"Słowiańszczyzna i dzieje powszechne"

Zbiór studiów historycznych różnych Autorów, który miały być hołdem i podarunkiem w 70 rocznicę urodzin Ludwika Bazylowa, a których jednak nie dożył.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Bazylow

Trafiła ta książka w moje ręce przypadkiem, bo w związku z moimi zainteresowaniami pierwotną kulturą Słowian pożyczam różne książki tyczące obszarowo i historycznie Słowiańszczyzny.

Z wielu pism naukowych tu zamieszczonych najciekawsze tematycznie wydają się:

1. "Słowianofile rosyjscy wobec kwestii polskiej" - okazuje się słowianofilska inteligencja rosyjska w XIX w., dość odległa od raczej twardogłowych kół rządowych, rozważała temat Polski (zaboru rosyjskiego) na wiele sposobów, nawet biorąc pod uwagę całkowite wycofanie się Rosji z terenów polskich, jednak z obawą, że zaraz tam wejdą Prusy z Austrią.

2. "Ukraina w planach i praktyce politycznej rosyjskiego absolutyzmu oświeconego" - bardzo aktualna pozycja naświetlająca stosunek Katarzyny II, jej perfidną zimną politykę stopniowego uzależniania i włączania Ukrainy do Rosji, zresztą z pomocą wyższych warstw społecznych Ukrainy, które widziały w tym swoją korzyść - przeciwstawienie "samodzierżawia", "samostijnej"

https://pl.wikipedia.org/wiki/Samodzier%C5%BCawie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Radiostacja_UPA_%E2%80%9ESamostijna_Ukrajina%E2%80%9D

Właściwie można mieć pytanie, dlaczego Piłsudski przy okazji odbudowy Polski nie pomógł Ukrainie utworzyć własne państwo, lecz zdecydował się na kolonizację kulturową, może proroczo przewidywał, że Polska zamiast wdzięczności, stworzyłaby potwora groźnego dla wszystkich państw sąsiednich, a zwłaszcza dla "Lachów", okazało się jednak, że to nic nie dało, bestialstwo i prymitywizm ukraiński czekały tylko na okazję do masowych mordów.