Monumenty Yonaguni - co to takiego?

Te kamienne struktury (zwane także „piramidami z Yonaguni”) znajdują się w pobliżu wyspy Yonaguni, położonej na wschód od Tajwanu, w archipelagu Riukiu należącym do japońskiej prefektury Okinawa. Regularny układ skał pod wodą, a także kształty przypominające rzeźby m.in. głów zaintrygowały badaczy. Niektóre teorie powstania monumentów łączą te zagadkowe ruiny z mitycznymi cywilizacjami Atlantydy czy Lemurii. Od 1999 roku badania prowadzi Morien Institute.

Struktury te znajdują się 25 metrów pod wodą, mają ponad 50 m długości ze wschodu na zachód i nieco więcej niż 20 m szerokości na osi północ-południe, najwyższa partia ukryta jest zaledwie 5 m pod falami. Naokoło budowli ułożone jest w pięciu warstwach z kamiennych bloków równe podłoże, co sprawia wrażenie szerokiej na 5 metrów drogi wokół struktury. Formacja jest asymetryczna w stosunku do znajdujących się po stronie południowej tytanicznych „schodów”, przy czym niektóre „stopnie” mają kilka metrów wysokości. Zidentyfikowano też kilka innych obiektów wyglądających, jakby wykonała je ludzka ręka. To „Totem” - kamienna kolumna mająca ok. 7 m wysokości, „Mur rozdzielający” - prosta ściana długości 10 m, „Gosintai” - pojedynczy otoczak, leżący na niskiej platformie, „Żółw” - nisko położona platforma w kształcie gwiazdy, „Trójkątny basen” - trójkątna depresja z dwoma otworami na brzegach oraz „Scena” - skała w kształcie litery L. Oprócz tego różne żłobienia i rzeźby na kamieniach wskazują raczej na działanie ręki człowieka, niż na naturalne pochodzenie struktury. Podwodną strukturę uznano za prehistoryczną świątynię lub fortecę. Porównywano ją z monumentami Ameryki Południowej, zwłaszcza z Piramidą Słońca koło Trujillo w północnym Peru. W pobliżu została odkryta, jak się wydaje, rzeźba ludzkiej twarzy, która ma kilka metrów wysokości i na której znaleziono dużą liczbę hieroglifów.

Niestrudzonym badaczem monumentów jest prof. Masaaki Kimura, specjalista od geologii morskiej i geofizyki, pracujący na uniwersytecie Riukiu w mieście Naha, stolicy wyspy Okinawa. Kimura od kilkunastu lat systematycznie penetruje dno morskie w pobliżu Yonaguni. Przeanalizował metodą radiowęglową szczątki koralowców, które przetrwały na niezwykłej skale. Okazało się, że te morskie organizmy żyły przed 6 tys. lat. Monumenty musiały więc powstać nieco wcześniej. Inni badacze uważają, że ten czas powstania budowli jest o wiele zaniżony. Między innymi profesor geologii z Uniwersytetu Tokijskiego Teruaki Ishii stwierdził, że zatopienie kompleksu nastąpiło pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, która skończyła się około 10 tys. lat temu. Wynikałoby z tego, że budowla jest dwa razy starsza niż szacowany wiek piramid w Gizie. W takim przypadku, wszystkie książki historyczne powinny zostać napisane na nowo, z uwzględnieniem zaawansowanej kultury Wschodu, być może bardziej rozwiniętej, niż współczesne jej kultury Zachodu.

Kimura twierdzi, że w pobliżu wyspy odnalazł 10 innych podwodnych struktur, jak również pięć znajdujących się u brzegów Okinawy. Razem te ruiny zajmują powierzchnię 300 na 150 m. Japoński badacz głosi, że zidentyfikował pod wodą szczątki zamku, łuku triumfalnego, pięciu świątyń i wielkiego stadionu. Wszystkie te obiekty połączone są ulicami i kanałami. Otaczają je potężne mury, częściowo zachowane. Niestrudzony Kimura odnalazł, jak przynajmniej zapewnia, kamiennego sfinksa, będącego prawdopodobnie wizerunkiem starożytnego władcy Chin lub króla Okinawy. Spostrzegł też widoczne na piaskowcu ślady dłuta, jak również wyrzeźbione ludzkie twarze oraz podobizny zwierząt, w tym krowy.

Kto jednak zbudował te struktury? Geolodzy przypomnieli, że przed 10 tys. lat istniał lądowy pomost, łączący obecne wyspy Riukiu z Tajwanem, Japonią i azjatyckim lądem. Twórcy monumentów mogli więc przybyć z kontynentu. Ze znanych ludów w grę wchodzą jedynie ludzie z prehistorycznej japońskiej kultury Jomon. Znali oni ceramikę i raczej prymitywną obróbkę kamienia, wątpliwe jednak, aby potrafili wznosić tak monumentalne budowle.

Rząd Japoński uznał monumenty Yonaguni i ich okolice za miejsce o znaczeniu kulturowym, podlegające ochronie, gdzie będą prowadzone dalsze badania, które być może rozwikłają zagadkę ich pochodzenia.

za: Najstarsza budowla świata? – „Przegląd".