Jezioro Zachodnie

Dla celów rekreacyjnych, z myślą o miłości do parków ogrodowych oraz chęci odzwierciedlenia wyidealizowanego zespolenia ludzi z naturą, kolejne pokolenia stworzyły Jezioro Zachodnie (西湖, Xī Hú).

Jak każda atrakcja chińska została doprowadzona ręką ludzką, tak by jak najlepiej służyć człowiekowi i nie zależeć od kaprysów natury. Skorzystano z najnowszych zdobyczy technicznych w zakresie melioracji, zatrudniono najlepszych architektów, inżynierów i ogrodników, uzyskując w VII wieku n.e. stan przypominający współczesny akwen.

Historyczne miasto Hangzhou swą turystyczną sławę zawdzięcza położeniu nad pełnym wysepek, malowniczych pawilonów i świątyń Jeziorze Zachodnim. Przez wieki było ulubionym miejscem odpoczynku cesarzy, a każdy szanujący się poeta chiński napisał przynajmniej jeden słynny wiersz o tym miejscu.

Romantyczne jezioro o malowniczym położeniu, oferuje co najmniej dziesięć najbardziej znanych poetyckich miejsc, urzekające spacery w dzień i w nocy o każdej porze roku, wielobarwne wschody i zachody słońca, trasy rowerowe, wiosłowanie mniejszymi i większymi łódkami, rejsy smoczą łodzią lub statkiem wycieczkowym, fontannę multimedialną oraz nocne przedstawienia na wodzie. Każda forma spędzenia czasu umożliwia obejrzenie jeziora, gór, mostów i pagód w niepowtarzalnej aranżacji.

Oprócz turystów spotkamy grupki ludzi śpiewających, tańczących, grających na tradycyjnych instrumentach, ćwiczących tai chi, prezentujących sztuki walki, a także doskonalących naukę kaligrafii ogromnym pędzlem zanurzając go w wodzie z wiadra. Jezioro słynie z kwiatów lotosu dryfujących spokojnie po tafli wody oraz osmanthusa, którego słodki i odurzający zapach roznosi się wokół.

Jak każde fascynujące miejsce musi mieć własną legendę, stąd opowieść o tym, że wskutek kłótni smoka i fenixa o piękną i dużą perłę, przedmiot targów w końcu spadł i zamienił się w przepiękne jezioro.
Mówi się, że Jezioro Zachodnie jest inkarnacją Xi Shi, jednej z Czterech piękności starożytnych Chin.

Wygląd Zachodniego Jeziora wywarł głęboki wpływ na projekty krajobrazowe Azji Wschodniej, zarówno te wielkie, jak i mniejsze. Jego cechy naśladowano przy tworzeniu ogrodów takich jak: Jezioro Kunming Pałacu Letniego w Beijing, centralne akweny Ogrodu Kyu Shiba Rikyu i Ogród Koishikawa Korakuen w Tokio. Do dziś wraz z ogrodami miasta Suzhou stanowią inspirację azjatyckich projektantów ogrodowych.
Jezioro Zachodnie jest miejscem zwiedzania i odpoczynku, a także źródłem utrzymania rybaków, którzy nie tylko wożą swoimi płaskimi łodziami turystów, ale również utrzymują się z komercyjnego połowu ryb dostarczanych do pobliskich restauracji oraz na targi.

Początkowo Jezioro Zachodnie było częścią rzeki Qiantang, aby w czasach dynastii Qin i Han wydłużyć się, dając zaczątek zatoce. Zgodnie z zapiskami Zhang Dai, pierwszy cesarz cesarstwa chińskiego, Qin Shi Huang odwiedził tę okolicę, cumując swoją łódź do kamienia, który później został uczczony powstaniem świątyni buddyjskiej Wielkiego Kamienia, na górze Baoshi. Kamień do dziś istnieje.

Krótkotrwała dynastia Sui, znana z wielkich prac inżynieryjnych doprowadziła do powstania kanału Jiangnan i skomunikowania go z Kanałem Północnym, łączącym pięć głównych rzek Chin – Hai, Huang, Huai, Yangtze i Qiantang. Przedsięwzięcie pobudziło transport między Beijing a miastem Hangzhou, a więc gospodarkę regionalną, a także turystykę.

Aby dostarczyć wodę do miasta Hangzhou, w 781 r. gubernator Li Mi nakazał wykopanie sześciu studni w pobliżu obszarów zaludnionych, dzięki czemu podziemnymi kanałami i rurami bambusowymi woda z jeziora zasiliła mieszkańców. Jednak spowodowało to rabunkowe, jednostronne wykorzystanie Jeziora Zachodniego.

Do czasów dynastii Tang rejon Jeziora Zachodniego był uzależniony od kaprysów pogody – wysychał podczas suszy, zalewał duże obszary podczas ulewnych deszczy. Czasy tej dynastii to ogromny w różnych dziedzinach rozwój Chin. Kiedy poeta i urzędnik Bai Juyi został gubernatorem miasta Hangzhou, uświadomił sobie, że pobliskie tereny są uzależnione od wody w Jeziorze Zachodnim, dlatego nakazał budowę mocniejszej i wyższej grobli, z zaporą kontrolującą przepływ i dostarczającą wodę do nawadniania oraz łagodzącą problemy suszy. Bai Juyi okazał się nie tylko dobrym gospodarzem, ale również miłośnikiem przyrody. Ponieważ bardzo lubił spędzać wolny czas nad jeziorem nakazał budowlę grobli, aby móc nie tylko przemieszczać się łodzią, ale również urządzać piesze wycieczki. Na jego cześć do dziś istnieje grobla Bai (白堤), choć oczywiście nie jest już pierwotną budowlą.

Najbardziej znaczący okres rozwoju obszaru Hangzhou nastąpił podczas Okresu Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw, kiedy Królestwo Wuyue (907-960) uczyniło z Hangzhou swoją stolicę, co ułatwiło transport do regionów przybrzeżnych, jednocześnie promując handel z innymi krajami, takimi jak Japonia i Korea. Królestwo Wuyue stało się wielkim orędownikiem buddyzmu, dzięki czemu zbudowano liczne świątynie, pagody, kapliczki i groty wokół jeziora. Król Wuyue, Qian Liu, zatrudnił wojsko do pogłębienia jeziora i utrzymania go w czystości, udrożnienia źródeł stanowiących dopływy oraz postawił groble i jazy, aby zachować jak najwyższy poziom wody po deszczach.

Ponad sto lat później wielki poeta i gubernator Su Shi, z czasem zaniedbane i zarośnięte jezioro ponownie pogłębił i wyczyścił, zbudował kolejną groblę, którą nazwano jego imieniem, wzdłuż której powstało sześć mostków, stanowiąc wspaniałą atrakcję.

Renomę piękne Jezioro Zachodnie zyskało, gdy Południowa Dynastia Song z Hangzhou uczyniła swoją stolicą w 1127 roku, tworząc tu narodowe centrum polityki, gospodarki i kultury, zmieniając nazwę na Lin’an. Zachwycali się nim turyści, pielgrzymi oraz posłańcy innych krajów, a pływanie łodzią stało się popularną atrakcją. Przybywali poeci i malarze, aby oddać piękno tego miejsca.

W początkach dynastii Yuan Hangzhou z Jeziorem Zachodnim nadal zachwycały, dlatego wielu podróżników właśnie tu kierowało swoje marszruty, miedzy innymi Marco Polo, które określił je jako ”najwspanialsze niebiańskie miasto na świecie”. Jezioro nadal pogłębiano i utrzymywano w czystości, powstały odrębne strefy krajobrazowe. Z czasem, gdy władza mongolska słabła, pewni siebie możnowładcy zamykali strefy wodne, przekształcając we własne poletka uprawne, co bardzo szybko doprowadziło do zabagnienia akwenu.

Czasy późnej dynastii Ming umożliwiły przywracanie dobrego stanu akwenu poprzez bagrowanie, pomimo dużego oporu miejscowych bogaczy. Podjęto na nowo zagospodarowanie jak za czasów dynastii Tang i Song, przy okazji powiększając teren od strony zachodu i budując kolejna groblę Yanggong (楊公堤).

Wydobywany muł za czasów dynastii Ming i Qing posłużył do utworzenia dwóch wysp: Huxin i Xiao Ying Zhou. Kolejne lata to powstanie nowych wysepek, zatoczek, pagód dodając splendoru olbrzymiemu przedsięwzięciu. Cesarze Kanxi i Qianlong dynastii Qing wielokrotnie zatrzymywali się w Hangzhou, co umożliwiło przyspieszenie odnowy i wzbogacenia scenerii.

Od czasów starożytnych akwen był związany z wieloma romantycznymi poetami, znanymi filozofami oraz bohaterami narodowymi. Poeci tacy jak Bai Juyi, Su Shi, Xu Zhimo i Hu Shih napisali niezliczone wiersze o Jeziorze Zachodnim. To również miejsce odosobnienia przymusowego lub z własnego wyboru wielu mędrców chińskich. Poeta Lin Bu Północnej Dynastii Song, odrzucając życie urzędnika, przez dwadzieścia lat żył waśnie tu w odizolowaniu, poświęcając się uprawie drzewek brzoskwini i śliwy. Wielki eseista dynastii Ming, Zhang Dai, wiele swoich utworów poświęcił wspaniałości tego jeziora. A chińska Legenda o Białym Smoku jest osadzona w scenerii tegoż jeziora i przez lata była adaptowana na potrzeby filmów i seriali telewizyjnych.

Dziś Hangzhou z Jeziorem Zachodnim stanowi centrum turystyczne południowo-wschodnich Chin. A w czasie upałów radość i wytchnienie przynosi fontanna muzyczna o długości 126 metrów.