Czy jest sens walczyć o Napieralskiego?

To co jeszcze tydzień temu było fantazją, realizuje się na naszych oczach. W straceńczej misji zdobycia głosów lewicy, działacze PIS zaprzeczają własnym przekonaniom, przy okazji wywracając do góry nogami cały dotychczasowy światopogląd, który dla rzeszy ich wyborców był swoistym drogowskazem i wspólnym mianownikiem.

Tylko po co? Napieralski nie jest silnym, wyrazistym liderem, będącym autorytetem i wyrocznią dla swoich wyborców. Jego poparcie nie zadziała automatycznym przesunięciem głosów. PIS pomimo podobieństw w kwestiach gospodarczych światopoglądowo jest partią całkowicie różną i zmiany tej nie zniweluje nawet najlepszą kampanią PR w niecałe dwa tygodnie. Do tego zakładać należy, że młodzieżowy elektorat Napieralskiego głosował na niego jako przeciwwagę dla dwóch liderów sondaży. Wobec tego mizdrzenie się do lidera sojuszu i zabieganie o udzielenie jego poparcia jest świadomym strzałem w stopę. Przedziwne, że tak wielu dojrzałych polityków zdaje się tego nie dostrzegać.