Lenin zmarł na atak serca 21 stycznia 1924 r. Stalin zareagował na tę wiadomość ogłaszając, że Lenin zostanie zabalsamowany i wystawiony na stałą ekspozycję w mauzoleum, które ma powstać na Placu Czerwonym. Żona Lenina, Nadieżda Krupska , natychmiast sprzeciwiła się, ponieważ nie podobały jej się „quasi-religijne” implikacje tej decyzji. Mimo tych obiekcji Stalin kontynuował przygotowania. „Lenin, który nienawidził kultu bohatera i walczył z religią jako opium dla mas, został kanonizowany w interesie sowieckiej polityki, a jego publikacjom nadano charakter Pisma Świętego”.
Pogrzeb odbył się 27 stycznia. Stalin niósł trumnę wraz z Kamieniewem, Zinowjewem, Bucharinem, Mołotowem, Dzierżyńskim, Schottmannem i Tomskim.
Wygłosił przemówienie, które zakończył słowami: „Opuszczając nas, towarzysz Lenin zostawił nam spuściznę wierności zasadom Międzynarodówki Komunistycznej."
Teraz chrześcijaństwo musiało ustąpić miejsca komunizmowi, a Lenin miał być przedstawiany społeczeństwu jako nowy Jezus Chrystus.
Lew Trocki w pierwszym z wybudowanych łagrów postawił pomnik Kainowi zabójcy brata Abla. Marksistowski immoralizm miał oznaczać odejście od chrześcijaństwa, przykazania "nie zabijaj" i etyki, która powstała na jej bazie. Teraz to człowiek miał wyznaczać granice "moralności". Komunizm i nazizm miały te same korzenie.
Religię trzeba zniszczyć, ośmieszyć, zastąpić najróżniejszymi kultami i sektami, których zadaniem będzie odciągnąć uwagę ludzi. Mogą być naiwne i głupie. To nie ma znaczenia. Należy też zastąpić ugruntowane organizacje religijne organizacjami fałszywymi. Jak mówi Bezmienow: chodzi o to, by prawdy wiary wyznawane przez społeczeństwo ulegały stopniowemu zniszczeniu, aby przestały stanowić najważniejszy cel religijny, utrzymujący jednostki z istotą najwyższą, aby odciągnąć ludzi od prawdziwej wiary. - Bezmienov
W 1929 r. Zmieniono sowiecki kalendarz, zastępując siedmiodniowy tydzień pracy sześciodniowym, z pięcioma dniami pracy i szóstym dniem wolnym; po to, aby zmusić do pracy w niedzielę, zamiast pójścia do kościoła. Radzieckie władze wprowadziły środki mające za cel zaprzestanie obchodzenia katolickich świąt Bożego Narodzenia i innych świąt religijnych. Na przykład, 25 i 26 grudnia ogłoszono "Dniami uprzemysłowienia", w których to dniach cały kraj był zobowiązany do świętowania narodowego uprzemysłowienia poprzez bycie w pracy przez cały dzień. Religijność była przedstawiona w oficjalnej propagandzie jako zaburzenia psychiczne a nawet zachowania przestępcze. Podręczniki dla uczniów starały się budzić pogardę dla wierzących; pielgrzymi byli przedstawiani jako kretyni, odpychający alkoholicy, syfilitycy, zwykli oszuści a kler wyciągający od ludzi pieniądze. Wierzący byli traktowani jak szkodliwi pasożyci, którzy szerzą ignorancję, brud i choroby, które muszą być zlikwidowane.
Antyreligijna propaganda, aby demonizować aktywnych wierzących, promowała postawę wrogości wobec nich jako "robactwa" lub "szumowin" i to było pod pewnymi względami podobne do współczesnej antysemickiej propagandy nazistowskich Niemiec . Władze komunistyczne uważały, że stworzenie tego sposobu myślenia jest kluczowe, aby społeczeństwo zaakceptowało kampanię antyreligijną.
W prasie posądzano wierzących o zbrodnie, usprawiedliwiąc tym aresztowania i zsyłki do łagrów. Oskarżenia o lubieżne zachowania i choroby przenoszone drogą płciową były stosowane wobec duchownych, gdzie tylko było to możliwe. Propaganda utrzymywała, że jedynym powodem, dla którego inteligenty człowiek zostałby księdzem, byłby moralny upadek i nieuczciwość w celu wykorzystywania innych ludzi.
W Polsce bardziej subtelna metoda zakłócania świąt chrześcijańskich wiązała się z nadawaniem bardzo popularnych filmów jeden po drugim w wielkie święta, gdy wierzący zwykli uczestniczyć w procesjach religijnych, zwłaszcza podczas obchodów Wielkanocy.
There have been many comedians who have become great statesmen and vice versa.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
