"Na drogach kultury ludowej"

Stanisław Pigoń

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Pigo%C5%84

Poszukując śladów kultury słowiańskiej w kulturze ludowej sięgnąłem po tę grubą książkę.

Jest to pośmiertny wybór tekstów Autora: wybór i opracowanie oraz wstęp Tomasz Jodełka-Burzecki.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Jode%C5%82ka-Burzecki

Pierwotnie poszukiwanych zagadnień nie znalazłem - może poza nutą pewnej jakby starożytnej sprawiedliwości społecznej względem obrońców ojczyzny?, tym niemniej dostrzegłem rzecz godną uwagi.

We wstępie zatytułowanym: "Stanisław Pigoń - Wielki humanista i wierny syn ludu polskiego" redaktor poza wielką ilością pochlebstw podkreśla przez odpowiednie cytaty, że Autor polemicznie przeciwstawiał się odwetowcom domniemanej feudalnej krzywdy chłopskiej - kierował raczej w stronę wspólnego patriotyzmu narodowego.

Autor uważał, że kultura (literatura) dla ludu zaczęła się z początkiem XIX w., a literatura chłopska około 1870, jednak nie jest ona zupełną nowością w kulturze polskiej, jest tylko osobnym nurtem tej kultury - ciągłość kulturowa polska zostaje zachowana.

Jest to bardzo wygodne dla PRL, że znaleźli się ludzie (chłopi) wykształceni ogromnym wysiłkiem własnym w poprzednim ustroju, którzy wskazują na ciągłość kultury polskiej - było to bardzo potrzebne nowemu "ludowemu" ustrojowi państwa narzuconemu przymusem przez obcych - jest to jednak postawa godna głębszego zastanowienia, bo nie była ona wyjątkowa, jednostkowa.

Odnosząc do czasów obecnych można to zauważyć, że tzw. "demokracja" przeżywa właśnie ogromny kryzys - totalitaryzm ukrył się za ludźmi nieświadomymi swoich praw, ludźmi którzy nie walczą o swoje prawa - nawet kosztem życia, jak to widzimy w Kanadzie.