Putin się boi

 Według ostatnich doniesień, siły zbrojne Ukrainy oswobodziły Sławiańsk i Kramatorsk od prorosyjskich terrorystów.

Aktualna mapa strefy antyterrorystycznej operacji na 06.07.2014.

Na mapie zaznaczono tereny będące jeszcze pod kontrolą terrorystów oraz kierunki działań ukraińskiego wojska. Teraz najważniejsze jest zamknięcie granicy z Rosją i odcięcie terrorystów od dostaw rosyjskiej broni i zasilanie nowymi terrorystami, którzy w zasadzie są skazani na śmierć w Ukrainie, bo Rosja już ich nie wpuści z powrotem na swoje terytorium z obawy przed nabytymi przez nich umiejętnościami walk w mieście i możliwymi zamieszkami w samej Rosji.

Rosjanin Girkin, czyli Igor Striełkow uciekł ze Sławiańska i został głównym komendantem terrorystów na wschodzie Ukrainy. Przygotowuje Donieck i Ługańsk do obrony. Dzisiaj, od rana w pobliżu Doniecka, batalion „Donbas” dowodzony przez Semena Semenczenko (pseudonim) przystąpił do boju z terrorystami oddziałów batalionu terrorystów „Wostok”. Wspomagają te działania „Donbasu” żołnierze batalionu „Dniepr-2” oraz 93-ej brygady sił zbrojnych Ukrainy. W samym Donbasie znajduje się wiele tysięcy uzbrojonych prorosyjskich terrorystów, co wywołuje przerażenie wśród ludności cywilnej tego miasta.

Niektórzy w Moskwie z niepokokem przewidują, że opór prorosyjskich terrorystów może być zlikwidowany nawet w przeciągi najbliższych tygodni.

Na przeszkodzie takiemu rozwojowi wydarzeń może stanąć jednak strach Putina i podejmowane przez Kreml działania.

Ostatnie trzy doby to bezprecedensowa „spec operacja” Kremla polegająca na szantażu liderów Zachodu oraz kierownictwa Ukrainy, mająca na celu zatrzymać wojskowe działania ukraińskich sił zbrojnych Ukrainy i powstrzymać niszczenie oddziałów terrorystów na wschodzie Ukrainy.

Po upływie 4 miesięcy agresji Rosji przeciwko Ukrainie, Putin znalazł się na śmiertelnym dla siebie rozdrożu mając do wyboru dwie drogi:

1. Odmowa  zmasowanego wsparcia wojskowego terrorystów, czyli bezpośredniej wojskowej agresji na wschód Ukrainy, oznaczać będzie utratę masowego poparcia dla Putina i może sprowokować w Rosji nawet przewrót, bunt, czy rewoltę przeciwko zdrajcy Noworosji, która to idee sam rozpropagował w narodzie. Może go czekać utrata władzy, a być może nawet i życia – przecież gwardii narodowej dla obrony swojej władzy nie zdążył jego były sparring partner i główny ochroniarz Wiktor Zołotow jeszcze utworzyć.

2. Wtargnięcie wojsk rosyjskich na Ukrainę wywoła konfrontację de facto z całym okrążającym Rosję światem na takim poziomie, który spowoduje rozgromienie Rosji i nieuchronną współczesną  Norymbergę dla organizatora największej na świecie agresji po 1945 roku.

Zasadnicza różnica w wyborze drogi jest taka, że efekt końcowy drugiej jest nieuchronny, lecz oddalony, natomiast zagrożenia z wyboru drogi pierwszej są bliżej nieokreślone, ale dotkną bezpośrednio Putina.

I Putin kierując się strachem wybrał trzecią drogę, która jest jego operacją ratunkową. Postanowił wejść na psychologiczną ścieżkę wojenną z prezydentem Ukrainy Petrem Poroszenko, próbując zmusić go do zaprzestania operacji antyterrorystycznej we wschodniej Ukrainie.

Putin czyni to w sposób następujący:

- dokonuje się zmasowane zaopatrywanie „dobrowolnym” wojskiem i  uzbrojeniem terrorystów przez granice z Rosją,

- Kreml realizuje bezprecedensowe lobbowanie i naciskanie liderów Zachodu na ustanowienie rozejmu na Ukrainie. Linie telefoniczne pomiędzy Kremlem, a Berlinem i Paryżem, są ciągle „przegrzane”,

- wszelkimi możliwymi kanałami rozprzestrzeniane są słuchy o rozpoczęciu  "w przeciągu najbliższych 48 godzin" "operacji pokojowej" przez rosyjskie wojska we wschodniej Ukrainie,

- w ukraińskiej klasie politycznej usiłuje się stworzyć antyporoszenkowski układ (patrz Inna Bogosłowska).

Cel tych wszystkich działań jest jeden: zatrzymać operację antyterrorystyczną we wschodniej Ukrainie. Tym samym przekształcić Putina z agresora w „orędownika pokoju” i w ten sposób zapobiec wybuchowi gniewu „noworosyjskiej” koalicji w Rosji.

Jeśli Poroszenko ulegnie Angeli Merkel i Françoisowi Hollande, którzy chcą handlować, współpracować w energetyce i zbroić Rosję, ustąpi im i zatrzyma operacje antyterrorystyczną, to Putin będzie uratowany.

„Noworosja” będzie legitymizowana i konstytuowana.

I dokona się nowe wielkie zwycięstwo wybitnego rosyjskiego przywódcy Rosji – Władimira Putina Taurydzkiego i Noworosyjskiego!

A jego notowania i poparcie w narodzie wzrośnie zapewne z aktualnych 86 do 96%.

Niestety, Piotr Poroszenko zdaje sobie sprawę z tego, że w przypadku wstrzymania operacji antyterrorystycznej naród Ukrainy zmiecie go błyskawicznie z urzędu prezydenta.

Operacja antyterrorystyczna sił zbrojnych Ukrainy będzie więc trwać.

Tymczasem według badań przeprowadzonych w dniach 1-5 czerwca przez Centrum Razumkowa w Kijowie na próbce ponad 2000 respondentów ze wszystkich regionów Ukrainy za wyjątkiem Krymu wynika, że tylko 2% Ukraińców uważa stosunki z Rosją za przyjacielskie, 73% uważa Rosję za zagrożenie dla Ukrainy. Jednocześnie 42,4% Ukraińców uważa Rosyjską Federację za wroga, a tylko 8,9% respondentów wspomina Rosję pozytywnie. 69,3% pytanych uważa, że RF oddziałuje silnie informacyjnie i propagandowo na ukraińskie społeczeństwo, a 75,1% jest niezadowolonych z tego, że struktury państwowe Ukrainy mało efektywnie przeciwstawiają się tym działaniom. 48,3% respondentów uważa, że aneksja Krymu była spowodowana strachem Rosji przed wstąpieniem Ukrainy do NATO i UE. 36,2% uważa, że Rosja chciała w ten sposób pokazać Rosji swoją siłę, 36% dostrzega aneksję jako zaspokojenie potrzeb RF na poszerzenie swojego terytorium kosztem sąsiadów. 28,2% uważa to za karę nałożoną na Ukrainę za próbę prowadzenia niezależnej od RF polityki, a 25,6% widzi w tym strach Kremla przed powstaniem własnego „Majdanu” w Moskwie.

Pewne jest w tym wszystkim jedno – Putin i Moskale ustalili swoje stosunki z bratnim narodem ukraińskim na najbliższe 100 lat.

A jeszcze w zeszłym roku Ukraińcy tak pięknie śpiewali o Moskalach:

Tymczasem jak wynika z innych, najnowszych badań, już ponad połowa społeczeństwa Ukrainy jest za wstąpieniem do NATO dla zapewnienia bezpieczeństwa swojego kraju.