Postanowienie TSUE - czyli dajcie mi człowieka a paragraf się znajdzie

Co prawda temat wirusa i wyborów zdominował kompletnie dyskusję, to jednak chciałbym poruszyć temat ostatniego postanowienia (nie wyroku) TSUE. Niestety większość (jak nie wszystkie) artykuły jakie na ten temat widziały wrzucają wyrywki i swoje intepretacje nie linkując samej treści. Dlatego dla ciekawych całości - można przeczytać tutaj. Nie mniej i tak wklejam poniżej pełną treść samego postanowienia...

Postanowienie

1        We wniosku w przedmiocie środków tymczasowych Komisja Europejska wnosi do Trybunału o:

–        nakazanie Rzeczypospolitej Polskiej, by do czasu wydania przez Trybunał wyroku rozstrzygającego sprawę co do istoty:

–        zawiesiła stosowanie przepisów art. 3 pkt 5, art. 27 i art. 73 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2018 r., poz. 5), ze zmianami (zwanej dalej „ustawą o Sądzie Najwyższym”), stanowiących podstawę właściwości Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego (Polska) (zwanej dalej „Izbą Dyscyplinarną”) zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji, w sprawach dyscyplinarnych sędziów;

–        powstrzymała się od przekazania spraw zawisłych przed Izbą Dyscyplinarną do rozpoznania przez skład, który nie spełnia wymogów niezależności wskazanych w szczególności w wyroku z dnia 19 listopada 2019 r., A.K. i in. (Niezależność Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego) (C‑585/18, C‑624/18 i C‑625/18, zwanym dalej „wyrokiem A.K.”, EU:C:2019:982); oraz

–        powiadomiła Komisję, nie później niż w ciągu miesiąca od doręczenia postanowienia Trybunału zarządzającego wnioskowane środki tymczasowe, o wszystkich środkach, które przyjęła w celu pełnego zastosowania się do tego postanowienia;

–        obciążenie Rzeczypospolitej Polskiej kosztami postępowania.

2        Ponadto Komisja sygnalizuje, że zastrzega sobie prawo do złożenia dodatkowego wniosku o nałożenie okresowej kary pieniężnej, w przypadku gdyby z informacji przekazanych Komisji wynikało, że Rzeczpospolita Polska nie stosuje w pełni środków tymczasowych zarządzonych w następstwie tego wniosku.

3        Wniosek ten został przedstawiony w ramach skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 258 TFUE wniesionej przez Komisję w dniu 25 października 2019 r. (zwanej dalej „skargą o stwierdzenie uchybienia”) i zmierzającej do ustalenia, że Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej:

–        na mocy art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE:

–        poprzez dopuszczenie, aby treść orzeczeń sądowych mogła być kwalifikowana jako przewinienie dyscyplinarne, wobec sędziów sądów powszechnych [art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2001 r. Nr 98, poz. 1070), ze zmianami (Dz.U. z 2019 r., poz. 1495) (zwanej dalej „p.u.s.p.”) oraz art. 97 § 1 i 3 ustawy o Sądzie Najwyższym];

–        poprzez niezapewnienie niezależności i bezstronności Izby Dyscyplinarnej, do której właściwości należy kontrola decyzji wydanych w postępowaniach dyscyplinarnych wobec sędziów [art. 3 pkt 5, art. 27 i art. 73 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym w związku z art. 9a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. z 2011 r. Nr 126, poz. 714), zmienionej ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3) (zwanej dalej „ustawą o KRS”)];

–        poprzez przyznanie Prezesowi Izby Dyscyplinarnej prawa do dyskrecjonalnego wyznaczania właściwego sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji w sprawach sędziów sądów powszechnych (art. 110 § 3 i art. 114 § 7 p.u.s.p.), a tym samym brak zapewnienia, aby sprawę dyscyplinarną rozstrzygał sąd „ustanowiony na mocy ustawy”; oraz

–        poprzez przyznanie Ministrowi Sprawiedliwości kompetencji do powołania Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości (art. 112b p.u.s.p.), a tym samym brak zapewnienia, aby sprawy dyscyplinarne wobec sędziów sądów powszechnych były rozpoznawane w rozsądnym terminie, a także przewidując, że czynności związane z wyznaczeniem obrońcy oraz podjęciem przez niego obrony nie wstrzymują biegu postępowania dyscyplinarnego (art. 113a p.u.s.p.) oraz że sąd dyscyplinarny prowadzi postępowanie pomimo usprawiedliwionej nieobecności zawiadomionego obwinionego lub jego obrońcy (art. 115a § 3 p.u.s.p.), a tym samym brak zapewnienia prawa do obrony obwinionych sędziów sądów powszechnych;

–        na mocy art. 267 akapity drugi i trzeci TFUE poprzez dopuszczenie, aby prawo sądów do kierowania do Trybunału wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym było ograniczone przez możliwość wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

4        Na podstawie art. 161 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem wiceprezes Trybunału przekazała niniejszy wniosek Trybunałowi, który z uwagi na znaczenie tej sprawy przydzielił ją wielkiej izbie, zgodnie z art. 60 § 1 tego regulaminu.

5        W dniu 9 marca 2020 r. strony przedstawiły swoje stanowiska ustnie podczas rozprawy przed wielką izbą.

A teraz mój skromny komentarz.

Jak dla mnie z powyższego wynika, że Trybunał nic nie zawiesił (bo nie ma przecież takich kompetencji), lecz nakazał RP 'zawieszenia stosowania przepisów...' - nie wiem na ile takie coś się stosuje w prawie, ale przecież to jest istne kuriozum! "My towarzysze, strzegący praworządności nakazujemy wam nie stosować, póki co, obowiązującego w RP prawa".Jak jeszcze logicznym było np. nakazanie wstrzymanie wycinki w puszczy (NIE istotne, czy było to zasadne czy nie), tak nakazanie ignorowania obowiązującego prawa jak najbardziej jest złamaniem praworządności, bo w niej przecież chodzi właśnie o 'przestrzeganie zasad prawa'. I dopóki polska władza wykonawcza go nie zmieni lub polski TK (nie istotne czy go lubimy, czy nie) go nie uzna za niezgodny z polską konstytucją to prawo obowiązuje i koniec.

A jeszcze ciekawsza jest podstawa prawna którą się w tym wyroku TSUE podpiera "na mocy art. 19 ust. 1 akapit drugi TFUE:". Oczywiście pozwolę sobie ten paragraf tutaj przytoczyć.

Art. 19 TFUE
1. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej obejmuje Trybunał Sprawiedliwości, Sąd i sądy wyspecjalizowane. Zapewnia on poszanowanie prawa w wykładni i stosowaniu Traktatów.

Państwa Członkowskie ustanawiają środki zaskarżenia niezbędne do zapewnienia skutecznej ochrony sądowej w dziedzinach objętych prawem Unii.

Jak to się ma do odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów oraz organizacji SN to ja naprawdę nie wiem .. więc jestem ciekaw Państwa interpretacji.

PS. Proszę o ignorowanie trolli, chamstwa oraz głupawych, niemerytorycznych komentarzy. Będzie to z pożytkiem dla wszystkich.