"Polskie obrzędy i zwyczaje - doroczne"

Barbara Ogrodowska

"Polskie obrzędy i zwyczaje - doroczne" (1)

"Polskie tradycje i obyczaje - rodzinne" (2)

Autorka opisuje tylko folklor ludowy, więc nie ma tu jakichkolwiek odniesień do wcześniejszej kultury słowiańskiej polskiej - źródeł rodzimych kultury polskiej.

Jest tylko wręcz nachalne trzymanie się kultury obcej narzuconej Polsce: judeo-chrześcijańskiej lub inaczej mówiąc semicko-chazarskiej.

(1) Autorka wydziela cztery pory cyklu rocznego: zima, wiosna, lato, jesień - kolejność ta nie jest zgodna z przyjmowaną w Polsce kolejnością pór roku zaczynającą się od wiosny.

Zostawiam ewentualnemu czytelnikowi domyślenie się powodu powyższej niezgodności - mnie wydaje się, że Autorce chodzi o dopasowanie treści książki do kalendarza liturgicznego katolickiego.

(2) Autorka prawidłowo wydziela trzy okresy życiowe: narodziny i okres około porodowy (początki życia), okres swatów i wesela (pełnia), okres starości i pogrzebu (zmierzch życia), a ponadto dodaje rozdział o sposobie traktowania w Polsce siedziby rodowej (dom).

Odradzam sięganie po te książki - Autorka postawiła sobie za zadanie zaszokować czytelnika, co bardziej negatywnymi zabobonnymi praktykami wiejskimi stosowanymi w katastrofalnych, zupełnie wyjątkowych, sytuacjach i innymi przykładami postępowania, traktowania, które jej wydają się negatywne, a które zdarzają się w życiu, typu nieślubne dziecko.

Brak wydzielenia prawidłowego funkcjonowania tradycyjnego rytuału od sytuacji wyjątkowych daje tu wrażenie prymitywizmu, który zdarzał się jednak tylko rzadko i w sytuacjach nietypowych, gdy nie można było zastosować rutynowych wypraktykowanych procedur.