieruchomy, koncentryczny układ.
Wpierw powinniśmy przeanalizować nieruchomy układ fal stojących, który jest łatwiejszy.
Regularne, sferyczne fale stojące. Widok 3D jest interesujący, chociaż sztuczny.
Animowany diagram powyżej pokazuje sztucznie wyświetlone sferyczne fale stojące z efektem 3D dla centralnej płaszczyzny. Fale stojące na wodzie powinny wyglądać mniej więcej podobnie, ale elektron składa się ze sferycznych fal stojących.
Zasada Huygensa pokazuje, że energia przychodząca tylko z jednej półsfery powinna przeciąć płaszczyznę ogniskową w szczególny sposób, wyjaśniając, dlaczego średnica centralnego antywęzła jest szeroka na pełną długość fali. Dodanie drugiej połowy daje pełen układ:
Dodawanie fal jest raczej złożone. Rezultatem jest niezwykły, szeroki na całą długość fali rdzeń, gdzie następuje przesunięcie fazy o π.
Elektron w ruchu ulega efektowi Dopplera. Teoretyczne fale wchodzące i wychodzące nie są już koncentryczne, ale pozostają perfekcyjnie sferyczne. Suma fal ujawnia zadziwiającą falę fazy, której prędkość dana jest przez 1/β, w długościach fali na jednostkę okresu.
Diagram elektronu poruszającego się z prędkością 0,5c ciągle pokazuje jego charakterystyczny obrys.
Brak fal przychodzących.
Fale stojące nie składają się z fal biegnących. Jest to zupełnie inny układ, zachowujący się zgodnie z prawem Hooke'a. Dla potrzeb obliczeniowych, fale takie mogą być faktycznie rozważane jako dwa zbiory fal podróżujących w przeciwnych kierunkach. Jest to bardzo użyteczna metoda w programach komputerowych, i użyłem jej do stworzenia powyższych diagramów. Tym niemniej, należy obserwować, co na prawdę dzieje się w substancji ośrodka, gdy ma miejsce fala stojąca.
Na przykład, przy użyciu głośnika, można wytworzyć falę stojącą wewnątrz rurki. Fala biegnąca penetruje rurkę, i jeśli jej długość jest kompatybilna z długością fali, powoduje rezonans. Dzieje się tak, ponieważ koniec rurki działa jak ekran, i nie pozwala całej energii wydostać się w jednym pulsie.
Wyłączenie głośnika nie wygasi rezonansu natychmiast. Teoretycznie, układ bezstratny (bez strat energii) z zatkanymi oboma końcami, będzie wibrował w nieskończoność. Powietrze jest po prostu ściśnięte w antywęzłąch, a wówczas energia ciśnienia jest przekształcana w kinetyczną, i tak w kółko. Taki sam proces zachodzi dla bezstratnej struny, poruszającej się tam i z powrotem, zgodnie z prawem Hooke'a: rozciągnięcie jest proporcjonalne do siły. Kwestia brzmi: nie ma już dłużej fal biegnących. Po prostu fale stojące. W szczególności, węzły są punktami o stałej, zerowej energii, są więc niezgodne z falami biegnącymi.
Fale biegnące mogą być potrzebne, żeby zainicjować falę stojącą, ale nie są już potrzebne, gdy układ się ustabilizuje. Dodatkowo, jeśli część energii jest wypromieniowywana, może być zastąpiona przez wzmacnianie. Jest to w szczególności prawdziwe dla oscylatorów elektronicznych.
Elektron jest pulsacyjnym układem falowym.
Z tego samego powodu, elektron musi być w przeszłości uformowany przy pomocy fal zbieżnych. Taka sytuacja nie jest zbyt prawdopodobna, gdyż częstotliwość fal eteru i ich fazy rzadko są ze sobą zgodne w danym punkcie, lecz jest możliwe. Szanse wynoszą [jeden do] miliarda miliardów.
Tym niemniej, raz utworzony, elektron pozostaje stabilny, gdyż jego fale stojące są wciąż wzmacniane falami eteru. Jest to wyjaśnione efektem soczewkowania. Na przykład, obiekty widoczne ponad oknem wydają się rozmazane, gdyż prędkość światła nie jest taka sama dla ciepłego i chłodnego powietrza. Z tego samego powodu dźwięk również ulega nad ogniem rozproszeniu. Tak samo każda fala dźwiękowa ulega rozproszeniu na dźwiękowych sferycznych falach stojących, gdyż zmieniają one gęstość powietrza.
Oznacza to, że nadchodzące fale, będące w fazie, nie są już dłużej potrzebne. Elektron po prostu potrzebuje stałych i potężnych fal, nadchodzących od całej materii Wszechświata, której fazy i częstotliwości mogą być różne. Zatem w nieskończoność wpływają one na wibrujące i pulsujące sferyczne fale stojące.
Inne tematy w dziale Technologie
