26 lipca

Czasem świat zwala mi się na głowę. Tak było na przykład wczoraj: kończyłem ostatni dzień pracy przed urlopem i dlatego siedziałem dzień wcześniej siedziałem dłużej. Zacząłem wcześniej i oczywiście pojawiło się wiele różnych dodatkowych okoliczności. 

Jestem z siebie dumny, że wyszedłem o tej godzinie, o której założyłem że wyjdę. No, dobrze, dziesięć minut później, ale to niewielka różnica. 

Był jednak taki moment, że zastanawiałem się, jak się wyrobię, jak dam radę. W takich sytuacjach skacze mi ciśnienie, przeskakuję między zadaniami, żadnego nie kończąc. Mam ten plus, że moje biurko daje się podnosić i opuszczać. Mogę siąść i wstać. Mogę się przejść po mieszkaniu. 

W międzyczasie jednak wydarzyło się coś jeszcze. Z jedną z pracownic już się nie spotkam - ona idzie na macierzyński, a ja kończę pracę z tym projektem. Napisała mi, że bardzo mi dziękuje za to, że mogła ze mną pracować. Ładnie mi to napisała. 

Zrobiło mi się miło i pomyślałem, że dam sobie radę. Jakoś pójdzie. Poprosiłem Boga Jakkolwiek Go Pojmuję by dał mi siłę i mądość. I spokój. Chyba wyszło. 

Dziś myślę, że to tylko w mojej głowie wszystko się działo.

Notkę można obejrze na YouTube.