26 listopada 2024, Wtorek

Kiedyś, podczas warsztatów zostałem odżegnany od czci i wiary, bo powiedziałem: Moje wady charakteru czasem mi się przydają, wykorzystuję je na przykład w pracy, ale nie korzystam w domu, czy na mityngach. Gram różne role… I się zaczęło. Usłyszałem, że nie da się być trochę w ciąży, że albo się jest uczciwym całe życie, w każdym jego aspekcie, albo w ogóle. I że kolega jest budowlańcem, a jednak uczciwie pracuje. 

Nie zrozumiałem szczególnie ostatniego argumentu, lecz gdy wyszliśmy, a nawet już podczas warsztatu zaczęły się jednak wypowiedzi mnie popierające. Szczególnie po usłyszałem wiele wsparcia, a także kilka słów o świętszych od papieża. 

Jestem uczciwy wobec siebie i to jest dla mnie najważniejsze. Źle bym się czuł będąc nieuczciwym wobec innych, dlatego staram się po prostu być dobrym. W pracy, owszem, ściemniam, ale tego też oczekuje klient, dzieląc wszystko co powiem przez pół. Taka gra, w której zasady są znane. Poza tym jednak pamiętam o Kroku Dziewiątym: Zadośćuczyniliśmy wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych. Dlatego, na przykład, brzydkiej dziewczynie nie powiem, że jest brzydka. Nic nie powiem na temat jej urody. Prawda jednak jest taka, że jak dobrze się przyjrzeć, nie ma brzydkich kobiet. Tym bardziej dziewczyn. I nie mówię o braku wina. 

Notkę można również obejrzeć w formie materiału na YouTube.