2 października 2024, Środa

Byłem zakochany wielokrotnie, pisałem już o tym. Pamiętam ten moment, gdy spotkałem moją Żonę pierwszy raz „na żywo”. Poznaliśmy się przez internet, na jednym z internetowych czatów, potem rozmawialiśmy przez komunikator internetowy i dzwoniliśmy do siebie. Kilka dni. Okazało się, że mieszkamy właściwie przez ulicę. Gdybyśmy jeździli tramwajami, pewnie byśmy się spotkali na przystanku. Aż ustaliliśmy, żeby się spotkać i Ona uparła się, że będzie to pod nieistniejącym już barem „Mecenas”. Wiedziałem jak wygląda , bo wysłała mi swoje zdjęcie, ja również wysłałem jej swoje. Przypominam jednak, że były to czasy, w których telefony miały ekrany 128 na 128 pikseli. Pamiętam, że dotarłem na spotkanie nieco zmoczony deszczem, który właściwie dogasał. Większość ulewy spędziłem w autobusie, którym wracałem od przyjaciółki.

Zobaczyłem ją, mokrą, a jednak dużo piękniejszą niż na zdjęciu. Właściwie widziałem tylko jej spokojne, niebieskie oczy za mokrymi okularami. Uśmiechnęła się do mnie tym cudownym uśmiechem, którym uśmiecha się do mnie do dziś. Pewnie powinienem powiedzieć coś jak: Hej, czy masz na imię…. Albo: Fajnie cię wreszcie zobaczyć. Albo coś w ten deseń. Tyle razy to robiłem. 

I nie było się (przekleństwo) umówić w knajpie? - powiedziałem zamiast tego. Już wtedy poczułem, że to moja jedyna miłość, na którą czekałem tyle lat. 

Notkę można obejrzeć również w formie materiału na YouTube.