Słowiańszczyzna - kultura obyczajowa słowiańska i polska

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_dawnych_Słowian

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_polska

Ciekawym i nie ruszonym chyba przez naukę polską tematem granicznym z zakresu rodzimej kultury Słowian polskich jest:

Jakie elementy rodzimej kultury słowiańskiej, cywilizacji słowiańskiej, przetrwały w Polsce krwawy najazd obcych religii judeo-chrześcijańskich, kultury semicko-chazarskiej i feudalizmu (zniewolenia społecznego), w tym feudalizmu religijnego?

Jak wpłynęło to na spójność, integralność i tożsamość narodu, społeczeństwa i państwa słowiańskiego-polskiego ogółem, i w podziale na nowe stany społeczne: władcę (króla), arystokrację (magnaterię), szlachtę, lud (chłopów) - no i tzw. "duchowieństwo": księży, zakonników, zakonnice: początkowo obcych, potem też własnych - później też inne ludy napływowe, które pojawiały się w Polsce falami: Żydów, Niemców, Rosjan, itd., na stosunki wzajemne pomiędzy stanami społecznymi i nacjami?

Jak kształtowały się w tym zakresie zmiany, rozwój, trend zmian poprzez wieki - co udało się łatwo zniszczyć, a co było bardziej trwałym elementem kultury słowiańskiej, kultury Słowian, a nawet dotrwało do czasów obecnych?

Przyjmuję tutaj ciągłość kulturową słowiańską-polską: w szczegółach obyczajowych zachodziły zmiany gwałtowne i powolne, ale sposób myślenia zmienić to nie jest możliwe.

Temat ten chyba nie został nigdzie opracowany w całości, więc trzeba zbierać go z kawałków rozsianych po historii Polski i literaturze.

Najbardziej zauważalna jest trwałość rodziny słowiańskiej i rodu, formacji społecznej określanej czasem w pewnych miejscach jako ZADRUGA:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zadruga

Związanym elementem obyczajowym są DZIADY słowiańskie, świętowane pod obcą nazwą ("święto zmarłych"), ale z zachowaną treścią:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziady_(zwyczaj)

Warto zauważyć, że w koncepcji słowiańskiej nieżyjący przodkowie są tutaj jedynie przyczyną do spotkania i wspólnego świętowania dla żywych członków rodu, przypomnienia i utrwalenia znaczenia rodu i pokrewieństwa, nie są wyłącznie samoistnym celem.