Teizm i Ateizm

Są w życiu człowieka rzeczy dziwne.

Jedną z nich jest trwałość nauki (bredni), którą poznało się w szkole.

Doświadczyłem tego ostatnio, gdy na moją deklarację na X (tt), że nie jestem ani teistą, ani ateistą, ktoś zareagował, że to niemożliwe, że przecież muszę być albo jednym, albo drugim – stara zasada: "Trzeciej możliwości nie ma" ("Tertium non datur") tutaj się przypomina.

Otóż nie muszę, a sposobów uniknięcia tej podanej alternatywy jest kilka:

1. Sposób obiektywny:

• Agnostycyzm – nie deklaruję się po jednej z tych stron, bo nie wiem, którą opcję wybrać, a nie jestem tak sztywny i nieelastyczny, aby wybrać na oślep i następnie trzymać się tego wyboru "jak pijany płotu" pomimo, że nie będzie to prawda pewna;

2. Sposoby subiektywne:

• Deklaracja 1: Nie rozumiem tego problemu, ani pytania;

• Deklaracja 2: Pytanie rozumiem, ale nie mam chęci podejmować decyzję i stawać po jednej stronie tego sporu ideologicznego, gdyż nie jestem zainteresowany w ostatecznym rozstrzyganiu tego dylematu.

W uzupełnieniu:

Lubię być pozytywny, więc popieram całym sobą rodzimą kulturę słowiańską.

W żadnym wypadku nie jestem antyklerykałem (nikogo nie neguję).