W liście senatorowie podważają istniejący polski system prawny wraz z konstytucją. Wywierają presję na tworzenie ustawy reprywatyzacyjnej, gdzie wychodzi się poza krąg spadkobierców zastrzeżony polskim prawem. Senatorowie podważają umowę indemnizacyjną zawartą pomiędzy Polską i USA w 1960 roku (pacta sunt servanda), która regulowała wszystkie roszczenia Amerykanów pochodzenia żydowskiego. Precedens, który mógłby podważyć wszystkie umowy zawarte przez USA. List powołuje się na Deklarację Terezińską, która była jedynie zapisem intencji i bardziej podkreślała potrzebę otoczenia opieką tych osób, które przeżyły Holokaust i wciąż żyją niż dotyczyła ogólnie rzecz biorąc reprywatyzacji i systemu realizacji praw spadkowych. Przekazywanie praw na spadkobierców nieliniowych otworzyłoby drzwi oszustom i niekończącym się procesom przed amerykańskimi sądami. Mimo wskazania na więzi łączące Polskę i USA senatorowie występują tylko po jednej stronie sporu, nic nie wspominając, mówiąc o ustawie, o Amerykanach polskiego pochodzenia, przyjmuje to charakter jawnie dyskryminacyjny i rasistowski. 12 mln Amerykanów przyznaje się do korzeni polskich a 6 mln żydowskich. Wyborcy polskiego pochodzenia powinni sobie ten list zapamiętać. Senatorowie przyjmują w sposób prowokacyjny nieprzyjazny nam punkt widzenia w aspekcie polskiej martyrologii : ”Wg danych Muzeum Holokaustu szacuje się, że w czasie II WŚ naziści zabili co najmniej 1.9 mln. polskich cywilów nieżydowskich, a co najmniej 3 miliony polskich Żydów.” Nie ma to wiele wspólnego z prawdą historyczną. Ostatni polski spis ludności przed II WŚ wskazywał na 35 mln osób z polskim obywatelstwem zaś powojenny – 24 mln. Wg tych danych ubytek to 11 milionów. Organizacje żydowskie celowo pomniejszają straty ludności polskiej by móc podkreślać wyjątkowość Holokaustu. Niepodważalne straty to 6 mln obywateli polskich w tym 3 mln pochodzenia żydowskiego. Trudno jest określić przynależność narodowościową ofiar żydowskich, gdyż wielu było chrześcijanami, ateistami, agnostykami, nie mówiło w jidysz, po hebrajsku ani aramejsku, nie czuli żadnej wspólnoty z Żydami. W liście nie pada słowo Niemcy jako sprawcy hekatomby tylko zwyczajowo anonimowi „naziści”, czego konsekwencje interpretacji mogą być bardzo różne. Na początku listu wraz ze zdaniem dotyczącym restytucji mienia z czasów Holokaustu graniczy wzmianka o NATO. Można by odnieść wrażenie o formie wywieranego nacisku. Jeżeli tak, to trzeba być zaniepokojonym kruchością sojuszu, Polska powinna, nie bacząc na konsekwencje, bardziej energicznie szukać narzędzi, którymi byłaby w stanie, samodzielnie odstraszyć każdego potencjalnego agresora.
List został napisany przez Tammy Baldwin, demokratkę z Wisconsin i Marco Rubio, republikanina z Florydy.
Szanowny Panie Premierze,
Najpierw składamy gratulacje w związku z mianowaniem na Premiera Rzeczypospolitej Polskiej i Polakom w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Stany Zjednoczone i Polska mają długą i głęboką więź, wynikającą z wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych i kontynuują dziś nasze partnerstwo z NATO. Właśnie w tym duchu, w połączeniu z uznaniem ogromnego wkładu Polonii amerykańskiej, piszemy o wyrażeniu zaniepokojenia ustawodawstwem dotyczącym restytucji mienia w czasach Holokaustu, zaproponowanym przez polskie Ministerstwo Sprawiedliwości. Ten projekt ustawy miałby negatywny wpływ na ofiary Holokaustu i ich spadkobierców, a zatem ma pilne znaczenie dla wielu naszych wyborców, milionów Amerykanów i ocalałych z Holokaustu na całym świecie.
Polska bardzo ucierpiała podczas II wojny światowej i jej następstw. Według danych Muzeum Holocaustu w USA szacuje się, że w czasie II wojny światowej naziści zabili co najmniej 1,9 miliona polskich cywilów nieżydowskich, a co najmniej trzy miliony polskich Żydów - około połowy żydowskich ofiar holocaustu. Ta dumna, bogata kulturowo i długoletnia społeczność została całkowicie zdziesiątkowana przez morderczy nazistowski reżim. Niestety, żydowskie ofiary nazistowskich zbrodni, w tym wielu obywateli amerykańskich, miały trudności z uzyskaniem rekompensaty za majątek zaanektowany przez nazistów, a następnie znacjonalizowany przez komunistów. Członkowie Senatu USA obu stron stoją zjednoczeni w poszukiwaniu sprawiedliwości dla ofiar Holocaustu i ich potomków.
W 2009 r. Polska wraz ze Stanami Zjednoczonymi, Izraelem i 45 innymi krajami zatwierdziła Deklarację Terezińską dotyczącą zasobów związanych z Holocaustem i pokrewnymi zagadnieniami. Oprócz innych wytycznych, Deklaracja wzywa państwa uczestniczące do uchwalenia przepisów krajowych, które ułatwiają restytucję "w sposób uczciwy, kompleksowy i niedyskryminujący". Jesteśmy rozczarowani, że Polska pozostaje jedynym dużym krajem europejskim, który nie uchwalił krajowego, kompleksowego prawa zwrotu lub rekompensaty za własność prywatną, ale należy mieć nadzieję, że wkrótce to nastąpi.
