"Kultura ludowa - kultura narodowa"

Józef Burszta

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Burszta

Książka ta jest lekko dopracowanym zbiorem pism naukowych pisanych wcześniej na podstawie bogatej bibliografii.

Systematyzując jednak:

Feudalizm (wraz z chrześcijaństwem) przyniósł podział społeczeństwa polskiego na stany:

1. Stan rycerski kolejno ewoluujący w szlachtę i następnie ziemiaństwo;

https://pl.wikipedia.org/wiki/Szlachta

2. Stan duchowny - trzymający zawsze z władzą i namawiający poddanych do posłuszeństwa;

https://pl.wikipedia.org/wiki/Duchowie%C5%84stwo

3. Stan mieszczański: rzemiosło i handel;

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mieszcza%C5%84stwo

4. Lud, czyli stan chłopski.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ch%C5%82opi

Szlachta nie była jednolita: magnaci (arystokracja), posesjonaci z dworkami oraz gołota szlachecka.

Chłopi różnili się według stanu majątkowego, a po rozbiorach według statusu prawnego w odpowiednim zaborze.

Mnie temat kultury ludowej interesuje tylko o tyle, o ile można z niego odczytać ślady pierwotnej polskiej kultury słowiańskiej.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kultura_dawnych_S%C5%82owian

Dla mnie zatem w tej książce ważny jest jedynie cytat z dzieła Wincentego Berwińskiego "Studia o literaturze ludowej" ("Studia o gusłach, czarach, zabobonach i przesądach ludowych") podany na str.55/56.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ryszard_Berwi%C5%84ski

Berwiński twierdzi, że w świadomości ludowej nie zostało nic ze słowiańszczyzny:

"[zabobony] nie tylko przeszłością czasów słowiańskiego pogaństwa nie sięgają, ale że nawet niektóre z nich doszły do jego wiadomości nie tak nazbyt dawno",

"z ojca wojującego Kościoła i z matki ciemnoty".

Co do ciemnoty ludu - nie zgodziłbym się, miał on wielką wiedzę i umiejętności oraz inwencją twórczą.

Jak się wydaje zatem wielka ilość fantazmatów u ludu polskiego słowiańskiego była pochodną braku możliwości jakiegokolwiek pojęcia kultury semicko-chazarskiej, która opanowała Polskę - zupełną obcością tej kultury, koniecznością uzupełnienia tej kultury w bardziej zrozumiałe dodatki bliższe praktyce i magii życia codziennego.

Utrzymywanie się zatem u ludu polskiego obrzędów słowiańskich cyklu rocznego byłoby jedynie nieuświadomioną tradycją, bez pierwotnych treści.