Kolaboracja i ofiary nazizmu

W Europie narody podbite zostały zwasalizowane w dwojaki sposób; na Zachodzie zostały tylko podporządkowane Niemcom, na Wschodzie skolonizowane. Polacy jako pierwsi doświadczyli okrutnego losu tego jarzma. Znaleźli się w najgorszej sytuacji nie tylko bo byli Słowianami, których obejmowała ideologia rasowa ale dodatkowo byli w sporze terytorialnym z Niemcami. Część polskich ziem jak Śląsk, Pomorze po wypędzeniu ich mieszkańców została wcielona di Rzeszy. Z pozostałego terytorium utworzono Generalną Gubernię podporządkowaną Gauleiterowi, który organizował rabunek oraz był tu panem życia i śmierci. Elity polityczne, religijne, kulturalne były wywożone do obozów, deportowane, zabijane. Wymordowano jedną czwartą księży, 28 procent wykładowców wyższych uczelni, 13 procent profesorów. Działalność kulturalna została zakazana, uczelnie zamknięte. W planie dalszym Polaków zamierzano deportować na Syberię. Z terenów Rzeczpospolitej wg ostatniego spisu ludności i pierwszego powojennego "zniknęło" 11 mln. Przed wojną RP liczyła 35 mln, po wojnie 24 mln, poddanych zagładzie w czasie okupacji zostało 6 mln polskich obywateli. Stolica Polski Warszawa została całkowicie zniszczona, zamieniona w wymarłe gruzowisko.

Polska powinna być traktowana jak kolonia, A. Hitler:

"Polacy winni posłuszeństwa swoim panom a tymi panami są Niemcy. Nie może obok siebie stać dwóch panów, dlatego wszyscy reprezentujący polską klasę przywódczą, inteligencja powinna być zabita. Może to wydać się okrutne ale takie jest prawo życia. Generalne Gubernatorstwo nie jest niczym innym jak rezerwuarem rąk do pracy, wielkim polskim obozem pracy."

Dziennik Hansa Franka 6 luty 1940:

"Ujmę to obrazowo. W Pradze na przykład rozlepiono wielkie czerwone plakaty, które obwieszczały, że oto dzisiaj zostało rozstrzelanych siedmiu Czechów. Pomyślałem sobie: Gdybym chciał wywiesić jeden plakat zawiadamiający o każdych siedmiu rozstrzelanych Polakach, to lasów całej Polski nie wystarczyłoby na ich wydrukowanie".

Ze względów technicznych, zamiarem Hitlera było tworzenie rządów kolaboracyjnych, zarówno w krajach podbitych jak i satelickich. To krótko terminowo wydawało się bardziej korzystne. Rzesza używając środków presji, mogła korzystać z aparatu państwowego narodów zwasalizowanych by osiągać zamierzone cele, przy tym unikać niebezpieczeństw i obciążenia bezpośrednim administrowaniem. Kolaboracja państwowa dotyczyła Danii i monarchy Chrystiana X, Słowacji kierowanej przez Tiso, Serbii, Grecji czy oczywiście francuskiego rządu Vichy.

Kolaboracja przyjmowała różne formy, ideologiczne, polityczne, militarne zawsze w imię "Nowej Europy", scementowana w krucjacie antybolszewickiej od czerwca 1941. Hitler wolał jednak taką siłę trzymać w rezerwie. Tylko w Chorwacji rządził zadeklarowany faszysta, ustaszowiec, Pavelec. W 1942, w Norwegii, małą rolę w rządzeniu Hitler powierzył Quislingowi, w Holandii Mussertowi. Zmieniło to się w 1944 i z pomocy kolaborantów Rzesza musiała korzystać bardziej systematycznie np na Węgrzech regenta Horthy'jego zmieniono na rządy Strzałokrzyżowców. Militarną kolaborację rosyjską symbolizwało ROA i Własow.

Kolaborację militarną symbolizował również Leon Degrelle. Oficer SS (wojnę zakończył w stopniu SS-Standartenführer d. R. Waffen-SS), w czasie II wojny światowej dowodził belgijską 28 Ochotniczą Dywizją Grenadierów Pancernych SS "Wallonien" walczącą u boku armii niemieckiej na froncie wschodnim. Po wojnie znaczący działacz neofaszystowski. Głosiciel kłamstwa oświęcimskiego i negator Holocaustu.

Dania – duńska armia i flota wojenna (znacznie zmniejszone) do sierpnia 1943, Frikorps Danmark pod dowództwem ppłk. Christiana P. Kryssinga, a od wiosny 1942 kpt. Christiana F. von Schalburga, pułk „Nordland”, 11 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych Waffen SS „Nordland”, Protektorat Czech i Moraw – tzw. Rządowe Wojsko (Vladni Vojsko), Czeskie Bataliony Porządkowo-Ochronne Żandarmerii i Policji Protektoratu, Legion antybolszewicki, Ochotnicza Kompania SS Świętego Wacława, cety ZZ, bataliony RAD, Francja Vichy – ochotnicza „armia zawieszenia broni” licząca około 100-120 tysięcy żołnierzy z flotą wojenną (admirał Francois Darlan) i lotnictwem, tzw. Falanga Afrykańska, powstała w październiku 1942 we francuskiej Tunezji, 33 Dywizja Grenadierów Waffen SS „Charlemagne”, Niepodległe Państwo Chorwackie – wojsko chorwackie (Hrvatsko Domobranstvo) liczące około 200-250 tysięcy żołnierzy na czele z gen. (później marszałkiem) Slavko Kvaternikiem, Chorwacki Legion Ochotniczy wraz z eskadrą lotniczą na froncie wschodnim, Pierwsza Republika Słowacka – armia słowacka (Słowacka Ekspedycyjna Grupa Armijna pod dowództwem gen. Ferdinanda Catlosa, przekształcona w sierpniu 1941 w dwie dywizje piechoty: 1 Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty (zwaną też Szybką Dywizją) i 2 Ochronną Dywizję Piechoty), tzw. Domobrana, Heimatschutz Slovakia. Norwegia – Legion Norweski (Den Norske Legion), pułk „Nordland”, 11 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych Waffen SS „Nordland”. Belgia – Ochotniczy Legion Flandryjski (Legion Flandern), brygada szturmowa „Langermarck”, a następnie 27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych Waffen SS „Langemarck”, Legion Waloński w ramach Wermachtu przeniesiony następnie jako walońska brygada do Waffen SS pod dowództwem Leon Degrelle'a, przekształcony w 28 Ochotniczą Dywizję Grenadierów Pancernych Waffen SS „Wallonien”. Holandia – Ochotniczy Legion Holenderski (Vrijwilligerslegioen Nederland), pułk „Westland”, brygada, a potem 23 Dywizja Grenadierów Pancernych Waffen SS „Nederland”, okupowana płn. część Francji – Legion Ochotników do Walki przeciw Bolszewizmowi (LVF), okupowana część Jugosławii – dwie dywizje górskie Waffen SS (13 Dywizja Górska Waffen SS „Handschar” i 23 Dywizja Górska Waffen SS „Kama”), rekrutowane spośród członków muzułmańskich milicji w Bośni, Albania – 21 Dywizja Górska Waffen SS „Skanderbeg”, oddziały Balii Kombetar, oddziały Legalitet. Słowenia – Gorenjsko Domobranstvo, Czarnogóra: Samoobrona Ludowa, Litwa, Łotwa i Estonia – Legion Estoński, dwie łotewskie dywizje Waffen SS, estońska dywizja Waffen SS, białoruskie formacje: Białoruska Policja Pomocnicza, Białoruska Obrona Krajowa, Białoruska Samoobrona, 23 Rosyjsko-Ukraiński Batalion SD, 101 Batalion Schutzmannschaft, 30 Dywizja Grenadierów SS, ukraińskie formacje: Legion Ukraiński, Ukraińska Powstańcza Armia, 14 Dywizja Grenadierów Waffen SS, Dywizja Von Stumpfeld, Oddział PuMa, Ukraińscy Wolni Kozacy, Ukraińska Armia Wyzwoleńcza, Ukraiński Legion Samoobrony, Ukraińska milicja, Ukraińska Armia Narodowa, Ukraińska Policja Pomocnicza. Bataliony: „Nachtigall”, „Roland”, 103 Batalion Schutzmannschaft, 109 Batalion Schutzmannschaft, 201 Batalion Schutzmannschaft, 101 Batalion Schutzmannschaft, 23 Rosyjsko-Ukraiński Batalion SD, 553 Wschodni Batalion Ludowy. Pułki: 4 Pułk Policji SS, 5 Pułk Policji SS, 6 Pułk Policji SS, 7 Pułk Policji SS, 8 Pułk Policji SS. Brygady: Brygada Przeciwpancerna Wolna Ukraina, Brygada Spadochronowa Gruppe B, żydowskie formacje ochotnicze: Jüdischer Ordnungsdienst, Urząd do Walki z Lichwą i Spekulacją (tzw. 13-tka), Żagiew (organizacja), Judenraty, Sonderkommanda w niemieckich obozach zagłady (KL) – pod przymusem i groźbą śmierci, okupowane obszary ZSRR – oddziały tzw. Hilfswillige (Hiwisów), przekształcone w połowie 1943 roku w tzw. Legiony Wschodnie (Osttruppen), Rosyjska Armia Wyzwoleńcza (ROA) gen Andrieja Własowa, RONA (29 Dywizja Grenadierów Waffen SS), 1 Rosyjska Armia Narodowa, 30 Dywizja Grenadierów Waffen SS, Wschodnioturecki Związek Bojowy Waffen-SS (muzułmanie z radzieckiej Azji Środkowej i Kaukazu m.in), tatarska brygada górska Waffen SS, XV Kozacki Korpus Kawalerii Waffen SS, Kaukaski Związek Bojowy SS, Ochotniczy Pułk Desna. Bułgaria, Rumunia – bułgarski i rumuński pułki Waffen SS, Grecja – Grecka Unia Narodowo-Demokratyczna (EDES) gen. Napoleona Zervasa

Polacy nigdy nie utworzyli kolaboracyjnych struktur władzy

Kolaboracja zapomniana: kolaboracja ekonomiczna./ L'Epopee de Renault, A. Michel, 1976.

"Twardy człowiek, Louis Renault, stanowczy, prawie pozbawiony ludzkich uczuć, nie posiadał żadnej innej pasji poza jedną, którą była jego własna fabryka. Nic innego nie miało dla niego wartości. Nie potrafił się od niej oddalić. Żył tylko dla niej. Sądził i oceniał ludzi po tym co mogą nie jemu ale jej przynieść.

I jego błędy ostatnich czterech lat (1940-1944) związane z utrzymaniem nadzoru nad fabryką. Nie kochał Niemców. Dlaczego miał ich kochać, gdy nie kochał nigdy nikogo? Ale obawiał się, że zabiorą jego maszyny, zarekwirują jego hale fabryczne. Wobec tych obaw stawał się słaby niczym dziecko. I poświęcił wszystko by mieć możliwość wszystko zachować i w końcu wszystko stracił. "(Tłum. własne)

Louis Renault został aresztowany we wrześniu 1944 roku pod zarzutem kolaboracji z Niemcami, jego majątek znacjonalizowany. Miesiąc później, oczekując na proces w więzieniu Fresnes, zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach.

Philippe Petain odzwierciedla część Francji?

Libertes, 4 maj 1945.

"La petainisme" nie jest wytworem jednostki ale produktem środowiska, klasy. (...) W tym sensie dziś gdy bliski jest trybunał dla Petain'a, gdy cała Francja zamierza go sądzić, Francja która wolała własne interesy nad te całego kraju, która akceptowała wszystkie działania, jak przygotowanie do porażki, uściski z przeciwnikiem, aby zachować swoje przywileje, które z dnia na dzień stawały się coraz bardziej kruche." (Tłum. własne)

Współpraca militarna.

"Au Pilori" No 53 lipiec 1941.

"Kolaboracja, co ona ma oznaczać? Możliwość przejścia z obozu zwyciężonych do obozu zwycięzców. Legion będzie pierwszym i zaszczytnym krokiem wykonanym na drodze wydobycia napawającego smutkiem, przegranego kraju, narodu do nowej walki. Że kolaboracja, że zdrada - ukryte manewry by kusić do pozostania w cieniu. Legion to jeden skok by znaleźć się w pełnym świetle historii. Nie ma rzeczywistej współpracy bez przyjaźni wojsk francusko-niemieckich. Ta przyjaźń jest tu i teraz. Kiedy czytamy komunikaty z frontów wojny, nie będziemy już mówić "oddziały niemieckie" ale powiemy "nasze oddziały". Przyłączymy się do wojsk Rzeszy przeciw bolszewizmowi. Ochotnicy francuscy zmyją hańbę wojny, w której moc żydowskiej plutokracji i bolszewizmu została rzucona przeciw Francji i Niemcom, dwóm narodom, które powinny się zjednoczyć i których krew jutro przelana połączy je w imię dobrobytu i pokoju." (Tłum. własne)

Philippe Petain obrońcą ludu francuskiego?

Deklaracja Philippa Petain'a podczas jego procesu 23 lipca 1945.

"Władza została mi powierzona zgodnie z prawem i uznana przez wszystkie kraje świata od Watykanu po ZSRR. Powierzoną mi władzę wykorzystałem jako tarczę by ochronić lud Francji. Dla niego poświęciłem swój prestiż. Pozostałem na czele kraju będącego pod okupacją. Możecie zrozumieć trudności rządzenia w tych warunkach? Każdego dnia z nożem na gardle, walka z żądaniami wroga. Gdy teraz moi adwersarze nie szczędzą mi wymówek, ja mówię historia pokaże wam ile udało mnie się wam oszczędzić. Okupacja dotykała i mnie, wbrew mojej woli, wbrew mojemu sercu podejmowałem działania, przy których bardziej cierpiałem niż wy wypełniając żądania wroga ale zawsze trwałem przy głównych fundamentach egzystencji ojczyzny.

Przeciwnie, podczas czterech lat, przez moje działania, zachowałem Francję, zapewniłem Francuzom życie i chleb, zabezpieczyłem uwięzionym wsparcie narodu.

Ci, którzy oskarżają mnie i zamierzają mnie sądzić, niech zapytają swoich sumień, co mogło by się stać gdyby mnie zabrakło.

Kiedy gen. de Gaulle, poza naszymi granicami prowadził walkę, ja przygotowywałam drogi ku wyzwoleniu. Zachowałem Francję cierpiącą lecz żywą." (tłum. własne)

Vichy i Żydzi

27 08 40 - prawo znoszące zakaz zniewagi na tle rasowym

03 10 40 - ustawa o statusie Żydów: Żydami są wszyscy, których troje dziadków było rasy żydowskiej lub dwoje w wypadku jeśli współmałżonek jest Żydem. Żydzi zostają wyłączeni z zatrudnienia w urządach publicznych, z zawodów związanych z informowaniem i widowiskami.

04 10 40 - Dekret zezwalający prefektom na internowanie lub wydzielanie miejsca pobytu bezpaństwowcom i obcokrajowcom "rasy żydowskiej"

07 10 40 - zniesienie dekretu Cremieux deklarującego obywatelstwo francuskie algierskim Żydom.

29 03 41 - utworzenie Komisariatu Generalnego do spraw Żydów.

26 06 41 - prawo zmienia status Żydów.

02 06 41 - prawo przypisuje cenzus Żydów w dwóch zonach.

04 06 41 - prawo ustanawia numerus clausus dla uczniów.

22 07 41 - prawo "eliminuje wpływ Żydów na ekonomię narodową"

20 08 41 - policja paryska pierwszy raz bierze udział w łapankach na Żydów

Lato 1941 - dekret wprowadza numerus clausus dla adwokatów, lekarzy i architektów (2 proc.)

27 03 42 - departament Drancy, pierwszy konwój Żydów.

16 - 17 07 42 - łapanki Vel d'Hiv

Sierpień 1942 - żandarmeria i policja francuska zatrzymuje Żydów w zonie Pd. i deportuje do Drancy.

31 07 44 - ostatni konwój Żydów do Oświęcimia

Po spotkaniu w Montoire Philippe Petain broni pryncypiów kolaboracji (30 10 1940).

"(...) Z dobrej woli przyjąłem zaproszenie Fuhrera. Nie zostałem poddany żadnemu dyktatowi, żadnej presji. Była rozważana współpraca pomiędzy naszymi krajami. Zaakceptowałem jej pryncypia. Skala jej będzie dyskutowana w późniejszym terminie. Wszystkich tych, którym dziś leży na sercu ocalenie Francji, chcę zapewniać, że ratunek jest w naszych rękach. Wszystkim tym, którzy mają szlachetne skrupuły, chcę powiedzieć, że pierwszym obowiązkiem wszystkich Francuzów jest zaufanie.(...) Naszym honorem jest zachować francuską jedność, jedność 10 wieków w ramach konstruktywnych działań nowego porządku europejskiego, na który dzisiaj wkraczam poprzez drogę współpracy. Aby w przyszłości można było zmniejszyć ciężar cierpienia naszego narodu, polepszyć los więzionych, zmniejszyć opłaty wynikające z okupacji. Aby można było zmniejszyć linię podziału, rewitalizować nasze terytorium. Ta kolaboracja powinna być szczera. Powinna wykluczać myślenie o agresji. Powinna pociągać za sobą wysiłek cierpliwości i zaufania. Zawieszenie broni zresztą nie jest pokojem. Francja ma wiele zobowiązań w stosunku do zwycięzcy. Ale przynajmniej pozostaje suwerenna. Ta suwerenność wymaga od nas obrony naszej ziemi, stłumienie rozbieżności opinii, zredukowanie ruchów odśrodkowych w koloniach. To jest moja polityka. Ministrowie odpowiadają jedynie przede mną. Jestem jedyny, którego Historia będzie sądzić. (...) Zachowajcie zaufanie w wieczną Francję !" (tłum. własne)

W Montoire-sur-le-Loir 24 października 1940 roku nastąpiło spotkanie i uściśnięcie dłoni między przywódcą nazistowskich Niemiec, Adolfem Hitlerem a przywódcą Francji Vichy, marszałkiem Philippe'em Pétainem. Sygnowało ono zorganizowaną kolaborację Francji na rzecz niemieckiego reżimu.

Porównanie nie jest korzystne dla rządów Vichy

Fragment książki R.O. Paxtona, amerykańskiego historyka, La France de Vichy 1940-1944 :

"Generalnie mówiąc, obrońcy tej tezy, że Petain uniknął "polonizacji" i wskazując, że Polska była traktowana bardziej okrutnie niż Francja nie mają racji. Takie porównanie jest nieuprawnione, gdyż Rzesza traktowała Polaków jako słowiańskich podludzi. Nazistowscy puryści nie byli pewni czy można stygmatyzować Francuzów jako "mieszańców" , nie ma w związku z tym, wg nich, powodu by poddawać ich eksterminacji. Jeżeli "tarcza" o której mówi Petain stworzona przez niego ocaliła Francję, trzeba jej sytuację porównać do innych krajów Zachodnich całkowicie okupowanych jak Belgia, Holandia, Dania czy te które również podjęły kolaborację jak Norwegia Quislinga. (...) Porównując warunki życia w różnych krajach okupowanych, nie widać by Francja odnosiła jakieś wyraźne korzyści z zachowania zony wolnej i rządu quasi autonomicznego." (tłum. własne)

Tajne archiwa Wilhelmstrasse t.XI vol.2 1961: 18 czerwca, Hitler tłumaczy Mussoliniemu jaką pułapkę zastawia na Francuzów-

"A co się tyczy Francji, sprawa która wysuwa się na plan pierwszy to ustanowienie traktatów podczas negocjacji, które zagwarantują dalsze funkcjonowanie rządu francuskiego na jego terytorium. To będzie bardziej korzystne niż sytuacja stworzona poprzez brak akceptacji propozycji niemieckich przez stronę francuską i ucieczka zagranicę, do Londynu gdzie kontynuowaliby walkę. Poza wszystkim przyjmą nieprzyjemną odpowiedzialność okupacyjną w domenie administracyjnej. Zgoda rządu francuskiego rezydującego we Francji jest istotna ze względu na jej flotę wojenną. Fuhrer przedstawił szczegóły jak wielki wzrost potencjału morskiego Anglii by nastąpił gdyby siły morskie Francji przemieściły się do Wielkiej Brytanii, praktycznie potencjał ten by się podwoił." (tłum. własne)

Pierre Laval i dzieci żydowskie/

Do Głównego Biura Bezpieczeństwa Rzeszy IV B 4 Berlin Paryż 6.7.1942

temat: Ewakuacja Żydów z Francji

adnotacje: rozmowa pomiędzy SS- Obersturmbannfurerem Eichmanem i Danneckerem, 1.7.1942 roku w Paryżu.

Negocjacje z rządem francuskim przyniosły następujące rezultaty:

Całość Żydów będących bezpaństwowcami ze strefy okupowanej i nieokupowanej będzie gotowa do naszej dyspozycji, w celu ich ewakuacji.

Prezydent Laval zaproponował, żeby gdy odbędzie się ewakuacja rodzin żydowskich ze strefy nieokupowanej, objęła również dzieci poniżej 16. roku życia. Gdy kwestia dzieci żydowskich, które pozostają w strefie okupowanej nie budzi jego zainteresowania.

W związku z tym proszę o podjęcie pilnej decyzji telexem czy np. od 15. konwoju Żydów opuszczających Francję możemy również dołączyć dzieci poniżej 16. roku życia.

Na zakończenie zwracam uwagę, że do tego dnia mogliśmy zająć się tylko kwestią Żydów-bezpaństwowców lub obcokrajowcami a przynajmniej rozpocząć realizację tych działań. W drugiej fazie przejdziemy do Żydów naturalizowanych we Francji w latach 1919 do 1927.

podpisano: Danneceker SS-Hauptsturmfuhrer." (tłum. własne)

.