W co gra Rosja

Po emisji „Katynia” w rosyjskiej TV, w co nie wierzył nawet sam Wajda, kolejny gest ze strony Rosjan związany z zaproszeniem do wzięcia udziału w defiladzie zwycięstwa na Placu Czerwony polskich żołnierzy.

Wprawdzie żadne to zaskoczenie, bo zarówno o udziale polskich żołnierzy w defiladzie, jak i o zaproszeniu Jaruzelskiego, rząd i zakładam również pałac prezydencki wiedziały już kilka miesięcy temu, ale faktem jest, że gestów dobrej woli ze strony Rosji mamy tylko w ostatnim tygodniu więcej niż przez ostatnie lata razem.

Rosyjskie „Wiedomosti”udział Polaków w defiladzie określiły jako „przywrócenie sprawiedliwości historycznej” a zbliżony do rosyjskiego Ministerstwa Obrony politolog Rusłan Puchow mówi o geście Rosji obliczonym na przychylną reakcję zdrowo myślącej części polskich polityków, zainteresowanych rozwojem stosunków, a nie kontynuowaniem antyrosyjskiej retoryki.

Czy jesteśmy świadkami zmiany strategii Rosji wobec Polski, czy tylko jak twierdzi niepogodzony z zachodzącymi zmianami poseł PIS Paweł Kowal, Moskwa wyłącznie rozgrywa wewnętrzną grę. Dziś ciężko ocenić, ale przekreślanie z góry możliwości jakiegokolwiek ocieplenia stosunków jest niedorzeczne.

Rosji może zależeć na ociepleniu stosunków z Polską. To, że od czasu Jelcyna dialog dwustronny na dobrą sprawę nie istnieje, a Polska po 89 swoją strategię polityki wschodniej zbudowała na oderwaniu Ukrainy ze sfery wpływów rosyjskich, co stało w oczywistej sprzeczności z interesami rosyjskimi, nie musi oznaczać, że teraz, zwłaszcza po wyborach na Ukrainie, sytuacja nie może ulec zmianie.

Planowane jest zresztą kolejne przedsięwzięcie, które może wywołać burzę. Mianowicie hierarchowie rosyjskiego Kościoła prawosławnego i polskiego Kościoła katolickiego przygotowują list biskupów w sprawie przebaczenia i prośby o wybaczenia na wzór pamiętnego listu napisanego w 1965 przez polskich biskupów do niemieckich odpowiedników.

W co gra Rosja pewnie wyjasni się na przestrzeni najbliższych kilku miesięcy. Jeśli jest to jednak szczera wola zbliżenia i zaciśnienia strategicznej współpracy, szkoda byłoby, gdyby Polska nie wykorzystała szansy, przez bezmyslne zadęcie i przekreślenie z góry takiej możliwości.