Pogrom kielecki jako sowiecka prowokacja

Planty7/9 ( magia liczb: pl. Muranowski też 7/9), 4 lipca

 Adam Michnik: " Dlatego, że trzeba było w jakiś sposób usprawiedliwić Jałtę. Żeby mógł sobie Zachód powiedzieć: „Był taki naród, który wprawdzie od pierwszego dnia walczył z Hitlerem, ale to był naród paskudny, nietolerancyjny i zrobił Żydom wiele złych rzeczy”. Ten naród został sprzedany w Jałcie towarzyszowi Stalinowi, trzeba było znaleźć jakiś sposób, żeby samego siebie usprawiedliwić."

 "Rozpoczęto ataki na ludność żydowską w nadziei, że uda się odwrócić uwagę Zachodu od tak bezczelnie sfałszowanego referendum. W Częstochowie powiedziano ludziom, że na rynku będzie wystawiony wielbłąd - część żywego inwentarza Armii Czerwonej. Gdy ludzie zebrali się aby oglądać zwierzę, ubecy przebiegli wśród tłumu wznosząc okrzyki: "Żydzi zabijają naszych ludzi!"." - Stanisław Mikołajczyk, "Gwałt na Polsce" (ang.The Rape Of Poland: Pattern Of Soviet Aggression). Tak więc rzeczywiście sfałszowane referendum, jak i sprawa katyńska zostały w mediach przyćmione przez informacje o pogromie. Kolejną domniemaną przyczyną prowokacji pogromu kieleckiego miała być wyborcza walka polityczna z PSL przed wyborami do Sejmu Ustawodawczego w 1947 roku i chęć oczernienia podziemia niepodległościowego, które wcześniej dokonało rozbicia więzienia w Kielcach. W 2008 ukazał się drugi tom publikacji IPN „Wokół pogromu kieleckiego” pod red. Leszka Bukowskiego, Andrzeja Jankowskiego i Jana Żaryna. Badacze skłonili się w niej do hipotezy o prowokacji ze strony władz radzieckich, wojska, milicji i UB. Hipotezy, gdyż dokumenty NKWD w zbiorach rosyjskich wciąż pozostają utajnione. 

 Seria napadów na ludność żydowską, jaka miała miejsce 4 lipca 1946 roku w Kielcach, dokonanna została przez mieszkańców Kielc a przede wszystkim przez żołnierzy LWP, KBW i MO. Oddziałami kierował były działacz KPP, absolwent szkoły NKWD, mjr Władysław Spychaj-Sobczyński, dowódca kieleckiego UB, który po pogromie awansował w służbach specjalnych kończąc swoją karierę jako attache wojskowy w Bułgarii. Mundurowi dostali się na teren budynku Planty 7, gdzie doszło do wymiany ognia. Niektórzy żołnierze KBW zdjęli mundury i strzelali z okien budynku celem sprowokowania gromadzącego się przed budynkiem tłumu. Duża ilość ran śmiertelnych była zadana bronią będącą na wyposażeniu wojskowych. Bezpośrednią przyczyną pogromu stała się plotka o uwięzieniu przez Żydów w piwnicy budynku przy ul. Planty 7, celem dokonania mordu rytualnego, ośmioletniego chłopca – Henryka Błaszczyka. Zginęło 37 Żydów, 35 zostało rannych, również trzech Polaków. Pomimo skoncentrowania w Kielcach wielkich jednostek wojska, milicji, UB, KBW, NKWD, w których wielu oficerów było pochodzenia żydowskiego oraz oddziałów sowieckich, przez wiele godzin nie zorganizowano skutecznej pomocy. Pogrom kielecki wzburzył część opinii publicznej w Polsce i w większym stopniu za granicą. Spełniając postulaty środowisk syjonistycznych spowodował nieomal masową emigrację Żydów z Polski i innych krajów europejskich do Palestyny oraz przyczynił się do rozpowszechnienia w świecie stereotypu Polaka-antysemity.

 W 1996 roku Krzysztof Kąkolewski, opublikował swoją książkę Umarły cmentarz, w której podważał, propagowane, jednostronne tezy co do zdarzenia, książkę uznano za kontrowersyjną, autor spotkał się z ostracyzmem. Wg książki, pogrom kielecki był celowo zainspirowany przez Urząd Bezpieczeństwa, aby odwrócić uwagę opinii zagranicznej od sfałszowanego referendum, które odbyło się pięć dni wcześniej, jak i sprawy Katynia podczas procesu norymberskiego. Argumentem przemawiającym za tą hipotezą był fakt przebywania w Kielcach na przełomie lat 1945 i 1946 Michaiła Aleksandrowicza Diomina, wysokiego rangą oficera NKWD odpowiedzialnego za akcje specjalne oraz fakt, że tego samego dnia, 4 lipca, rozpoczęło się prezentowanie na posiedzeniu Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze, podczas procesu najwyższych rangą zbrodniarzy nazistowskich, dowodów w sprawie zbrodni katyńskiej, niekorzystnych dla ZSRR.