Ukraińcy – twórcy słowiańskiej cywilizacji?

We Wschodniej Ukrainie, istnieje tak zwana czerniachowska kultura archeologiczna. Jest to kultura Słowiańska, tzw. Trypolska założona przez Rusinów, utożsamiających się, jako potomkowie legendarnego Rusa, a z której wywodzą się dzisiejsi Ukraińcy. Rusinów nie należy tym samym łączyć z założycielami Rosji, której ojcami nie byli Słowianie, a chanowie pochodzący z tatarskich ułusów. Rozkwit kultury Trypolskiej datowany jest na 4 tysiąclecie p.n.e. i obejmuje terytorium od Dniepru do Dunaju.

Trypolcy byli doświadczonymi rolnikami. Tylko samej pszenicy wychowywali 4 odmiany! Nie mówiąc już o innych zbożach. W złożonych, wielobarwnych deseniach, ozdabiających ceramikę Trypolców widać odbicie świata, jego jedność. Na Ukrainie mamy całkowicie unikalny fenomen w skali całej Europy, a nawet całego świata. To Trypolska osada-gigant obok wsi Talianka, Rusutinia, która zajmuje 4,5 kilometra kwadratowego. Dzięki geomagnetycznym badaniom określono, że w tej osadzie było 2700 mieszkań. Wykopano do tej pory, na dzień dzisiejszy tylko 31. Z zebranych danych wynika, że w tej osadzie mogło mieszkać, według różnych ocen, od 8 do 12 tysięcy ludzi. Liczba mieszkańców Trypolskiego grodziska przekraczała Kijów z czasów Jarosława Mądrego (978 – 1054). Ponad 6000 lat temu Trypolcy wznosili domy, z potężnymi drewnianymi ścianami i pokryciami dachów! To nie były gliniane domy. W Rusutinii domy były z bali, 2 a nawet 3 kondygnacyjne. O tym, że Trypolcy prześcignęli wszystkie otaczające narody, nikt nie ma wątpliwości. Władali także pismem. Na wyrobach ceramicznych znaleziono dużą ilość pojedynczych znaków. Te znaki zebrano, pogrupowano i ich ilość przekracza 100, a uważa się, że jest ich nawet więcej, bo 150. Co świadczy o tym, że u Trypolców pismo było zgłoskowe (sylabiczne). Ale najciekawsze w tym, że kiedy porównać te pojedyncze znaki ze znakami dysku z Fajstos, który został znaleziony w 1908 roku w królewskim pałacu w czasie wykopalisk starożytnej Krety, to okazuje się, że w swojej graficznej podstawie są one absolutnie identyczne. Okazuje się, że kultura kreteńska została stworzona przez Słowian, a język, którym posługiwali się kreteńczycy, w gramatycznej budowie składni jest bardzo zbliżony do języka starosłowiańskiego.

Wiadomo także, że w 3 tysiącleciu p.n.e. Słowianie w swoich migracjach z Rusutinii na Południe osiągnęli Pendżab i Indus, gdzie stworzyli największą protoindyjską kulturę, na fundamencie której wzniesie się kultura starożytnych Indii. Jeszcze w XVII-XVIII wieku w Indiach, małżeństwo w wyższych kastach było uważane za bezprawne, jeżeli zapisu o nim nie zrobiono na korze brzozowej. Język hindi – to język słowiański w swoim indoeuropejskim naturalnym rozwoju.

Najstarsze pamiątki pisma na półwyspie Apenińskim należą do Etrusków. Rzymianie pisali: „Etruscan non legitur”. Co znaczy: „Etruskiego się nie czyta”. Kim byli Etruskowie? W jakim języku mówili? W etruskich tekstach jest także duża liczba znaków. Ilość ich dochodziła do 100. Wskazuje to również na pismo zgłoskowe. Ale najbardziej zdumiewające było to, że kiedy zaczęto porównywać znaki etruskie z kreteńskimi, znaki protoindyjskiego pisma z etruskimi napisami, to zauważono pełne graficzne podobieństwo. I treść tych tekstów była bardzo jasna i wyraźna. Już w X wieku p.n.e. istniała kultura Etrusków. Miasta, wyposażone w wodociągi ze wszystkimi systemami komunikacji, wydobycie rud, obróbka metali, perfekcyjna ceramika – wszystko to mówi o wysoko rozwiniętym mistrzowskim narodzie. Narzędzia, wyrafinowane bronie, lustra i parasolki – wszystko to było najdoskonalsze w całym basenie Morza Śródziemnego. Ta kultura znała już to wszystko, co wcześniej przypisywano pomysłowemu geniuszowi starożytnych Rzymian, których nazywa się nauczycielami Zachodniej Europy. Ale nauczycielami nauczycieli byli Etruskowie. W Etruskim Muzeum Archeologicznym w Tarkwinii przechowywane są pamiątki związku Etrusków ze Słowianami.

Starożytne pisma, są jak przewodnia nić do zrozumienia tajemnicy słowiańskiej cywilizacji, rzucając światło na Wiedzę o zapomnianej tradycji naszych przodków. Jak gdyby z głębi duchowego wieszczenia tysiącleci, dysk z Fajstos przynosi nam otwarte przesłanie:

„Miejsce w świecie bożym, gdzie Bóg przysłał was, okrążcie ciasnymi rzędami, brońcie go dniem i nocą. Nie miejsce, wolą brońcie – z mocą jego troszczcie się. Gdzie wy będziecie, będą dzieci, pola, przepiękne życie. Rusutinia czaruje oczy, nigdzie od niej nie odejdziesz. Nie jesteśmy jeszcze, ale będziemy my jej, w tym świecie bożym.”

za: wordpress.com