"Prelekcje paryskie"

Adam Mickiewicz

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz

"Prelekcje paryskie"

"Wybór Tom I-II"

wybór, wstęp i opracowanie Marta Piwińska

https://pl.wikipedia.org/wiki/Marta_Piwi%C5%84ska

Sięgnąłem po to dwu-tomowe wydanie wraz z komentarzem krytycznym, bo nie chce mi się czytać i samemu analizować oryginału, bo nie akceptuję stosunku Autora do rodzimej kultury słowiańskiej, którą stara się on rozumieć poprzez obce religie judeo-chrześcijańskie (mesjanizm) i obcą kulturę semicko-chazarską.

"Wstęp" zatytułowany "Dzieje kultury polskiej w prelekcjach paryskich" jest obszerny, podzielony na rozdziały, ale chyba po humanistycznemu dość chaotyczny, niezbyt systematyczny.

"Wstęp" ten jest w pewnym sensie recenzją wieloletniego dzieła Mickiewicza, według mnie ważne będzie wskazanie znaczenia tego dzieła dla współczesności i przyszłości.

Według Autorki Mickiewicz wykorzystuje poprzez dobór tekstów i ich interpretację okazję do stworzenia pewnego mitu, czy nawet zbioru mitów narodowych.

Ciągle jest to jednak mowa do tzw. "klasy próżniaczej" (feudalizm), która nie musi troszczyć się o byt - może projektować przyszłość według swoich wyobrażeń i ideologii.

Autor mówi dużo o roli natchnienia, w jego interpretacji jest to coś w typie kontrolowanego szaleństwa.

Autor wskazuje jako cel i ideał wolności człowieka przekroczenie swojego "ja", osoby, ("ego"), w przejściu do realizacji pewnej (jakiejś) idei.

Kurs ostatni to wielkie wołanie o czyn - co potem Autor realizował jako twórca "Legionu Polskiego" we Włoszech i pisarz polityczny ("Trybuna ludów").

Mało kto chyba wie, że Adam Mickiewicz za sprawą swoich wykładów paryskich stał się inspiratorem zjednoczenia Słowiańszczyzny, a przynajmniej odzyskania wolności i państwowości narodów słowiańskich - stał się znanym symbolem takich tendencji wolnościowych.

Trzeba jednak wiedzieć też, że jego idea była błędna, bo wiązał odrodzenie Słowiańszczyzny z religiami judeo-chrześcijańskimi (też feudalizmem, w tym feudalizmem religijnym) i kulturą semicko-chazarską, a nie z rodzimą kulturą słowiańską.

-