Czy jesteś już oburzony, podrażniony, rozerwany czy już zniechęcony?

Czy to jest cel działań podejmowanych przez wszystkie profesjonalne media, przez znakomitą większość osób zabierających głos w tzw. przestrzeni publicznej? Czy o to chodzi? Zabierz głos. Okaż dezaprobatę to w 90%, bo najlepiej działa albo broń, bo zagrożone. Sztandary. Ojczyzna. Obwieszczenia. Wieczna wojna. Seanse nienawiści z Orwella należą do przeszłości. Były zbyt teatralne i patetyczne. Zostały zastąpione stałą, ciągłą, wszechprzenikającą zajadłością.

Czy jesteś już oburzony? Czy wyraziłeś swój sprzeciw? Chłopcy od programowania umysłów na to czekają, jest dla ciebie miejsce. Możesz odegrać rolę. Zostać usłyszanym. Wywrzeć wpływ.

No i koniecznie rozrywka. Bo czym jest, oglądanie fejboka, wykopu, twittera-x, czy innych mniejszych blogczków?

Jak nie rozrywką właśnie. Lubimy się rozrywać. Bo to odpoczynek. Od nużącego myślenia, od -- t y ch -- s a m y c h -- treści, doświadczeń i widoków. Potrzebujemy nowego. Dlatego głowa pochyla się nad ekranem, bezmyślnie, bezwolnie, bezrefleksyjnie i chłonie. Gówno. O przepraszam. Odpowiednio dla niej przygotowany wsad, współtworzony przecież przez inne, nasycone tym wsadem głowy.

Rozrywana jest taka głowa na śmierć. Przynajmniej śmierć wszystkich procesów samodzielnych i tzw. wyższych. Patrzą w ten strumień. Rozrywki. Za cholerę nie idzie skupić uwagi. Na czymkolwiek dłuższym. To przekracza. Zdolność. To jest wadą. Bo ileż można. Klęska urodzaju nie tylko z nazwy jest tu klęską.

Na samy końcu pojawia się zniechęcenie? Nie, to może kiedyś. To nas nie dotyczy. My jesteśmy rozumni, suwerenni, samodzielni i wolni, i to jeszcze jak bardzo wolni!

Pozostaje to pytanie: Czy jesteś już oburzony, podrażniony, rozerwany czy już zniechęcony?

Bo bardzo wielu osobom, na tym zależy.