Świat zaskoczyła informacja o przyznaniu prezydentowi USA, Barackowi Obamie Pokojowej Nagrody Nobla. Równie zdumiewające jest uzasadnienie tego wyboru, w którym czytamy:
Daliśmy Nobla Barackowi Obamie za to, że pokazał, iż będzie starał się rozwiązywać konflikty za pomocą negocjacji a nie siłą. Obama, jako prezydent USA, stworzył nowy międzynarodowy klimat.
(cytat za przedstawicielem Komitetu Noblowskiego, podczas uroczystości ogłoszenia laureata Pokojowej Nagrody Nobla).
Pytanie czy w ten międzynarodowy klimat wpisują się działania prezydenta Stanów Zjednoczonych z 17 września b.r. oraz dotychczasowe ignorowanie innego laureata Pokojowej Nagrody Nobla - Dalajlamy, duchowego przywódcy walczących o wolność Tybetańczyków jest naturalnie zbędne.(godnym uwagi jest fakt, iż Dalajlama od 1991 roku spotykał się ze wszystkimi prezydentami USA). Trudno przecież osiągnąć tak cenny i doceniony międzynarodowy klimat narażając się na gniew Pekinu bądź Moskwy...
Autorowi jako historykowi pozostaje podsunąć Komitetowi Noblowskiemu zbiorczą kandydaturę czterech wielkich polityków końca lat trzydziestych, którzy również nie ustawali w wysiłkach nad pokazaniem, że starają się rozwiązywać konflikty za pomocą negocjacji a nie siły. W historiografii XX wieku stworzony przez nich międzynarodowy klimat nosi nazwę Systemu Monachijskiego.
Bogowie, dajcie mi cierpliwość, bym pogodził się z tym, czego zmienić nie jestem w stanie. Dajcie mi siłę, bym zmieniał to co zmienić mogę. I dajcie mi mądrość, bym odróżnił jedno od drugiego. - Marek Aureliusz
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
