„PŁACZE MATKA UKRAINA”

Pewien Rosjanin na Forum Rosja-Polska zwrócił się do mnie z następującą prośbą:„Opublikowałeś kiedyś notkę z mapą Polski obejmującą Połtawę i Smoleńsk oraz z rozważaniami „Połtawa – polskie miasto”… Daj link – potrzebuję pewnych chochłów oświecić w temacie „Co Polacy myślą o Ukrainie”.

Niestety, nie udało mi się odnaleźć tej notki – o Połtawie i Smoleńsku wspominałem we wielu opublikowanych już notkach. I wobec tego postanowiłem owemu Rosjaninowi z Adygei, posiadającemu rodzinę w Doniecku, udzielić odpowiedzi w postaci niniejszej notki.

Oto mapa Rzeczpospolitej:

POWIĘKSZ! УВЕЛИЧИТь! Choroł, Łubnie Połtawa - bywałem tam! Na południu, w miejscowości gdzie była niegdyś polska twierdza na Dnieprze o nazwie Kudak też bywałem.

Na mapie przedstawione są ziemie należące do Rzeczpospolitej w 1619 roku.

Później, w następnym wieku ziemie te zawojowali Moskowici. I zlikwidowali sławną ukraińską kozaczyznę na zawsze: Sicz spalili i zrównali z ziemią, część Kozaków wymordowano, część przesiedlono, część przymusowo wcielono do moskiewskiego wojska. Po dawnych przywilejach, swobodach i autonomii kozackiej pozostała już tylko legenda odzwierciedlona w dumach śpiewanych przez wędrownych lirników wyrażających tęsknotę za kozackim stepem, za kozackimi wolnościami, smutek, melancholia i zaduma aż do czasów współczesnych:

Słuchaj Ojcze Atamanie

Ukraina śpi w najlepsze

Śpią sokoły na kurhanie

I stanęła woda w Dnieprze

Koń już ledwie nogi wlecze

A człek żyje i nie żyje

Czas nie płynie, ale ciecze

Gdzieś w Limanie czajka gnije.

Wyhowskiego krzywą szablą

Mała bawi się dziecina

A Ty jeno spisz Kozacze

Płacze Matka Ukraina...

A największy poeta ukraiński Taras Szewczenko wypomina zdrajcy Ukrainy - Bohdanowi Chmielnickiemu słowami "Matki Ukrainy":

...Oj, Bohdanku

Nierozumny synu,

Spójrz no teraz na swą Matkę

Spójrz na Ukrainę,

…

Oj Bohdanie, gdybym czuła

Że zgubisz nas wszystkich

Udusiłabym Cię w łonie

Zabiła w kołysce

…..

Stary Dniepr mój brat wysycha

Już mnie zaniedbuje, a mogiły sercu miłe,

Moskal rozkopuje,

…

Niegdyś dumka wypominała:

Człek się włóczył jakby mara,

A choć budzi, nie obudzi.

Otumanił car psia wiara

W Ukrainie wszystkich ludzi.

A  współcześnie, gdy Ukraina znowu się budzi do wolności, Moskal z Rosyjskiej Pseudofederacji do rozprawy z Matką Ukrainą znowu się szykuje gromadząc wojska przy jej granicach.

Wojny kozackie zapoczątkowane w 1648 roku zakończyły się dla Ukrainy fatalnie. Zapoczątkowały też przyszły upadek Rzeczpospolitej.

Naród ukraiński jednak przetrwał i dziś, gdy budzi się dążąc do wolności i do Europy, cieszy się naszą sympatią i poparciem w realizacji swoich wielowiekowych marzeń. Nasze narody mają szmat wspólnej historii.

Były zdarzenia przed wiekami, które dziś już nie mogą rzutować na wzajemne stosunki naszych narodów. Jestem też przekonany, że jest możliwe nasze wybaczenie Zbrodni Wołyńskiej i przyszłe ostateczne pojednanie między naszymi narodami. Jestem przekonany, że dojdzie do tego  tylko w przypadku, gdy Ukraina znajdzie się w rodzinie wolnych krajów europejskich. „Banderowcy” staną się wtedy pojęciem wyłącznie historycznym.

Pozwoli to zapewne na obopólne spojrzenie z dystansu na splątane ze sobą dzieje narodów polskiego i ukraińskiego, które mimo że w historii wyrządziły sobie wzajemnie wiele krzywdy, to wiele sobie wzajemnie zawdzięczają.

I dopiero wtedy przestanie płakać „Matka Ukraina”.

I będziemy zdolni przyjąć wezwanie rzucone przed ponad stuleciem przez Tarasa Szewczenkę:

Podajże rękę Kozakowi

I serce swe ku niemu przychyl

A razem w imię Chrystusowe

Odbudujemy raj nasz cichy…