6 listopada 2024, Środa

Moja Mama, gdyby żyła, pewnie nazwałaby mnie „ekstrawaganckim”. Chodzi o sposób życia, ubierania się, zachowanie. 

Spodziewam się, że tak o mnie myślała przez jakiś czas. Może nawet zastanawiała się, czy czasem nie mam problemów psychicznych. Jakby to powiedziała: czy nie zwariowałem. Najpierw dlatego, że przebiłem sobie ucho, a w opinii mojej Mamy chłopcy nie noszą kolczyków. Potem, że miałem włosy ufarbowane na blond, choć z urodzenia jestem brunetem. I tak dalej. Dziewczyny, z jakimi się zadawałem. Eksperymenty z różnymi środkami. 

Myślę, że chodziło o utratę kontroli. Mam to samo teraz z Synami - oni chcą dorosnąć i są przeciwko mnie, tak samo jak ja stawiałem się swoim rodzicom. Może nawet brakuje mi w nich tego elementu ekstrawagancji. 

Pozwalam swoim Synom wybierać i działać. Gdy patrzę wstecz, moi rodzice pozwolili mi na to samo. 

Chciałbym tylko, by uniknęli jednego, co zrobiłem ja. Z powodu tego, że są inteligentni, poszli po najmniejszej linii oporu. Robiąc coś, bo wymaga najmniej wysiłku.

Warto trochę go włożyć, jak się jest młodym. Potem kosztuje to więcej wysiłku. 

Notkę można również obejrzeć w formie materiału na YouTube.