Słowiańszczyzna - Pielgrzymka słowiańska - cykl

Ten cykl opisów miejsc dawnego zamieszkiwania mieszkańców terenów polskich i wystaw archeologicznych muzeów polskich powstał jako moja reakcja na brak wiedzy i odradzanie się zainteresowania Polaków swoimi pradziejami, prahistorią, starożytnością, rodzimą kulturą i obyczajami, materialnymi zabytkami pradziejów.

Posłużę się tu angielską wersję hasła: pielgrzymka, bo jest znacznie szersza niż definicja polska tego zjawiska.

https://en.wikipedia.org/wiki/Pilgrimage

Ale chodzi mi o jeszcze szersze widzenie tego tematu: nie tylko dotarcie do miejsc obrzędowych, ale dotarcie do źródeł kultury, obyczaju, folkloru.

Zamysł pierwotny miał tyczyć tylko ziem i okresu rodzimej Słowiańszczyzny.

W praktyce okazało się, że eksponatów z czasów wczesno-słowiańskich w muzeach jest mało (według kustosza z Pruszkowa są brzydkie).

Słowianie swój dorobek techniczny i technologiczny na terenach polskich stwarzali prawie od zera po zniszczeniu i ucieczce wcześniejszej kultury przeworskiej (Wandalów?) przez najazd Hunów w 375 roku ne.

Jakby nie znali, nie korzystali, z wcześniej znanych wynalazków, ani z dorobku innych kultur im współczesnych: ani z obcych wyrobów, ani z obcych technologii.

Temat rozrósł się aż do opisu zabytków materialnych wszystkich kultur człowieka zamieszkujących tereny polskie w przeszłości.

Przy tym ciekawią mnie w zasadzie tylko:

1. Krytyka sposobu przedstawienia zabytków kultury materialnej pradziejowej;

2. Jakość obsługi: personelu (kustoszy), wystawy i opisów info.

3. Ciekawostki i dylematy archeologii;

Na podstawie swojego oglądu, bezpośrednich spostrzeżeń.

Zastrzeżenie prawne (disclaimer): ciekawostki przytaczam z pamięci, bez zdjęć, więc mogę się pomylić, co do lokalizacji jakiegoś eksponatu w konkretnym muzeum.

Ciekawe dla mnie jest to, co zostaje w pamięci, po obejrzeniu wystawy.

Zdjęć nie zamieszczam, bo raczej ma być to wstęp do własnych wypraw w przeszłość niż wyczerpanie tematu, zresztą zdjęcia można znaleźć w Internecie.

Trzeba rozróżniać:

1. Co dział archeologii danego muzeum (jeśli jest) ma;

2. A co pokazuje na wystawie (jeśli taka stała wystawa w ogóle jest);

3. Oraz różnice pomiędzy opisami a wystawionymi zabytkami.

Staram się też w minimalnym stopniu korzystać z tego, co inni na ten temat napisali, a raczej własnymi oczami zauważać rzeczy godne podkreślenia, jednak często muszę się powoływać na interpretacje archeologów zawarte w opisach, często podane bez uzasadnienia, bez dowodów.

Nie jestem archeologiem, więc jest to dla mnie wielkie ułatwienie do alternatywnego spojrzenia na zabytki dawnych kultur.

Szukamy rodzimej przeszłości polskiej słowiańskiej - to cieszy.

Archeologia jest nauką o dawnym człowieku, społecznościach i kulturach.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Archeologia

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Archeologia

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Archeologia_Polski

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_archeologiczna

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Kultury_archeologiczne_Polski

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Metodologia_nauki

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Metodologia_nauk_historycznych

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Teoria_i_metodologia_archeologii

W Polsce „archeologia”, wobec nieciągłości historii polskiej spowodowanej wojnami i okupacjami, mordami przedstawicieli warstw wyższych (elit), średnich i ludowych narodu, często oznacza odkrywanie metodami archeologicznymi zapomnianej przeszłości z czasów historycznych, a nie domyślnie przeze mnie przyjmowaną archeologię pradziejową.

Archeologia odkrywa też nowszą zapomnianą historię Polski, bo na skutek wojen, rozbiorów, okupacji i przesiedleń nastąpiła w społeczeństwie utrata pamięci o nieudokumentowanych pismem wydarzeniach i lokalnych osiągnięciach Polaków, którą tylko zabytki materialne mogą przywrócić.

Gdy piszę o wystawie archeologicznej, znaczy to, że chociaż jej część tyczy archeologii pradziejowej, czyli nieudokumentowanej pismem.

Rozwój ludzkiej świadomości nie był skokowy, lecz ciągły, skoordynowany przez sąsiedztwo.

Rozwój odległych kultur nie był ciągły: ani w przestrzeni, ani w czasie, więc można poznać tajemnice dawno zapomniane, a warte przypomnienia i przydatne.

Archeolodzy mają nawet nadzieję na więcej, że poznanie procesu rozwoju dawnych kultur pozwoli ustalić prawidła rozwoju świata i ludzkości praktycznie.

Teksty te zawierają kilka typów informacji, trudno jest je rozdzielić:

1. Info moje – jak zauważam same zabytki, eksponaty;

2. Info z tablic opisowych: ogólnych i opisujących poszczególne eksponaty – źródłem jest tu sam archeolog;

3. Info ustne uzyskane od kustoszy i innych osób;

4. Moje hipotezy i oceny krytyczne.