Żyd, czyżby antysemita?

Przeczytałem w Gazecie Polskiej nr 5 (758) bardzo ciekawe fragmenty artykułu Pana Bolesława Szenicera, przedrukowane przez gazetę z „Głosu Gminy Starozakonnych” nr 30.

Przepisałem co smakowitsze fragmenty z Gazety Polskiej, warto się zapoznać z tym co myśli na temat książki Grossa polski Żyd, jest Żydem, więc zna temat, wierzę, że nie jest to postawa odosobniona.

Autor pisze: „Piszę te słowa na początku stycznia 2008 r. Piszę jako Żyd i jako Polak, bo wszyscy moi przodkowie byli polskimi Żydami, a w powojennej Polsce przeżyłem kilkadziesiąt lat swojego życia”

„Jedno, co mi chodzi po głowie i plecach po przeczytaniu tej, po coś w końcu napisanej książki Grossa, to STRACH. Ale nie taki, o którym napisał dobrze opłacany i pozbawiony elementarnego poczucia obiektywizmu socjolog z dyplomem amerykańskiej uczelni. Mój strach nie należy do przeszłości, tak jak ten z lat czterdziestych ubiegłego wieku opisany na łamach głośnej dziś książki.

Ja się boję TU i TERAZ, boję się o swoją przyszłość. I przyszłość wszystkich Żydów mieszkających w Polsce.

Ja, polski Żyd , nie chcę wyjeżdżać z Polski.”

„I żyliśmy sobie my, polscy Żydzi z importowanym rabinem wesoło i szczęśliwie, aż do 1997 r.

Wtedy to Związek Gmin Żydowskich w Polsce zaczął odzyskiwać od państwa polskiego majątki żydowskie, zgodnie z ustawą restytucyjną z 20 lutego 1997 r. Stare zniszczone synagogi, szpitale, mykwy, szkoły, natychmiast po przejęciu zaczęto sprzedawać. Dla Żyda sprzedać synagogę to tak jak dla katolika sprzedać kościół, dlatego wolę nie zastanawiać się, co myśleli o nas, Żydach, Polacy, gdy patrzyli na ten proceder. I dalej patrzą, bo trwa on dalej w najlepsze.”

„Minęło kilka lat i na tak dobrze przygotowany grunt zaczęli przyjeżdżać do Polski spece od dużych pieniędzy, czyli prominentni działacze Światowego Kongresu Żydów. Zażądali od polskich władz dużych odszkodowań za zabrane przez Trzecią Rzeszę, a potem przejęte przez władze PRL prywatne nieruchomości – na tej zasadzie, na której wcześniej udało im się (szantażem) otrzymać pieniądze z Niemiec i ze Szwajcarii.”

„Ten Jan Tomasz Gross to szczęśliwy marcowy emigrant, który udaje, że komunistyczna Polska mu się źle kojarzy”

„Gross pisze od lat to samo w kółko, a lewicowa prasa skwapliwie roznosi to po całym świecie.

W skrócie można to streścić w jednym zdaniu: wszyscy Polacy to antysemici, którzy mordują Żydów non stop, z krótkimi przerwami na posiłek i picie wódki.”

„Chyba już pora kończyć i wyjaśnić mój STRACH, nazwać to, czego ja się boję tu i teraz:

Nie jestem naukowcem ani historykiem, ale póki co zachowałem resztki rozsądku i zdarza mi się czasami logicznie pomyśleć. Nie mam żadnych wątpliwości, że Pan Gross ma tylko jeden cel pisząc te pseudonaukowe rewelacje o polskim antysemityzmie – wywołać głośny skandal i utorować drogę do rewindykacji mienia pożydowskiego w Polsce, a przy okazji sprzedać jak najwięcej egzemplarzy paszkwilanckiej książki i zbić forsę. Ale jaki cel miało poważne polskie wydawnictwo – krakowski Znak, by pakować do rąk Polaków książkę pomawiającą WSZYSTKICH Polaków, że są antysemitami i mordercami, książkę oczerniającą naród polski przed całym światem, książkę bez wartości jako esej historyczny, bo skrajnie nieobiektywną – nie wiem.

(...) Pokrzywdzeni są też bez wątpienia mieszkający obecnie w Polsce Żydzi. Wielu z nich (w tym i ja) zawdzięcza polskim Sprawiedliwym ocalenie – jak teraz spojrzą tym ludziom w oczy?”