W ostatnim czasie więcej niż zwykle czasu poświęciłem na lekturę periodyków, które mimo braku kościelnego asystenta z całą pewnością można określić mianem katolickich.
Pierwszym z nich jest polska edycja "First Things". Jak możemy przeczytać na stronie internetowej pisma Wychodząca od 16 lat amerykańska edycja pisma jest jednym z najważniejszych i najpoważniejszych pism katolickich na świecie. Wokół First Things skupia się środowisko myślicieli katolickich, którego głównymi postaciami są Michael Novak, George Weigel i redaktor naczelny ks. Richard J. Neuhaus. Grupa ta należała do grona bliskich współpracowników papieża Jana Pawła II, którego redaktorzy pisma nazywają Janem Pawłem Wielkim.
Pismo to bliskie jest mi z uwagi na osobę redaktora naczelnego edycji polskiej - Pana Bartłomieja Kachniarza. Tak się składa, że jesteśmy absolwentami tego samego, warszawskiego VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana. Nie mieliśmy okazji poznać się osobiście, bowiem p. Kachniarz jest ode mnie kilka lat starszy, jednak mieliśmy wielu wspólnych nauczycieli. Wspaniały polonista prof. Olenowicz oraz katecheta xiądz prefekt Jan Ujma nieraz mówili mi, że "był tu taki Bartek Kachniarz, nazywali go Ignac, na pewno znaleźlibyście wspólny język". I chyba mieli rację, sądząc z naszych późniejszych losów. Pan Bartłomiej pisywał w "Najwyższym Czasie" w okresie, kiedy namiętnie zaczytywałem się w organie partii Korwin-Mikkego, obydwaj należeliśmy do Stowarzyszenia KoLiber, p.B.K. jest też korporantem - członkiem sławnej Arkonii, ja zaś kandyduję na członka P.K!A. Aquilonia. Nic więc dziwnego, że z przyjemnością czytam redagowane przez niego pismo.
Ale ad rem - w numerze bieżącym znajdziemy sporo artykułów na temat nauczania Jana Pawła II w całej jego rozciągłości - od koncepcji godności człowieka i jego seksualności aż po naukę społeczną polskiego Papieża (należy tu zaznaczyć, że autorzy amerykańskiej edycji "First Things" to tzw. teocons czyli katoliccy przedstawiciele nurtu neokonserwatywnego, inspirujący się katolicką nauką społeczną, szczególnie w wydaniu Jana Pawła II). Oprócz tego możemy przeczytać bardzo ciekawe teksty na temat roli kobiet w Kościele, obalające mity o rzekomym immanentnym mizoginizmie i antyfeminizmie katolicyzmu. Warto przekonać się, jak wiele zawdzięcza Mistyczne Ciało Chrystusa oddanym Bogu niewiastom.
Drugim pismem jest 44/45 numer "Frondy". Nie za bardzo chce mi się o nim pisać, jako że kiedy tylko się ukazał (co miało miejsce, zdaje się, w okolicach Środy Popielcowej), wszyscy o nim pisali i się nim ekscytowali. Nie ma więc co nowej "Frondy" polecać, jako że kto miał ją przeczytać, to ją przeczytał, albo ma "w czytaniu". Główną atrakcją numeru, która narobiła sporo szumu w laickich mediach, jest blok tekstów o "seksie po katolicku", prezentujących normalne, katolickie podejście do małżeństwa i homoseksualizmu. Dla świadomego katolika nie ma w tych tekstach nic nadzwyczajnego, no ale "Fronda" zawsze lubiła szokować. We "Frondzie" nie mogłoby sie obejść bez polityki, mamy więc artykuły o religijności Jarosława Kaczyńskiego, Rudolpha Giulianiego i Władimira Putina. Na szczególną uwagę zasługuje blok tekstów o Antychryście - lektura obowiązkowa! Moim zdaniem właśnie ze względu na tego Antychrysta, a nie nawet na seks, koniecznie należy "Frondę" nabyć. Poza tym mamy świadectwa o doczesnych manifestacjach metafizycznego Zła, jakimi bez wątpienia były rewolucja antyfrancuska i niemiecki narodowy socjalizm. Na deser mamy takich tuzów jak Karłowicz czy Legutko. Co tu dużo pisać, po powrocie za ster pisma Grzegorza Górnego, "Fronda" powróciła do dawnej, wyśmienitej formy!.
Kolejnym wartym lektury magazynem jest nowy dwumiesięcznik "Polonia Christiana", wydawany przez jakże zasłużone Stowarzyszenie im. Księdza Piotra Skargi. Tutaj znajdziemy głównie artykuły o problemach społeczno-politycznych, takich jak Traktat Reformujący UE czy ekspansja islamu w Europie, widzianych z perspektywy konserwatywno-katolickiej. Poza tym - wiele ciekawych materiałów o naszej tożsamości - katolickiej, polskiej, europejskiej.
Polecam!
Uważam się za katolickiego tradycjonalistę i uczestniczę w Mszach świętych w klasycznym rycie rzymskim tzw. trydenckim . Ma to przyczyny nie tylko estetyczne ceremoniał, łacina czy nawet dotyczące samej liturgii która jest dla mnie przeżyciem duchowym znacznie większym niż nowa Msza , ale też światopoglądowe - odpowiada mi twarde i surowe przedsoborowe podejście Kościoła do wielu spraw. Pozostaję jednak w pełnej łączności z Rzymem. Akceptuję, że nasz Jeden Kościół bogaty jest mnogością różnych ruchów i różnych społeczności, ale oczekuję od innych katolików choćby minimum tolerancji dla moich przekonań. Jestem zwolennikiem wolności słowa oraz osobą otwartą na dialog z wyznawcami innych religii i osobami niewierzącymi, jednak zastrzegam sobie prawo do kasowania wpisów w sposób niemerytoryczny atakujących chrześcijaństwo i katolicyzm oraz wpisów obnażających brak kultury osobistej ich autorów.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
