Odpowiedź ROPWiM w/s pomnika dla Rosyjskich Obrońców Polski 1920

     Podjęta przeze mnie w ubiegłym roku na salonie24 inicjatywa "Postawmy w końcu pomnik rosyjskim obrońcom Polski", upamiętnienia i oddania hołdu Rosjanom, którzy w decydującym dla Polski i świata roku 1920-tym zdecydowali wbrew narodowym uprzedzeniom i historycznym zaszłościom stanąć w szeregach broniacych cywilizacji i wolności (w myśl mającego polsko-rosyjski rodowód hasła "Za Waszą i naszą wolność") spotkała się z zaskakująco pozytywnym odbiorem i poparciem czytelników i komentujących. Rownież na tym przecież niezbyt przychylnym dla Rosjan forum internetowym. Padły nawet propozycje zorganizowania społecznej zbiórki, aby pominąć państwowe i polityczne struktury.

Przypomnę fragment artykułu przypominającego przyczynę naszej inicjatywy : 

"Mało kto wie, że wśród międzynarodowych obrońców Polski, jakby to szyderczo nie wyglądało, w największej liczbie i najdłużej walczyli ... Rosjanie.Pierwsza rosyjska jednostka wspierająca Polaków w walce ze wspólnym sowieckim wrogiem (Oficerska Pińska Drużyna) walczyła już na początku tej wojny  w lutym i marcu 1919 r. (...)  Nawet w pamiętnym, decydującym o losach świata Sierpniu’1920 roku po naszej stronie walczyła z bolszewikami Samodzielna Brygada Kozaków Dońskich dowodzona przez esauła Aleksandra Salnikowa (w składzie polskiej 3. Armii gen. ppor. Zygmunta Zielińskiego). Druga brygada esauła Aleksandra Jakowlewa walczyła od połowy sierpnia, a więc w decydującym momencie wojny w składzie 6. Armii polskiej na południowym odcinku frontu, bardzo ważnym, bo trzymającym „zawsze wierny” Lwów i absorbującym oddziały Armii Czerwonej mające wspomóc armię Tuchaczewskiego w zdobywaniu Warszawy. Również walcząca w bitwie warszawskiej Brygada Syberyjska w składzie 5.armii generała Sikorskiego miała dużo wspólnego z Rosją. (...)Podsumowując – jest dobry i słuszny powód, aby pokazać, że Polska nie pamięta tylko o klęskach i zbrodniach, a i o zwycięstwach i Wspólnikach tego Zwycięstwa. Które, jak napisał lord d’Abernon, było decydujące dla losów świata. Udowodniło by też Rosji i światu, że Polacy nie są oszalałymi rusofobiami, nienawidzącymi wszystkiego co rosyjskie, a cenią realną i szczerą pomoc. I nie zapominają o niej. Naczelnik Wydziału Krajowego Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa napisał:  „Rozważymy również możliwość upamiętnienia jednostek rosyjskich walczących w obronie Polski przeciwko bolszewickiej agresji"
      Asumptem do powyższej notki była wypowiedź prof. Marciniaka: „Powinniśmy podkreślać to, że wojna polsko-bolszewicka to był konflikt, w którym po stronie Polski walczyło państwo ukraińskie, patrioci białoruscy i rosyjscy, gruzińscy i wiele innych narodów. Po naszej stronie była koalicja złożona z bardzo wielu sił i my do tej pory nie uczciliśmy pamięci tych ludzi. Wydaje mi się, że tym „tajnym rosyjskim patriotom” byłoby niezwykle trudno umieścić w Strzałkowie tę tablicę, gdyby tam już stał pomnik, który by czcił pamięć tych rosyjskich patriotów, którzy walczyli z bolszewikami."

Powyżej umieściłem fotokopię odpowiedzi z Rady Ochrony Pomników Walki i Męczęństwa.

     Niestety państwowy urząd odpowiedzialny za nasze pomniki walk i męczeństwa odniósł się do niej znacznie chłodniej. Nie odciął się od inicjatywy stanowczo, a jedynie taktownie usprawiedliwił się brakiem środków w "obecnym momencie". Nie zaproponował również jakiejś perspektywy czasowej, kiedy mógłby rozważyć ten projekt.

Czy liczy na uśpienie i zapomnienie tego wyśmienitego pomysłu?

Jeśli nie ma w Polsce środków na nowy pomnik, może przerobić stary, niezbyt chciany i niezbyt przyjaźnie odbierany?  W Nowym Sączu zamiast pomnika Armii Czerwonej winien stanąć pomnik poświęcony żołnierzom 3. armii generała Piermkina - faktycznym przyjacielom Polski, którzy w życie wprowadzili braterstwo broni żołnierza polskiego i rosyjskiego!

Jeszcze trochę o Rosyjskich sprzymierzeńcach z wojny sowieckiej 1919-20: