KEKEXILI - dziewiczy Tybet

Istnieje obawa, że określenie to niestety z powody totalnej dominacji, eksploracji i eksploatacji  Wyżyny Tybetańskiej przez nację Han, może przestać za jakiś czas być aktualnym. Dziś jeszcze kojarzy się z Hoh Xil (ཧོ་ཧོ་ཞི་ལི, 阿卿贡嘉), czyli z obszarem nam znanym z filmu „Kekexili: Patrol Mountain”… o czym za chwilę…

W bieżącym roku Lista Światowego Dziedzictwa UNESCO powiększyła się o dwadzieścia jeden nowych, ciekawych miejsc.

Z Polski doszły kopalnie rud ołowiu, srebra i cynku oraz system gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach.

Natomiast z Chin Gu Lang Yu (鼓浪嶼), potocznie zwana Wyspą Fortepianów, o której można szerzej przeczytać w mojej notce sprzed dwóch lat, zapraszam.

To miejsce słynące z plaż, gdzie usłyszymy specyficzne dźwięki uderzających fal w rafy koralowe - na podobieństwo bicia w bębny. Tutaj spacerując krętymi i wąskimi uliczkami niczym we włoskich starych miasteczkach, nasze uszy dopieści muzyka wydobywana z instrumentów przez ćwiczących słynnych pianistów. Również tu zwiedzimy dwie sławne na cały świat placówki: Muzeum Fortepianów i Muzeum Organów.

Nie trzeba koniecznie pojechać aż na Gu Lang Yu, aby usłyszeć zdolnego pianistę chińskiego. Można mieć to szczęście również w Polsce, i niekoniecznie w renomowanej sali koncertowej. Właśnie kilka dni temu w Sali Koncertowej Teatru Zdrojowego w Szczawnie Zdroju mieliśmy okazję posłuchać tajwańską pianistkę, Sylvię Tien. To, że była wspaniała świadczą aż dwa bisy. Oczywiście, gdyby nie prywatni sponsorzy, których trzeba podziwiać, wydarzenie nie byłoby możliwe.

Kolejnym miejscem docenionym przez UNESCO w Chinach są tybetańskie rejony Kekexili, jako największy i najwyżej położony płaskowyż świata, w którym żyje jedynie dzika zwierzyna zachowując pierwotny stan.

Pociąg jadący z Lhasy do Golmud zbliża się do naturalnej granicy pomiędzy Tybetem a prowincją Qinghai tj. pomiędzy Przełęczą Tangulla na wysokość 5072 m n.p.m. a Tunelem Fenghuoshan (o długości 1338 m, na wysokości 4905 m n.p.m. ).

I tu właśnie po zachodniej stronie rozpoczyna się zupełna dzicz. Całkowita zima… na pokrywie śnieżnej ślady zwierząt.

Zadziwia zlewisko rzeki Tuo Tuo, która daje początek potężnej rzece Jangcy. W górnym biegu już demonstruje swoje uroki, siłę, żywiołowość i wielkość. Cieki wodne z różnej wielkości jeziorkami to nieodłączny element tego krajobrazu.

Przybywanie pokrywy śnieżnej oznajmia, że zbliżamy się do bajkowej krainy Kekexili – Hoh Xil, największego pustkowia w Tybecie oraz Chinach, trzeciego takiego obszaru na świecie oraz jednej z ostatnich dziewiczych krain na Ziemi. Tereny, które nie nadają się do zamieszkania, gdyż przez cały rok hulają zimne wiatry, brak jest tlenu, w wielu miejscach wody, klimat jest suchy i zimny, ogólnie nie przystosowany do egzystencji ludzkiej, dzięki czemu tworzy raj dla dzikiej zwierzyny.

Krainę tę rozsławił na cały świat, nakręcony w 2004 r. chiński film pt. „Kekexili: Patrol Mountain”. Scenariusz oparto na faktach autentycznych, ukazuje walkę strażników przyrody z kłusownikami. Film rozpoczyna dramatyczna scena egzekucji członka patrolu wykonana przez kłusowników. Scenarzysta wykorzystał dokumenty opisujące perypetie zaangażowanych w sprawę wyjaśnienia tego mordu: dziennikarza i tybetańskiego obrońcy dzikich zwierząt. Film nominowano do wielu nagród zagranicznych i miał ogromny wpływ na rząd chiński, który zwrócił uwagę na region tybetański, los jego mieszkańców oraz ochronę zagrożonych gatunków zwierząt, a w szczególności antylopy tybetańskiej.

Kekexili to rezerwat przyrody o powierzchni 83 tys. km² , leżący na wysokości 4800 m n.p.m. pomiędzy pasmami gór Tanggula i Kunlun, w regionach przygranicznych Tybetańskiego Regionu Autonomicznego i prowincji Qinghai. Miejsce to jest ostoją przeszło 230 gatunków dzikich zwierząt (w większości endemicznych), z których 20 jest pod ochroną, w tym: dziki jak, dziki osioł, jeleń białowargi, niedźwiedź brunatny i zagrożona antylopa tybetańska (chiru). W celu umożliwienia swobodnej migracji zwierząt, specjalnie dla tybetańskiej linii kolejowej, zostały wybudowane 33 indywidualne wiadukty na wysokości 3 do 4 metrów. Lokalizację tych przejść dostosowano do nawyków migracyjnych zwierzyny.

Większym zagrożeniem dla dzikich zwierząt są jednak kłusownicy, których nie są w stanie upilnować strażnicy przyrody.

Hoh Xil w języku mongolskim oznacza piękną dziewczynę. Zadziwiają pokryte śniegiem góry i murawy, jasne jeziora z odbiciem białych chmur i grupy dzikich zwierząt, przemieszczające się za pożywieniem i wodą. Piękne krajobrazy z dolinami, lodowcami, lasami kamiennymi, gorącymi źródłami. To wszystko na rozległych, falistych wzgórzach i równinach, zapewniając szeroką perspektywę.

Jadąc pociągiem przez obszar Kekexili patrzy się z rozrzewnieniem na nieskażoną przyrodę, tym bardziej, że osobiście można wypatrzeć stada antylopy tybetańskiej, dzikiego osła i dzikich jaków.

Mimo to, że zwierzęta znajdują się daleko od trasy pociągu, a więc są niewielkie, i tak się ma możliwość im się przyjrzeć i zrobić kilka zdjęć ich stadom. To niesamowite przeżycie, zobaczyć te zwierzęta w ich naturalnym środowisku.

Kij ma zawsze dwa końce… z jednej strony powinno cieszyć, że takie miejsce dziewicze jak Kekexili zostało docenione, ale…

chiński rząd nie licząc się z mniejszościami narodowymi, ich tereny traktuje niczym kolonizator, a charakter i pomysłowość rdzennych Chińczyków do robienia interesów są wszystkim znane…

Działacze protybetańscy obawiają się, że przyznanie Statusu Dziedzictwa Naturalnego może mieć nieodwracalne konsekwencje dla przyrody i Tybetańczyków. Prognozują masową turystykę, a więc degradację środowiska, zmniejszanie populacji zwierząt będących pod ochroną, dalsze niszczenie kultury tybetańskiej, kontrolę nad koczowniczą ludnością tybetańską oraz wyrugowanie jej z dotychczasowych zajęć i terenów, co od połowy XX wieku ma miejsce na większości terytorium Wyżyny Tybetańskiej. 

................................

Polecam Tematyczny spis treści i Chronologiczny spis treści niniejszego blogu