Kultura słowiańska - reguły, zasady i prawa

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura

https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C5%82owianie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_dawnych_S%C5%82owian

Zastanawiam się, jaki może być mój własny amatorski udział w studiach nad Słowiańszczyzną wobec szerokich profesjonalnych studiów tego typu na całym świecie właściwie.

Studia slawistyczne dostarczają obfitego materiału szczegółowego, ale brak tam emocji, namiętności i uczuć Słowianina - tego, który zajmuje się Słowiańszczyzną od wewnątrz, śledzi prahistorię własnych przodków i potrafi odsiać pojedyncze, mało prawdopodobne interpretacje znalezisk i zdarzeń od cech obyczajowych grupowych słowiańskich, cech charakterystycznych, specyficznych - po raz kolejny przypominam dzieło życia Zoriana Dołęgi Chodakowskiego.

Nawet jeśli wszystkie pojedyncze szczegóły podawane przez niezaangażowanych badaczy są precyzyjne i ścisłe, prawdziwe - co jest razej wątpliwe wobec małej ilości tych źródeł - to akcenty powinny być inaczej rozłożone.

Według mnie wszystkie dotychczasowe dociekania w zakresie kultury Słowian nie potrafią wytłumaczyć fenomenu Słowian.

Nie ma w tym życia - jest to raczej nagromadzenie szczegółów, katalogowanie, niż ukazanie ideału współżycia według Słowian.

Moja wizja kultury słowiańskiej bardziej oparta jest na całokształcie historii Słowian, intuicyjnie przyjmowanej ciągłości obyczajowej, niż poszczególnych źródłach archeologicznych lub pisanych, które budzą wątpliwości z wielu względów.

Moje poszukiwania w zakresie Słowiańszczyzny nastawione są na odnowienie, przywrócenie, odbudowanie rodzimej kultury słowiańskiej - stawiam to sobie jako zadanie i cel.

Kultura słowiańska nigdy nie zginęła, jest stale obecna, a nawet rozwija się w warunkach opresji obcych kultur, ale jeśli jest wymieniana to tylko jako jakaś skamielina, pozostałości folklorystyczne bez rzeczywistego wpływu na współczesność.

Nie tyle interesuje mnie sama kultura rodzima dawnych Słowian, ile możliwość jej odnowienia, przywrócenia jej elementów, chociażby tych najbardziej istotnych - a to obejmuje też elementy dawne, które przetrwały dziejowe zawieruchy, akulturację religijno-kulturową i wynarodawianie.

Trzeba zauważyć, że rodzima kultura słowiańska nie ma spisanych reguł, zasad czy praw, więc dociekając sposobów współżycia społecznego dawnych Słowian trzeba opierać się na rozmaitych źródłach zarówno dawnych jak i nowszych, zakładając ciągłość kulturową, obyczajową.

Kultura to głównie sposób wychowania i współżycia społecznego, ekspresji osobistej związanej kulturą społeczną.

Przy tym przez pojęcie reguła rozumiem zasadę (sztywną) z wyjątkami, a jako prawo zasadę, która została sformalizowana do postaci prawa ogólnie obowiązującego, które można naruszyć jedynie korzystając z tzw. luzów prawnych.

Słowianie są elastyczni w postępowaniu, więc ich zasady przybierały raczej formę reguł niż ścisłych praw.

Słowiańszczyzna - tematy

Tak, jak napisałem wcześniej, moją irytację wywołuje interpretacja wielu odnalezionych zabytków pradziejowych z terenów polskich, a w szczególności z okresu rodzimej Słowiańszczyzny, jako kultowych, rytualnych, i ogólnie temat wierzeń i religii kultur pradziejowych przyjęty odgórnie jako nadrzędny dla archeologii polskiej.

Jest to nagminne i irytujące zarówno w literaturze popularno-naukowej, jak i w opisach muzealnych.

Wbrew ogólnie panującej opinii uważam, że państwo polskie jako luźna federacja spokrewnionych plemion powiązanych językiem i kulturą bez sztywno wyznaczonych granic terytorialnych powstało na podstawie umów dwustronnych znacznie wcześniej przed krwawym najazdem religii judeo-chrześcijańskich, kultury semicko-chazarskiej i organizacji feudalnej (prawie niewolniczej) społeczeństwa polskiego.

Według mnie tematem głównym poszukiwań i dociekań archeologów i ogólniej naukowców, historyków, powinna stać się:

1. 1. Organizacja społeczności pradziejowych, w szczególności rodzimych słowiańskich, i z ziem polskich;

2. 2. Dawne techniki i technologie, w tym w zakresie ochrony życia i zdrowia;

3. 3. Organizacja i metody wykonywania wielkich przedsięwzięć (np. grodów), oraz;

4. 4. Sposób przekazywania wiarygodnej informacji, wzajemnego informowania o zamiarach ówcześnie.

Organizacja taka niewątpliwie istniała, gdyż nawiązywanie kontaktów małżeńskich, budowanie domów, osad, przygotowanie terenu pod uprawę rolną, polubowne rozstrzyganie konfliktów między osobami, rodzinami i rodami, plemionami, powstawanie grodów, dróg, mostów, grobli, utrzymywanie ich przejezdności i bezpieczeństwa, kierowanie żeglugą, itd., wymagało ogromnych nakładów zorganizowanej pracy.

Konieczność taka powstała właściwie już z początkiem neolitu.

Istnieją takie książki, dzieła, ale tylko w formie beletrystycznej, literackiej, ubarwionej fantazją autora i niezbyt ścisłej naukowo, obecnie nieaktualnej wobec postępu wiedzy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stara_ba%C5%9B%C5%84_(powie%C5%9B%C4%87)

Sięgając do analogii kulturowych można tutaj przypomnieć np.:

- hinduską organizację społeczeństwa w formie kast i warn.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stany_i_kasty_w_Indiach

https://pl.wikipedia.org/wiki/Warna_(hinduizm)

- indiańską "fajkę pokoju" i "wampum".

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kalumet

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wampum