Antyżydowskość w wyjściowych kreacjach

Najnowszy raport Meir Amit Intelligence and Terrorism Information Center odnotowuje, iż w przeciągu ostatnich sześciu miesięcy Iran i Hezbollah przeprowadziły sześć prób ataków na cele izraelskie poza granicami kraju (Turcja, Azerbejdżan, Indie, Gruzja, oraz dwukrotnie Tajladia).

 W większości były to ataki na izraelskie instytucje, lub urzędników, ale nie tylko… W Azerbejdżanie udaremniono zamach na przedstawicieli Chabad– dyrektora i rabina miejscowej szkoły żydowskiej. A pamiętać trzeba, że Chabad nie ma przecież żadnego związku z izraelskiem rządem a jego główna siedziba znajduje się w USA. Jego emisariusze nie są zaangażowani w politykę i nie interesuje ich w najmniejszym stopniu konwersja nie-Żydów na judaizm.  Dla miłujących pokój islamskich fanatyków nie ma to jednak najmniejszego znaczenia. To niby nic nowego, przecież  już w 2008 roku  w ataku na dom Chabad w Bombaju zamordowano rabina Gavriela Holtzberga i jego żonę Rywkę.

Ale przecież teoretycznie muzułmański terroryzm ma charakter antyizraelski, a nie antyżydowski. Jest jednak całe mnóstwo dowodów na to, że to bzdura. Choćby przypadek Ahlam Tamimi, która planowała atak na izraelską pizzerię w Jerozolimie, a wybrała ten cel ponieważ był licznie odwiedzany przez religijnych Żydów. Czy też atak na jesziwę Mercaz HaRav z 2008 w którym zginęło 8 nastoletnich uczniów.

Prawda oczywista i banalna, ale dla wielu pięknych umysłów cholernie niewygodna – Żydzi są mordowani, tak jak w stuleciach minionych, ponieważ właśnie są Żydami.  Wszystko inne to tylko dorabianie ideologii do tego prostego faktu. „Przyczyny” są tworzone w  zależności od bieżącej sytuacji – a to międzynarodowy spisek, a to krew na mace, a to odmowa konwersji. To samo ma miejsce dziś – konflikt z Izraelem jest wyłącznie kolejną wymówką. W rzeczywistości konflikt jest wynikiem nienawiści do Żydów, a nie jego przyczyną.