Użalanie się nad sobą
Użalanie się nad sobą na wczesnym etapie jest tak przytulne jak materac z pierza. Dopiero gdy twardnieje, staje się niewygodne.
Maya Angelou
Uwielbiałem się nad sobą użalać. Szczególnie, gdy znalazłem chętnego słuchacza, któremu pewnie postawiłem piwo i z tej okazji mnie słuchał. W ten sposób, tak myślałem, wyrzucam z siebie negatywne emocje i mogę żyć spokojnie dalej bez bagażu.
Była to nieprawda w dwóch wymiarach.
Po pierwsze: nie wyrzucałem z siebie tych emocji, obarczałem nimi innych. Wrzucałem ich na chwilę w swoje bagno, a oni, zamiast zrozumieć, nawet tylko chcieć zrozumieć, patrzyli. Co więcej, jak dziś myślę, mieli pewien rodzaj satysfakcji, że mam gorzej, że jestem mięczakiem, który żali się byle napotkanej osobie. Że ich życia są lepsze, bo jakoś im się układa, bez takich ceregieli i dziwactw, jak u mnie.
Po drugie: wcale nie pozbywałem się żalu i smutku. Pławiłem się w nim, przeżywając na nowo, szukając kolejnej osoby, której opowiem. Miałem powód, żeby topić to w alkoholu. A kto nie chce, szuka powodów.
Nawet trzeźwiejąc, nie przestałem od razu. Aż zrozumiałem, że każdy ma swoje problemy i warto bardziej słuchać, niż mówić. Wtedy więcej dociera.
Zacząłem szukać sposobów.
Notkę można obejrzeć również w formie materiału na YouTube.
Codziennie napiszę kilka słów medytacji, otuchy lub rozważań dla siebie i tych, którzy chcą i będą chcieć czytać. W 2024 będę korzystać z książki „A Simple Way: 365 Life Changing Thoughts and Meditations to Bring You Joy”, wydaną przez Geeko Publishing.
Piszę swoje refleksje, przemyślenia, co czuję - bez poprawiania, korekty, zastanawiania. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
Jak na mityngach AA.
Jeśli znasz kogoś, kto ma trudność z czytaniem, a uważasz, że to, co piszę może pomóc - notki są dostępne w formie nagrań na Youtube.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
