Michnik - niespełniony rewolucjonista?

"No one believed that communism would actually collapse in front of our eyes.  But then it happened, and suddenly people like me, with a completely different background than most of their fellow Poles, were in power. But we hadn't learned to make policy according to the rule of a democracy. Besides, our noble aspirations were probably too much for the majority of the people."

 

W wolnym tłumaczeniu: nikt nie wierzył, że komunizm upadnie na naszych oczach. Ale kiedy to się zdarzyło i nagle ludzie tacy jak ja z całkiem innym doświadczeniem niż większość rodaków byli przy władzy. Ale my nie nauczyliśmy się tworzyć polityki według reguł demokratycznych. Poza tym nasze szlachetne aspiracje były zbyt odległe dla ludzi.

 

Zaczynamy więc rozumieć skąd ta zaciekłość Michnika w zwalczaniu Kaczyńskiego: on nie potrafił zrzucić munduru rewolucjonisty. On wciąż musi mieć wroga: np kościół katolicki czy patriotów, którzy mają inne spojrzenie na rzeczywistość niż on.

 

W tym kontekście jego zarzuty o nacjonalizm Orbana i Kaczyńskiego można porównać do zarzutów Stalina, że zachodnie rządy wykorzystują klasę pracowniczą i stanowią zagrożenie dla światowego pokoju.

 

Jest jedno ale: porównania do Hitlera i przyklejanie łatki faszyzmu było popularnym sposobem zwalczania przeciwników politycznych na zachodzie ponad 50 lat temu. Dziś nikt nie bierze poważnie tych oskarżeń bo się zdezawuowały. 

 

Jedynie wizerunek Polski jako kraju na tym traci bo czytelnik będzie kojarzył faszyzm z Polską. Michnik robi dobrą robotę dla Eriki Steinbach i niemieckich faszystów, którzy coraz częściej winy wojenne przypisują Polakom. 

 

Jak uczy historia rewolucjoniści idą do celu po trupach. Czy jako demokrata powinienem tolerować antydemokratyczne działania stetryczałych rewolucjonistów?