BLOG
Motto:
— Rebe, czy wolność jest dobra?
— Tak, mój synu, wolność jest bardzo dobra.
— Rebe, a równość?
— Równość też jest bardzo dobra.
— A braterstwo, rebe, braterstwo?
— Braterstwo też jest dobre.
Ale na wszelki wypadek, najlepiej wyemigrować.
Tutaj są wartości dozwolonego stężenia toksycznych metali w naturalnych wodach powierzchniowych i zwięzły opis ich szkodliwego działania.
To są normy jakie musi w Polsce trzymać woda wiślana za Czajką.
Dla potrzeb dyskusji, załóżmy – całkowicie arbitralnie – że zawartość toksycznych metali ciężkich w warszawskich nieoczyszczonych ściekach przed Czajką jest, powiedzmy, dwukrotnie wyższa niż w oczyszczonych ściekach za Czajką.
Hania Gronkiewicz chlubiła się swego czasu, że to, co Czajka wypuszcza do Wisły, jest czystsze niż to, co Wisłą płynie, więc jest to uzasadnione założenie,
Jest to jednocześnie założenie piekielnie ambitne, ze względu na istnienie w granicach miasta działki po wyburzonych Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg przy ulicy Karolkowej (później Siedmiogrodzkiej) na Woli, znanej jako jedno z najbardziej skażonych rtęcią miejsc w Europie, oraz z uwagi na wydawanie przez miasto pozwoleń na odprowadzanie ścieków przemysłowych do kanalizacji komunalnej – ile, komu i jakich, to słodka tajemnica ratusza.
W 2013 roku miasto wskazało na Różę Luksemburg jako miejsce, z którego pochodziła rtęć, która udaremniła utylizację w spalarni Czajki 30 000 ton osadów ściekowych z powodu 10--krotnego przekroczenia norm zawartości rtęci. Osady te zostały następnie wywiezione w niewiadomym kierunku przez nieokreślone firmy prywatne, czyli według TVN "przekazane do specjalistycznych firm, które mają uprawnienia do ich utylizacji".
Ale powiedzmy, że w surowych ściekach warszawskich jest tylko 2μg/l, czyli 2 mikrogramy rtęci na litr. Norma dla wód powierzchniowych wynosi 1μg/l. 2 miligramy rtęci na 1000 litrów ścieków, czyli metr sześcienny. 2 gramy na 1000 metrów sześciennych.
Ponieważ Warszawa wypuszcza obecnie do Wisły 230-350 000 m3 ścieków na dobę, do wody idzie co 24 godziny 460-700g rtęci, tak w postaci metalicznej jak i organicznych i nieorganicznych związków rtęci.
Zarówno w nieoczyszczonych ściekach, jak i w rzecznych szlamach przydennych żyją bakterie anaerobowe, prztwarzające rtęć na metylortęć, jedną z najbardziej toksycznych substancji znanych nauce.
Metylortęć w dużych dawkach powoduje szerokie spektrum objawów neurologicznych i chorobę neurologiczną o skomplikowanym przebiegu, kończącą się często śmiercią. W niższych dawkach powoduje schorzenia kardiologiczne, autoimmunologiczne oraz zaburzenia rozwojowe dzieci, tak w życiu płodowym jak i po urodzeniu.
Metylortęci z Wisły nie pozbędziemy się nigdy, ponieważ technologicznie niewykonalne jest wybrać z rzeki miliony ton szlamu dennego na odcinku od Warszawy do Włocławka i "zutylizować" go, przez złożenie na specjalistycznym składowisku zabiepieczonym przed wymywaniem rtęci z powrotem do wód gruntowych.
Omówienie tej samej kwestii w mojej notce opublikowanej przy okazji poprzedniej awarii, rok temu, przeszło całkowicie bez echa.
Za pięć lat ktoś zrobi habilitację, analizując dziwne zjawisko niewytłumaczonego wydłużania się kolejek do neurologów w populacjach zamieszkałych nad Wisłą na odcinku od Warszawy do Włoclawka. Jeśli wspomni o rtęci, media nawymyślają mu od propagatorów teorii spiskowych.
PS. Dla kadmu, (norma dla wód powierzchniowych 5μg/l), dwukrotne przekroczenie normy w surowych ściekach daje zawartość 10μg/l, 10mg/m3, 10g/1000m3.
Ze zrzutem 230-350 000 m3 ścieków na dobę do środowiska spływa co 24 godziny 2,3 do 3,5kg kadmu. Kadm kumuluje się w organizmie i doprowadza do uszkodzenia nerek, wątroby, niedokrwistości, choroby nadciśnieniowej, zwyrodnienia stawów, osteoporozy.
Inne tematy w dziale Polityka
