Człowiek, który wstrząsnął światem!

Analiza polityki monetarnej, błędy popełniane podczas Wielkiego Kryzysu.

W siódmym rozdziale książki M. Friedmana i A. Schwartza "Historia amerykańskiego monetaryzmu" autorzy dokonują diagnozy kryzysu 1929 roku wskazując "nieudaczną" politykę Systemu Rezerw Federalnych i jego odpowiedzialność za światowy kryzys.

Amerykańscy liderzy przekształcili zwykłą recesję w globalną katastrofę. Ich polityka polegała na tym, aby nie ratować amerykańskich banków, nie pomagać im w sposób skuteczny - i tym mniej, im problemy się bardziej powiększały. W rzeczywistości w latach 1929-1933 w USA podaż pieniądza zmniejszyła się o jedną trzecią, duszając nie tylko banki, ale także firmy.

Ta redukcja, unikalna w historii USA, jest według tych autorów tragicznym skutkiem mechanizmów, które łatwo byłoby powstrzymać, śmielej udzielając pożyczek, będącym w potrzebie, instytucjom finansowym. To wszystko kontrastuje z polityką pieniężną lat dwudziestych, która była „ śmiała, aktywna i energiczna,” w przeciwieństwie do polityki lat 1929-1933, która zaś „bierna, defensywna, wahająca się”.

Skąd ta „nieudolna” polityka? Friedman i Schwartz wyjaśniają to w sposób dwojaki ale przede wszystkim upatrują przyczyn w rozpłynieciu się odpowiedzialności w prowadzeniu polityki monetarnej, związane to było z odejściem Benjamina Stronga w 1928 r. , który był gubernatorem Banku Federalnego Nowego Yorku i wywierał decydujący wpływ na Rezerwy Federalne.

Odejście jednego człowieka i tragiczny skutek dla całego świata!!!!!!!