31 stycznia

Mogę odczuwać ból. Fizyczny, psychiczny. Mogę, jednakowoż, przy tym nie cierpieć. 

Bo cierpienie to znów - przeszłość lub przyszłość. Zadręczanie się tym, co było w stosunku do tego, co będzie. Nie znaczy to, że zupełnie nie poważam cierpienia, podobnie - nie uważam go za niepotrzebne. 

Gdy wspominam ważne chwile w moim życiu, wiele z nich, szczególnie z czasów picia, jest nieprzyjemnych. Bolesnych. Czasem mocno uwierających i żadne wyznanie czy zadośćuczynienie tego nie zmieni. Po prostu, zachowałem się tak, a nie inaczej, jest mi przykro, jest mi wstyd. 

I to się nie zmieni. 

A jednak to doświadczenie prowadziło mnie to tego miejsca, w którym teraz jestem i w którym czuję się naprawdę dobrze. Jest nieźle. 

Dlatego czasem powstrzymuję się, przed chronieniem moich Synów przed wszystkim na świecie. Czasami muszą się sparzyć. Czasem uderzyć. Czasem poczuć smutek, a czasem mieć pod górkę. 

Inaczej nie ruszą z miejsca.