Most męża i żony

Atrakcji turystycznej, pięknemu i bardzo użytecznemu, najsłynniejszemu mostowi linowemu Chin – a właściwie parze mostów obejmujących całą szerokość rzeki Min oraz sztuczną wyspę – animatorzy historii przełomu XVIII i XIX wieku dopisali niepochlebne informacje. Defraudacja, aktywność rzezimieszków, sabotaż oraz morderstwo społecznika wiążą się niestety z tą wspaniałą konstrukcją, umożliwiającą zwykłym ludziom bezpieczne przejście i transport.

To most Anlan (ān lán suǒ qiáo, 安澜索桥), którego kładka dla pieszych przebiega zgodnie z krzywiznami lin, a nie w płaszczyźnie poziomej. Wpisany na listę pięciu starożytnych mostów Chin, położony w prowincji Sichuan, w pobliżu jej stolicy Chengdu, uważany jest za jeden z cudów inżynierii dawnego świata.

Oryginalny Most Zhupu został wykonany przez administratora i inżyniera państewka Qin, Li Bing’a żyjącego w III w. p.n.e. Pierwotną konstrukcję zastąpiono mostem Pingshi za czasów dynastii Song, który następnie spłonął podczas wojen kończących panowanie dynastii Ming.

Stała przeprawa została odbudowana w 1803 roku za panowania cesarza Jiaqing dynastii Qing. Impulsem mobilizującym społeczeństwo do działania stał się nieszczęśliwy wypadek w dniu 15 maja 1803 roku, kiedy doszło do wywrotki przepełnionego promu podczas powodzi letniej, skutkiem czego zginęło przeszło 100 osób. Były to czasy kiedy brak mostu wykorzystywało dwóch miejscowych rzezimieszków, Zeng Xiwu i Fan Laome, kontrolujących przeprawę promową, wyłudzając pieniądze od pasażerów i dla jak najwyższego zysku doprowadzając do przepełnienia jednostki. Osobami, które zaproponowały realizację niezbędnego przedsięwzięcia, a w trakcie inwestycji wspierały wszelkie wysiłki, byli młody nauczyciel He Xiande (何先德) i jego żona. Plan jednak musiał zostać porzuconym, ponieważ środki na budowę mostu zostały przywłaszczone przez kolejnych gubernatorów.

Ostatecznie, historia z jednej strony kończy się tragicznie, gdyż traci życie He Xiande podczas wybuchu mostu, co było celowym sabotażem. Wydarzenie jednak wstrząsnęło na tyle społeczeństwem, że skutkowało wyborem żony He Xiande (kobiety w tamtych czasach?) do kierowania ukończeniem odbudowy. I właśnie to nieszczęście, a następnie dalsze działania już zaciekłych i nieustępliwych zwykłych ludzi doprowadzają do pozytywnego finału – bo dzięki ich determinacji most jednak powstał. A czy winni nadużyć i gwałtu zostali ukarani? – nie udało się znaleźć w materiałach źródłowych.

Po zakończeniu budowy dla uczczenia dzielnego małżeństwa, chcącego coś ważnego zrobić dla lokalnej społeczności, przeprawę nazwano Most męża i żony. W nowej konstrukcji jako elementy nośne zastosowano nadal liny bambusowe, natomiast kładkę wykonano z drewnianych płyt. Taki stan istniał do II połowy XX wieku, kiedy struktury nośne zastąpiono stalowymi linami.

Małżeństwo He Xiande zostało również uhonorowane przedstawieniem operowym „Fu Qi Qiao” w Chuan Operze. Treść przedstawienia pokrywa się z wiedzą historyczną, z drobną zmianą, tj. zamiast wybuchu mostu wpleciono scenę podczas burzowej nocy z efektownymi piorunami, co zapewne jest bardziej widowiskowym dla widzów.

W 1958 roku most ten miał osiem przęseł, a jego łączna długość wynosiła 320 metrów, przy szerokości 2,7 m. Zawieszony był na 10 bambusowych linach o średnicy 16,5 cm. Podpory były drewniane, oprócz jednej murowanej. Przyczółki natomiast murowane i mieściły kołowroty do napinania lin. Obiekt przez dwa miesiące w roku poddawano konserwacji.

Obecnie, stanowiąc atrakcję turystyczną, nie przedstawia wartości historycznej, gdyż w 1972 roku został przebudowany i zawieszony na linach stalowych, wspartych na żelbetonowych podporach.

W kolejnej notce przybliżę niespotykane przedsięwzięcie hydrotechniczne Dujiangyan, które przez wieki uratowało życie milionom istot, a jednym z jego elementów jest właśnie most Anlan. Zapraszam.

Źródło zdjęć z 1958 r.:

http://bambus.rwth-aachen.de/eng/reports/il31/gz.html

...........................