Śniadania na trawie

Śniadanie na trawie Edouarda Maneta zostało wystawione w Salonie Odrzuconych w Paryżu w 1863 r. I wywołało skandal. Dwie kobiety prawie całkiem nagie oraz dwaj mężczyźni póki co jeszcze ubrani odpoczywają na łonie przyrody. I to o poranku. Autor został oskarżony o amoralność. Szczególne wzburzenie wywoływało spojrzenie nagiej kobiety skierowane do odbiorcy obrazu. Patrząca na widza kobieta nie jest nimfą, boginią, ani żadnym mitologicznym stworem. To jest najprawdziwsza ówczesna kobieta, która zdjęła swoją sukienkę, kapelusz i wszystko. I siedzi z dwoma w pełni ubranymi mężczyznami na łonie przyrody. Ona nie wstydzi się nagości – przecież z ufnością spogląda na nas. Dwaj mężczyźni siedzący obok niej wydają się akceptować jej nagość z należytym szacunkiem i żaden z nich nie patrzy się bezpośrednio na nią. Jednak w połowie XIX wieku nie było dopuszczalnym malowanie realistycznych aktów. Znaczenie pracy Maneta polegało jednak nie na przedstawieniu nagiej modelki, a raczej na jej konfrontacyjnym spojrzeniu na widza, które reprezentuje brak wstydu, niezależność, pewność siebie i seksualną dominację nad widzem.

Od tego czasu temat „Śniadania” stał się popularny wśród artystów całego świata. Powstały dziesiątki podobnych obrazów w różnych krajach świata. I w każdym z tych obrazów można było zaobserwować narodowy koloryt. Powstawały najprzeróżniejsze wersje i interpretacje sceny namalowanej przez Maneta.

Picasso dołożył trochę  erotyzmu w każdej ze swoich wersji:

Amerykański artysta Wynn Chamberlain w 1964 r. rozebrał wszystkich uczestników śniadania, którymi byli przedstawiciele ówczesnej amerykańskiej bohemy.

Dom aukcyjny Christie’s w Nowym Jorku sprzedał jego „Śniadanie na trawie” w 2009 roku za 1250 USD.

Fernando Botero kolumbijski przedstawiciel sztuki prymitywnej namalował w 1969 r. uczestników śniadania w typowym dla siebie stylu:

Oto prawie współczesne „Śniadanie na trawie” według Francuzki Christine Le Parquic:

 Pewien współczesny maniak z Francji też namalował „Śniadanie na trawie”, które jest wystawione  w Centrum „Pompidou” w Paryżu

Chińczyk Yue Minjun  (rocznik 1962) najbardziej znany z obrazów olejnych przedstawiających sienie w różnych pozach malujący obrazy „zamrożonego śmiechu” też namalował w 1995 r. „Śniadanie na trawie”.

Na aukcji Christie’s w Hong Kongu sprzedano ten obraz pod koniec 2013 r. za 1 553 508 USD! 

Polski malarz zaliczany do kręgu realistów  też namalował swoją wersję tego obrazu:

Benon Liberski „Śniadanie na trawie”, płótno, olej, 136x194cm, 1974 r.

Powstawały też znane fotografie „Śniadania na trawie” produkowali różnych fotografików. Oto jedna z wersji wykonana przez Michel Leveau:

:

Epidemia „Śniadanie na trawie” nie ominęła Rosji. Wielu współczesnych artystów rosyjskich malowało swoją wersję tej sceny.

Przedstawiam tylko kilka.

Chyba najbardziej znany jest obraz moskiewskiego duetu artystycznego Władimira Dubosarskiego i Aleksandra Winogradowa:

Bardziej rosyjski charakter ma obraz moskiewskiego akademika prof. Iwana Łubiennikowa namalowany w 2009 r:

 

Jakżeby śniadanie mogło odbyć się bez wódki i typowej zakąski?

Nie ustępuje mu znany malarz Wasyli Szulżenko:

Kobieta tylko jedna na dwóch nie wiadomo czemu. W Rosji jest przecież raczej nadmiar kobiet. Gdzie druga się kąpie? – nie wiadomo. Lecz na drugim planie jakieś wielkie okręty, jakby lotniskowce na dyżurze bojowym? Cała Rosja w jednym obrazie!

Pewien Ukrainiec skomentował niedawno obraz Wasyla Szulżenko  bardzo zwięźle: Россия, портреты, русские люди, российские пейзажи, глубинка, Московия, русский мир, мракобесие, алкоголизм. „Rosja, portrety, ruscy ludzie, rosyjskie pejzaże, dziura, Moskowia, ruski mir, szarlataństwo, alkoholizm".

Ja się z nim nie zgadzam!

Uważam, że Obraz Wasyla Szulżenko to najpiękniejsza wersja „Śniadanie na trawie”, zaraz po oryginale Edouarda Maneta.

Jestem pewien, że się ze mną zgadzacie!