"Dzieje Polski"

Feliks Koneczny

"Dzieje Polski"

Oczywiście nie czytam tej książki, a jedynie przeglądam pobieżnie - nie chcę nasiąkać poglądami Autora, które są mi raczej obce, wobec których jestem krytyczny.

Nie jest to zatem recenzja w ścisłym sensie, a raczej zestaw przemyśleń i uwag własnych zainspirowanych tym tekstem.

Nie znaczy to, że neguję cały dorobek twórczy Autora, lecz po prostu zauważam braki w jego pracy, które chciałbym tu wskazać i wypunktować.

Chcę uniknąć euro-centryczności jako europejskiego punktu widzenia i kryterium oceny.

1. Przede wszystkim Autor wychodzi w swej pracy naukowej z założeń chrześcijańskich, katolickich, co z góry wskazuje, że będzie stronniczy w poglądach - bardziej stronniczy nawet niż konserwatywny czy nacjonalistyczny, patriotyczny - według mnie stronniczość u naukowca jest wadą niewybaczalną, a szczególnie stronniczość niejawna, ukryta - nie wymieniona w założeniach pracy, może nawet nieuświadomiona z powodu braku wiedzy lub uwagi czy ostrożności.

2. Autor pomija całkiem cywilizacje, które rozwinęły się na terenach poza granicami Cesarstwa Rzymskiego, które Rzymianie określali jako "Barbaricum" - były to przecież bez wątpienia cywilizacje, kultury, gdyż według własnych założeń Autora były "metodą ustroju życia zbiorowego", w szczególności różnorakie kultury Germanów i Słowian, całą ich ukształtowaną historycznie różnorodność rodową i plemienną, a w końcu państwową.

3. Brakuje mu też wielu innych kultur, które w jego czasach były mniej znane, rzadko chyba nawet wymieniane jako kultury - poza euro-azjatyckich (np. afrykańskie, amerykańskie, eskimoskie, aborygeńskie, itp.).

4. Autor patrzy na dzieje Polski jako na ciągły proces historyczny - jakby nie zauważał wyraźnie przecież dostrzegalnej nieciągłości w okolicach roku 966 związanej z krwawą inwazją, narzuceniem obcej religii judeo-chrześcijańskiej i obcej kultury semicko-chazarskiej w połączeniu z obcym feudalizmem, obcą organizacją społeczeństwa, Polsce, Europie i całemu światu - co kłamliwie jest nazywane cywilizacją łacińską, kulturą klasyczną.

5. Bez poważnej analizy polskiej Słowiańszczyzny i kultury słowiańskiej pisanie obecnie o dziejach czy historii Polski jest po prostu fałszerstwem, oszustwem naukowym - szczególnie, że naukowcy nie mają zwykle cechy umiaru przedstawiania swoich poglądów jako nie całkiem pewnych, zostawiania marginesu błędu, wyraźnego zaznaczania, że pokazują stan aktualny według ich wiedzy.

Miałem na ten temat ostatnio dyskusję na Twitterze - polemista napisał mi:

"O cywilizacjach pisał Feliks Koneczny. Odsyłam do jego książek. W największym skrócie cywilizacja łacińska to: pierwszeństwo ducha nad materią, pierwszeństwo indywidualizmu nad zbiorowością, wyższość moralności nad prawem, poszanowanie własności prywatnej...

małżeństwo monogamiczne, równość kobiety wobec mężczyzny, poszanowanie woli zmarłego przy dziedziczeniu (też kobiet). Równie dobrze można mówić cywilizacja zachodnia, ale wywodzi się ze starożytnego Rzymu, dlatego nazwa "łacińska" jest trafna."

MOJA ODPOWIEDŹ:

"Jakbyśmy tego w naszej własnej kulturze słowiańskiej nie mieli! (Wanda)

cudze chwalicie...swego nie znacie!"

Cywilizacja i kultura słowiańska została skutecznie wyparta ze świadomości Słowian, ale była bez wątpienia obecna przez cały czas, nigdy nie została pokonana i nie zginęła.

Cywilizacja i kultura Słowian to moralność osobista i etyka społeczna, gdyż to właśnie pozwoliło Słowianom przetrwać dziejowe dole i niedole dając im z pomocą przekazu, wychowania osobistego i pokoleniowego kompas zachowania i postępowania, utrzymania tradycji i elastycznego przystosowania.

Cywilizacja i kultura słowiańska była podstawą pod wszystkie inne cywilizacje istniejące w Polsce, gdyby nie było cywilizacji słowiańskiej żadna inna by się w Polsce nie utrzymała, bo zostałyby zniszczone - tolerancja Słowian sprawiła, że inne kultury mogły w Polsce współistnieć, oczywiście nie bez konkurencji i animozji wzajemnych.

Słowianie zastosowali taktykę (dla nas długoterminową strategię) japońską: ustąp, aby zwyciężyć!

Gdyby nie stale istniejąca cywilizacja słowiańska w Polsce wszystkie inne zostałyby rozgniecione przez Polaków - tylko tolerancja Słowian-Polaków pozwoliła innym kulturom i religiom panoszyć się w Polsce (żydowskiej, pruskiej, carskiej, itp.).

Tylko dzięki polskiej-słowiańskiej kulturze żydzi (głównie żydzi chazarscy) zdołali sobie w Polsce stworzyć "raj dla żydów" - żadna inne kultura ich nie chciała.

Trzeba też podkreślić otwartość Słowian-Polaków na obcą władzę, tak obcych królów (co nie zawsze wychodziło nam na zdrowie - dynastia saska), jak i pod zaborami (zabór austriacki - pewna nostalgia do dobrego władcy).

Według komentarza zainteresowanie szczególne budzi stronniczość w nauce.

Jest to temat szeroki, który ma kilka aspektów.

Stronniczość jako problem różnie rozwiązywany może wystąpić wtedy, gdy dążenie naukowca do prawdy zderzy się z lojalnością względem pracodawcy i jego obawą o życie, zdrowie, karierę, stabilizację bytową lub rodzinę (przypadek Kopernika).

Wbrew powszechnemu mniemaniu stronniczość poza naukami humanistycznymi pojawia się też w naukach technicznych w formie wyboru jednego z wielu czasem możliwych kierunków rozwoju, np. bardziej korzystnego finansowo dla firmy, a czasem uchybiającego prawdzie i moralności (przypadek Pfizera i mass-mediów, leków na raka).

W takie dylematy obfituje polityka, gdzie króluje czasem kłamstwo, oszustwo, propaganda, a prawdę trudno usłyszeć, raczej sprytne półprawdy i całkowite nieprawdy, lub tzw. "prawdy etapu".