Odpuszczanie
Płacz. Wybacz. Ucz się. Idź dalej. Niech twoje łzy podlewają nasiona twojego przyszłego szczęścia.
Steve Maraboli
Niby wiem, że trzeba sobie odpuszczać. Niby wiem, co jest ważne. Niby wiem, jak trzeba to zrobić.
Szczególnie, jeśli chodzi o pracę - nie umiem sobie odpuścić. Nie lubię tej pracy, nie jestem z niej zadowolony, nie cenię tego co robię aktualnie. Tym niemniej mam mocne poczucie obowiązku, a nawet, istnieje taka szansa, jestem nadodpowiedzialny.
Dodatkowo, mam tendencję do samobiczowania się. Wspominam, jeśli coś nie wyszło i wymyślam, jak mogłem zrobić to lepiej, ciekawiej, z lepszym skutkiem.
Jestem po terapii, znaczy to, że w dużej mierze załatwiłem sprawy ze swoją przeszłością. A takie samobiczowanie jest właśnie przejawem tkwienia w przeszłości.
Na szczęście zdarza mi się to coraz rzadziej. Staram się wykonywać z sercem swoją pracę, jakkolwiek byłaby skromna. Dlatego mogę powiedzieć, że zrobiłem to, dobrze. Próbowałem.
Daj temu płynąć - powiedział mi kiedyś kolega, gdy irytowałem się z jakiegoś nieważnego powodu w jakimś nieważnym projekcie przy jakichś nieważnych obowiązkach.
Chętnie, lecz czasem ciężko.
Notkę można obejrzeć w formie materiału na YouTube.
Codziennie napiszę kilka słów medytacji, otuchy lub rozważań dla siebie i tych, którzy chcą i będą chcieć czytać. W 2024 będę korzystać z książki „A Simple Way: 365 Life Changing Thoughts and Meditations to Bring You Joy”, wydaną przez Geeko Publishing.
Piszę swoje refleksje, przemyślenia, co czuję - bez poprawiania, korekty, zastanawiania. Dzielę się doświadczeniem, siłą i nadzieją.
Jak na mityngach AA.
Jeśli znasz kogoś, kto ma trudność z czytaniem, a uważasz, że to, co piszę może pomóc - notki są dostępne w formie nagrań na Youtube.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
