Do niższej izby parlamentu Rosji, Dumy Państwowej, wpłynął wniosek o wycofanie oficjalnego potępienia przez deputowanych ZSRR w 1989 roku paktu Ribbentrop-Mołotow.
Autorzy wnioski uważają, że decyzja Zjazdu Deputowanych Ludowych ZSRR o potępieniu paktu Ribbentrop-Mołotow „nie jest zgodna z zasadami sprawiedliwości historycznej i została podjęta w warunkach narastającej niestabilności politycznej”, jak i nacisków na władze radzieckie „ze strony sił zewnętrznych”.
Z okazji podpisania paktu o nieagresji między Rzeszą Niemiecką a ZSRR podpisani pełnomocnicy obu stron poruszyli w ściśle poufnej wymianie zdań sprawę wzajemnego rozgraniczenia sfer interesów obu stron. Wymiana ta doprowadziła do następującego wyniku:
Na wypadek przekształcenia terytorialno-politycznego obszaru należącego do państw bałtyckich (Finlandia, Estonia, Łotwa i Litwa), północna granica Litwy tworzy automatycznie granicę sfery interesów niemieckich i ZSRR, przy czym obie strony uznają roszczenia Litwy do terytorium wileńskiego.
Na wypadek terytorialno-politycznego przekształcenia terytoriów należących do państwa polskiego, sfery interesów Niemiec i ZSRR będą rozgraniczone w przybliżeniu przez linię Narew-Wisła-San. Kwestia, czy i w interesie obu uznane będzie za pożądane utrzymanie niepodległego państwa polskiego zostanie definitywnie zdecydowane dopiero w ciągu dalszego rozwoju wypadków politycznych. W każdym razie oba rządy rozwiążą tę kwestię na drodze przyjacielskiego porozumienia.
Jeżeli chodzi o południowy wschód Europy, to ze strony radzieckiej podkreśla się zainteresowanie Besarabią. Ze strony Niemiec stwierdza się zupełne desinteressment odnośnie do tego terytorium.
Protokół ten traktowany będzie przez obie strony w sposób ściśle tajny.
Podpisano:
Za rząd Rzeszy Niemieckiej.....................................................J. Ribbentrop
Za rząd Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich............W. Mołotow
Moskwa, 23 sierpnia 1939
25 sierpnia sekretarz ambasady niemieckiej w Moskwie Hans-Heinrych Herwartha von Bittenfeld przekazał treść tajnego protokołu przedstawicielowi ambasady USA (amb. Charles E. Bohlen), wkrótce poznali jego treść Anglicy (Lord Halifax- 27 VIII) i Francuzi.
Komentarze
Pokaż komentarze