Wpłynęli na bieg historii

… czyli jak ambicje i partykularne interesy jednostki z liczącego się państewka, doprowadziły do globalnej wojny, w wyniku której ono samo przestało istnieć… gdyż napotkano silniejszych, korzystających ze wznieconej zawieruchy…

Każdy kraj ma swoje dzieje, które bardziej lub mniej rzutowały na losy sąsiadów. Są również takie, gdzie działania przywódców wpłynęły na bieg historii całego regionu.

Podział państewka Jin na Han, Zhao i Wei, który dokonał się w połowie pierwszego wieku przed naszą erą, oznaczał dla domeny chińskiej koniec Okresu Wiosen i Jesieni (770 – 476 r. p.n.e.) oraz początek Epoki Walczących Królestw (475 – 221 r. p.n.e.).

Jin (晉), pierwotnie znane Tang (唐), obok państewka Qi na wschodzie i Chu na południu, należało do najważniejszych, największych i najsilniejszych w domenie Dynastii Zhou. Jego tereny obejmowały ziemie pierwszej dynastii Xia, a więc południowej części obecnej prowincji Shanxi. Korzystna lokalizacja umożliwiła ambitnym książętom wchłonąć terytoria koczowniczych plemion Xirong, pochłonąć mniejsze i słabsze państewka stanowiące terytoria dynastii Zhou, a także skierować się na południowy zachód i walczyć z Qin, przyszłym zdobywcą całości domeny chińskiej.

Jin miało wiele stolic; pierwszą była Tang (唐), później przeniesiono do È (鄂), potem Jiang (絳), następnie Xintian (新 田). Od 746 do 677, Quwo (曲沃) było stolicą części Jin.

W czasach, gdy powstawała dynastia Zhou, podbite ziemie przekazywano krewnym i ministrom jako dziedziczne lenno. Cheng, drugi król dynastii Zhou (po Wu) podarował ziemie na zachód od współczesnego Yicheng swemu bratu Tang Shu Yu (唐叔 虞), nadając mu tytuł markiza.

Polecam wcześniejszą notkę o charyzmatycznym i wybitnym markizie Tang, która przybliży ówczesne dzieje.

Syn i następca Tang Shuyu, markiz Xie z Jin (晉侯 燮) zmienił nazwę swojego kraju z Tang na Jin.

Państewko Jin ponownie zdobyło względy władców dynastii Zhou w 760 r. p.n.e., czynnie popierając wyniesienie na tron prawowitego króla Ping. Markiz Wen z Jin zabił uzurpatoraXie, syna konkubiny, którego wyniesiono na tron po zamordowaniu rozwiązłego króla You Zhou.

Moment ten ustala powstanie Wschodniej Dynastii Zhou, natomiast markiz Wen za swój czyn zostaje sowicie wynagrodzony poprzez przyznanie  ziem wokół rzeki Jin. Markiz Wen był pierwszym władcą Jin Okresu Wiosen i Jesieni.

Jeden z kolejnych następców,  dwunasty władca Jin, markiz Zhao, dał asumpt przyszłemu podziałowi ojczyzny, a zarazem zmianie klimatu politycznego domeny dynastii Zhou. W 745 r. p.n.e., tj. pierwszym roku swego panowania, przyznał ziemie Quwa (obecnie hrabstwo Quwa, prowincji Shanxi), swemu wujowi Chengshi, później znanemu jako Huan Shu z Quwa, co spowodowało faktyczny i polityczny podział na Jin i Quwa.

W 739 r. p.n.e., tj. siódmym roku panowania, urzędnik o imieniu Panfu (潘 父) zamordował swego władcę, propagując wstąpienie na tron Huan Shu z Quwa (a więc z bocznej linii) na miejsce Zhao z Jin, co ten pierwszy próbował skwapliwie wykorzystać. Czy było to ukartowane z Quwa - brak informacji, choć można przypuszczać, że tak właśnie było. Jednak wojska Jin nie dopuściły do tego przewrotu i pretendenci do przejęcia władzy cofnęli się do Quwa. Na miejsce zamordowanego osadzono na tronie syna Zhao, Pinga, który stał się kolejnym markizem Xiao z Jin, panującym przez szesnaście lat.

Analogiczna sytuacja powtórzyła się w 724 r. p.n.e., gdy syn wuja Huan z Quwa, hrabia Zhuang z Quwa, zamordował markiza Xiao z Jin. Podobnie jak poprzednio wojska Jin nie dopuściły do przewrotu, a Zuang wycofał się do Quwa. Następcą w Jin został syn Xiao, markiz E Jin (晋 鄂 侯), który panował jedynie sześć lat.

Z jego śmierci chciał skorzystać Zhuang Bo z Quwa, przypuścił atak na Jin. Jednak w sukurs przybył książę Guo (虢) na rozkaz króla Huan dynastii Zhou, w wyniku czego atakujący z Quwa się wycofali. Tak incydent przedstawia Sima Qian historyk dynastii Han w swych Zapiskach historyka.

Inne jednak zdanie na ten temat ma Zuo Zhuan - Przekazy Zuo, najstarsze dzieło opisujące wydarzenia historyczne okresu 722 – 468 r. p.n.e., a przypisywane Zuo Qiumingowi (左丘明). Wg którego hrabia Zhuang zawarł sojusz z państewkami Zheng i Xing (邢), po czy zaatakowali ówczesną stolice Jin, Yi (翼). Wojska króla Huan z Zhou pomogły jednak Quwe, dlatego markiz E musiał ratować się ucieczką. Prawdopodobnie hrabia Zhuan „chciał upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu” i równocześnie zaatakował króla Huan. Nadmiar aspiracji doprowadził do tego, że król Zhou wysłał księcia Guo (虢 公) przeciw Quwo, jednocześnie ustanawiając władcę Jin i Guang syna markiza E, markiza Ai z Jin.

Prawdopodobnie z powodu braku sukcesów klanu Quwo w powiększeniu swoich włości, przyrodni brat Huan Bo z Quwe, Wuzi Han (韩武子), syn Huan z Quwo i jego konkubiny, stanął na czele przyszłego trzeciego z państewek powstałych w wyniku późniejszego podziału Jin. A więc już wtedy kolejny odłam rodziny myślał o odłączeniu się od korzeni.

Skutki przyznania przez markiza Zhao w 745 r. p.n.e. ziem Quwo wujkowi, niestety będą się przeplatać przez całą historię Jin, osłabiając państewko poprzez bratobójcze walki, a w końcu doprowadzając do jego zniknięcia z mapy.

W 710 r. p.n.e., ósmym roku swego panowania, markiz Ai z Jin zaatakował na południu swych granic małego sąsiada, Xingting (陘 廷). Nic ważniejszego z tego wówczas nie wynikło, jednak napadnięci postanowili sprzymierzyć się z księciem Wu z Quwo, aby w przyszłości wspólnie wyruszyć na stolicę Jin, Yi.  

… ciąg dalszy nastąpi… ZAPRASZAM

..........................

Polecam Chronologiczny spis treści oraz Tematyczny spis treści niniejszego blogu