John Lennon potwierdził też, że podobieństwa między ideałami przedstawionymi w piosence a komunizmem były zamierzone: - „Imagine”, które mówi:
Wyobraź sobie, że nie ma już religii, nie ma już kraju, nie ma już polityki”, jest praktycznie manifestem komunistycznym, mimo że nie jestem szczególnie komunistą i nie należę do żadnego ruchu - cytował w 1980 roku „Playboy” słowa Johna Lennona.
Utwór "Imagine" jest kompozycją Johna Lennona i uznaje się go za nieoficjalny hymn igrzysk olimpijskich w Paryżu. Można go było usłyszeć podczas igrzysk olimpijskich w Tokio w 2021 roku, a także rok później w trakcie zimowych igrzysk olimpijskich w Pekinie. Niektórzy uważają, że ze względu na kontrowersyjną treść, wybór tej kompozycji nie pasuje z różnych względów do tak ważnego i mającego łączyć ludzi wydarzenia. Zostawiając na boku dalsze rozważania w tym temacie dalej,
kwestią bardzo istotną przesłania i odniesienie hymnu Igrzysk Olimpijskich w Paryżu do utopii, iluzji, a nie do realności - a co chyba nie mniej istotne, do jego pierwowzoru, jego oryginalnego przesłania.
Hymn olimpijski został napisany przez kompozytora operowego Spyridona Samarasa na potrzeby Letnich Igrzysk Olimpijskich Ateny 1896. Tekst pieśni opracował poeta Kostis Palamy. Słowa utworu Imagine - "Wyobraź sobie, że nie ma państw" są wręcz przeciwstawieństwem jego pierwowzoru hymnu Olimpijskiego z 1896 r.
Czyż nie lepszym, wspanialszym hymnem byłby "Dziwny jest ten świat" Czesława Niemena, ponadczasowy manifest dla całego świata, nie tylko dla igrzysk olimpijskich?
To pierwszy polski protest song, choć w rzeczywistości jego inspiracją były stosunki międzyludzkie.
Dziwny jest ten świat, Gdzie jeszcze wciąż, Mieści się wiele zła.
I dziwne jest to, Że od tylu lat, Człowiekiem gardzi człowiek.
Dziwny ten świat, Świat ludzkich spraw, Czasem aż wstyd przyznać się.
A jednak często jest, Że ktoś słowem złym, Zabija tak, jak nożem.
Lecz ludzi dobrej woli jest więcej I mocno wierzę w to, Że ten świat, Nie zginie nigdy dzięki nim.
Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie !
Przyszedł już czas, najwyższy czas, Nienawiść zniszczyć w sobie.
Lecz ludzi dobrej woli jest więcej I mocno wierzę w to, Że ten świat, Nie zginie nigdy dzięki nim.
Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie! Nie !
Nadszedł już czas, najwyższy czas. Nienawiść zniszczyć w sobie.
"Dziwny jest ten świat" jest to niesamowita, poetycka opowieść o okrutnym świecie, ten świat pełen zła jest dzisiaj nie tylko w Ukrainie, ale ten świat nie zginie dzięki ludziom dobrej woli. To oni mają sprawić, że będziemy potrafili „nienawiść zniszczyć w sobie”. Pisząc tę piosenkę w 1967 r., Niemen nie znał takich pojęć jak mowa nienawiści, nie walczył politycznie, nie protestował (określenie protest song wobec utworu przyjęło się później), ale dokładnie wiedział, jakie przesłanie chce wyśpiewać. A jednocześnie "Dziwny jest ten świat" jest to manifest, jest to wiara w Pana Boga i w ludzi, wiara w to, że prawdziwy pokój może być dany tylko przez Boga i przy udziale człowieka.
Jest to wiara w to, że "nienawiść zniszczyć w sobie" należy rozpocząć od siebie.
John Lennon jako twórca "Imagine" przeszedł do legendy jako założyciel zespołu The Beatles. Był wszechstronnie uzdolnionym artystą, a także hipisem i pacyfistą – walczył o pokój i śpiewał o miłości, ale prywatnie wcale nie był ideałem.
John Lennon, ewidentnie zagubiony geniusz muzyki popularnej, sprzecznych cech jego osobowości oraz ewolucji światopoglądowej i artystycznej, która doprowadziła najpierw do dramatycznego rozdarcia między popowym supergwiazdorstwem a awangardowym artystostwem, ostatecznie zaś – do faktycznej niemocy twórczej w ostatnich latach życia.
"Imagine" Johna Lennona jako hymn o "pokoju", hymn pacyfistów. Dzisiejsi "pożyteczni idioci"
Brytyjski appeasement i francuska niemal religijna wiara w pacyfizm okazały się prawdziwym darem dla rodzącej się III Rzeszy. Hitler oraz jego zwolennicy szybko i doskonale zrozumieli, że lewicowi, a także prawicowi brytyjscy i francuscy politycy, wyczuwając nastroje swoich społeczeństw, uczynią wiele, aby w żaden sposób nie dopuścić do wybuchu nowej wojny. Nowy kanclerz nie miał złudzeń, że idee pacyfizmu, którymi gardził i które wyśmiewał w Mein Kampf, są niezwykle ważne dla Brytyjczyków i Francuzów. Jak pisał Alan Bullock: „Intuicyjnie wyczuwał pragnienia pokoju tych ludów, idealizm pacyfistów”. Hitler postanowił to wykorzystać. 17 maja 1933 roku wygłosił w Reichstagu słynną Friedensrede, czyli mowę pokojową, w której podkreślał swoją nienawiść do wojny, a także zapewniał, że Niemcy natychmiast rozwiążą organizacje militarne, zrezygnują z broni ofensywnych, podpiszą każdy pakt o nieagresji, jeśli tylko inne mocarstwa uczynią to samo72. Słowa te były adresowane przede wszystkim do Wielkiej Brytanii, Francji, a także Stanów Zjednoczonych.
Wielu na Zachodzie postrzegało jako obrońcę pokoju także ZSRR. Związkowi Sowieckiemu o to właśnie chodziło – ukazać, że misją ojczyzny światowego proletariatu jest powstrzymanie wybuchu wojny. Od 1927 roku Stalin, a za nim zainstalowani w krajach Europy Zachodniej poplecznicy głosili, że tylko antymilitaryzm komunistycznych partii przyczynia się do utrzymania pokoju. Pod koniec lat 20. ze Związku Sowieckiego do społeczeństw Zachodu płynął przekaz, że jedynie strach Europy przed Związkiem Sowieckim sprawił, że kraje kapitalistyczne nie zaczęły jeszcze z sobą walczyć.
Zachodnie organizacje pacyfistyczne i antymilitarystyczne idealnie nadawały się do krzewienia „walki o pokój”. Komintern był tego świadomy. Propagandziści sowieccy dobrze wyczuwali antywojenne nastroje Europy Zachodniej. Francuscy, a zwłaszcza angielscy pacyfiści pokazali niechęć dla walczącej w 1920 roku z Rosją bolszewicką Polski. Zachodni antymilitaryzm był natomiast ceniony jako skuteczne narzędzie w rękach Kremla rozkładającego armie Europy Zachodniej.
Sprytnie pomyślany spektakl propagandowy, który przedstawiał narodom świata Związek Sowiecki jako wielkiego orędownika pokoju, rozpoczął się 18 września 1934 roku. Tego dnia nastąpiło przyjęcie ZSRR do Ligi Narodów, a w inauguracyjnym przemówieniu komisarz Maksim Litwinow stwierdził, że najważniejszym celem jest osiągnięcie pokoju. Wielu polityków obecnych w Genewie przyjęło takie deklaracje z rezerwą, ale pacyfiści z Zachodu wiązali z nimi duże nadzieje. Oto wielkie proletariackie państwo bezinteresownie broniło światowego pokoju.
Z tej naiwności zachodnich pacyfistów ZSRR zrobił użytek również po 1945 roku, jest to robione po dzień dzisiejszy przez Putina, przedstawianie zbrodniczej Rosji jako najbardziej miroliubiwyj narod. Ukraina, zniszczyła cały swój arsenał nuklearany, a teraz widzimy tego skutki, nie tylko w postaci wojny konwencjonalnej, też przy użyciu broni zakazanych ale również pod groźbą i szantażem użycia broni nuklearnej nie tylko przeciwko Ukrainie ale też przeciwko Zachodowi.
Nie można o tym zapomnieć, nie można zapomnieć o kontekście w jakim był pisany ten utwór i o przesłaniu jakie on niesie. Stąd też "Imagine" stało się hymnem hippisów, pacyfistów.
Zdjęcie na prawach cytatu.
John Lennon potwierdził też, że podobieństwa między ideałami przedstawionymi w piosence a komunizmem były zamierzone: - „Imagine”, które mówi: Wyobraź sobie, że nie ma już religii, nie ma już kraju, nie ma już polityki”, jest praktycznie manifestem komunistycznym, mimo że nie jestem szczególnie komunistą i nie należę do żadnego ruchu - cytował w 1980 roku „Playboy” słowa Johna Lennona.
"Imagine" to wizja utopijna, nieosiągalna, która może być zrealizowana jedynie poprzez rewolucję komunistyczną. Stąd też jest to wizja przejścia od Międzynarodówki "ruszymy z posad bryłę świata, dziś niczym – jutro wszystkim my! - wizji, kiedy zapanuje pokój i wieczne szczęście.
Jak można postrzegać kogoś, kto już między 20 a 30 rokiem życia osiągnął poziomy sławy, uznania i spełnień artystycznych dla większości konkurentów, niezależnie od wieku, niedostępne? Kto w 1966 roku – mniej więcej w połowie kariery The Beatles – z dezynwolturą iście nieobliczalną, choć w sumie nie bez podstaw, oznajmił, iż jego zespół jest bardziej popularny niż Jezus Chrystus? Kto 26 października roku poprzedniego, niespełna dwa tygodnie po 25 urodzinach, otrzymał w Buckingham Palace z rąk Elżbiety II, wraz z resztą Bajecznej Czwórki, Member the Order of the British Empire (MBE), czyli najwyższe brytyjskie odznaczenie państwowe?
A z drugiej strony John Lennon był człowiekiem zagubionym, bardzo kontrowersyjnym i niejednoznacznym. Nie tylko zresztą on jeden.
Czy pomimo jego talentu - John Lennon ma być fanem dla każdego - a "Imagine" ma być hymnem Igrzysk Olimpijskich, hymnem z zamierzonymi podobieństwami między ideałami przedstawionymi w piosence - a komunizmem?
Czy "Imagine" ma być hymnem igrzysk olimpijskich, hymnem który jest podróbką złudnej i naiwnej nadziei, nieuwzględniającej realnej siły zła, hymnem który podstępnie wiedzie słuchaczy w "bardzo niebezpieczną przestrzeń". Czy doprawdy w naszej kulturze nie ma nic bardziej odpowiedniego aniżeli utwór "Imagine" Johna Lennona?
Czyż nie lepszym, wspanialszym hymnem byłby "Dziwny jest ten świat" Czesława Niemena, ponadczasowy manifest dla całego świata, nie tylko dla igrzysk olimpijskich?
A może macie jakieś inne propozycje, na hymn następnych Igrzysk Olimpijskich?
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
