Rządzi globalistyczna sekta, edukację już przejęła, czyli równaj do najgłupszego...

Logan Lancing

Nauczanie "wrażliwe kulturowo", czyli równaj do najgłupszego

Ciekawość jest zabójcą sekt

“Czym jest nauczanie adekwatne (ew. wrażliwe, czułe) kulturowo?” Na to pytanie postanowiłem odpowiedzieć cztery lata temu.

W 2020 roku moja żona i ja przygotowywaliśmy się do bycia rodzicami i zacząłem badać stan naszego systemu edukacji. Szybko zdałem sobie sprawę, że zasadniczo nic nie wiem o tym, co dzieje się w naszych szkołach, mimo że uczęszczałem do nich przez pierwsze dwadzieścia dwa lata mojego życia.

Hasła były wszędzie – “różnorodność, równość i inkluzywność (diversity, equity, and inclusion – DEI)”, “uczenie się społeczno-emocjonalne (social-and-emotional learning – SEL)”, “sprawiedliwość naprawcza (restorative justice – RJ)” i “nauczanie adekwatne kulturowo”, by wymienić tylko kilka. Byłem kompletnie zagubiony, ale wiedziałem, że niektórzy ludzie w telewizji mówili mi, że DEI oznacza na przykład uczenie dzieci szacunku dla innych i równego traktowania ludzi. Inni mówili mi, że DEI to “pranie mózgu”. Najwyraźniej DEI [różnorodność, równość i inkluzyjność] było punktem spornym, co mnie zdezorientowało. Jak ktokolwiek mógłby mieć problem z różnorodnością? Jak ktoś może mieć problem z równością? Jak… czekaj. Czy “równość” oznacza “równość”? Czym do cholery jest równość? Byłem ciekaw.

Po kilku szybkich poszukiwaniach w Google dowiedziałem się, że “sprawiedliwość” oznacza “dawanie wszystkim dzieciom równych szans na taki sam wynik”. “Cóż”, pomyślałem, “to szaleństwo!”. Niedawno poczytałem trochę Thomasa Sowella, a on całkowicie zdemontował zaklęcie “nierówności są równoznaczne z dyskryminacją”, których ofiarą padłem na początku lat 20-tych XXI wieku. Wiedziałem, że wszystkie dzieci są różne i z różnych powodów należy oczekiwać, że osiągną różne wyniki edukacyjne. Jedynym sposobem na osiągnięcie równych wyników między dziećmi jest sztuczne tworzenie nierównych nakładów między dziećmi. Jeśli chcesz, aby wszystkie dzieci przekroczyły linię mety w tym samym czasie, musisz stworzyć indywidualny tor dla każdego dziecka. Szybkie dzieci otrzymują obciążone kamizelki i przeszkody. Wolniejsze dzieci otrzymują rolki i trasę z górki.

Jak szkoły wpadły na pomysł, że równość wyników jest w ogóle możliwa, nie mówiąc już o tym, że pożądana? Byłem ciekawy, więc zacząłem przeglądać strony poświęcone “równości” na różnych stronach internetowych szkół w mojej okolicy. To właśnie tam natknąłem się na “nauczanie kulturowo wrażliwe” jako “sprawiedliwą” praktykę dla szkół. Najwyraźniej “nauczanie odpowiednie kulturowo” było sposobem na pomoc szkołom w osiąganiu równych wyników między uczniami.

“No dobra”, pomyślałem. “Dowiedzmy się, czym jest nauczanie wrażliwe (czułe) kulturowo“. Byłem ciekawy. Chciałem wiedzieć, co to jest i jak jest powiązane z “równością wyników”. Chciałem wiedzieć, jak to się stało, że nigdy nie spotkałem się z tym terminem w mojej wczesnej edukacji, a teraz był on wszechobecny na każdej stronie okręgu, na którą patrzyłem. “To musiało się skądś wziąć” – pomyślałem. Kto go stworzył?

Po raz pierwszy od ponad dekady zajrzałem do Google Scholar. Wyszukałem hasło “culturally relevant teaching” i wcisnąłem “enter”. W ciągu jednej dziesiątej sekundy otrzymałem ponad trzy miliony wyników. Hurra! Wyniki mnie przytłoczyły, więc skupiłem się na dwóch najczęściej cytowanych – Toward a theory of culturally relevant pedagogy (ponad 12 tysięcy cytowań) i But that’s just good teaching! The case for culturally relevant pedagogy

Oba artykuły zostały napisane przez Glorię-Ladson Billings w połowie lat dziewięćdziesiątych. Zacząłem od publikacji „W kierunku teorii pedagogiki adekwatnej kulturowo [Toward a theory of culturally relevant pedagogy]”, najczęściej cytowanego artykułu. To właśnie tam po raz pierwszy zetknąłem się z terminem “krytyczna świadomość”, który Glora Billings identyfikuje jako główny cel nauczania adekwatnego kulturowo. “Nauczanie adekwatne kulturowo musi”, napisała, “[prowadzić do] rozwoju świadomości społeczno-politycznej lub krytycznej”. Teraz wiem, że krytyczna świadomość to kultowe [sekciarskie] przekonanie, że wszystko w społeczeństwie ma na celu uciskanie cię, a jedynym sposobem na poznanie “prawdy” o świecie jest stanie się marksistą zaangażowanym w “proroczą wizję sprawiedliwości społecznej”, cytując Henry’ego Giroux (piszącego o krytycznej teorii edukacji Paulo Freire). “Czekaj… co? Głównym celem edukacji jest rozwój politycznej świadomości” – pomyślałem. “Co tu się do cholery dzieje?” Byłem ciekawy.

W książce “But that’s just good teaching” po raz pierwszy spotkałem się z nazwiskiem Paulo Freire. Dowiedziałem się, że nauczanie adekwatne kulturowo jest “podejściem podobnym do tego zalecanego przez znanego pedagoga krytycznego Paulo Freire”. Dowiedziałem się również, że “krytyczna świadomość” była czymś, o czym Ladson-Billings nie przebierała w słowach. “Uczniowie”, powiedziała, powtarzając swoje oświadczenie w książce ” W kierunku teorii pedagogiki adekwatnej dla kultury”, “muszą rozwinąć krytyczną świadomość, poprzez którą kwestionują status quo obecnego porządku społecznego”.

“Słucham?!” Nauczanie adekwatne kulturowo było w modzie w każdym okręgu szkolnym, który badałem. Rozpoznałem już imię Glorii w dokumentach źródłowych, które znalazłem. Dlaczego, u licha, wszystkie szkoły zainwestowały w program, który uczy dzieci “kwestionowania status quo obecnego porządku społecznego”? Kim jest Paulo Freire? Czym są “nierówności” i dlaczego uczniowie muszą uczyć się “krytykować normy kulturowe, wartości, obyczaje i instytucje, które je wytwarzają i utrzymują“? Jak to wszystko stało się “dobrym nauczaniem“?

Opowiadam tę historię w pewnym celu. Celu, który zaczyna się od pytania.

Mam dręczące pytanie, z którym nie mogłem się uporać od bardzo wczesnych dni moich badań: co się stało z ciekawością?

Nie wpadłem do króliczej nory, którą jest “przebudzenie [woke]”. Zostałem w nią wciągnięty przez moją ciekawość. Nie miałem wyboru. Na co patrzę? Skąd to się wzięło? Kto zdecydował, że to powinno być w szkołach i jaki jest tego cel? To są pytania, które złamały zaklęcie kultu [sekty] nade mną.

Dziesięć lat temu byłem w pełni zanurzony w “kultowym [sekciarskim] środowisku” Woke [Przebudzonych] . Nie zadawałem żadnych pytań, po prostu założyłem, że jestem “dobrym człowiekiem” po “właściwej stronie historii”, ponieważ popierałem wszystko i wszystko, co brzmiało cnotliwie. Nigdy nie przyszło mi do głowy, że język, którego używałem, może ukrywać wymyślone terminy i radykalne programy; nigdy nie przyszło mi do głowy, że dzisiejsza edukacja może być zupełnie inna niż edukacja, którą otrzymałem 20 lat temu; nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogą istnieć powody, dla których sześć na dziesięć dzieci w stanie Wisconsin nie jest biegłych w czytaniu lub matematyce.

Sygnalizowanie cnoty

Według Roberta J. Liftona, amerykańskiego psychiatry, który przez dziesięciolecia badał psychologię sekt, “najbardziej podstawową cechą środowiska reformy myśli… jest kontrola komunikacji międzyludzkiej”. Sekty robią wszystko, co w ich mocy, by kontrolować to, co ich uczniowie widzą, czytają, myślą, słyszą, mówią i piszą. Jednym z podstawowych narzędzi stosowanych przez sekty w celu zabicia kipiącej ciekawości, która może doprowadzić kogoś do odejścia od doktryny sekty, jest “frazes przerywający myślenie”.

“Język środowiska totalistycznego charakteryzuje się frazesami [banałami] kończącymi myślenie. Najbardziej dalekosiężne i złożone ludzkie problemy są skompresowane do krótkich, wysoce redukcyjnych, definitywnie brzmiących fraz, łatwych do zapamiętania i łatwych do wyrażenia”.

“Ale to po prostu dobre nauczanie!” to banał, który już na mnie nie działa. Tak było przed 2020 rokiem, ale po przeczytaniu pracy Glorii Ladson-Billings wiem teraz, że dla niej “dobre nauczanie” oznacza praktykowanie krytycznych teorii rasy, płci biologicznej [sex], płci kulturowej [gender] i kultury na dzieciach. To znaczy, teraz wiem, że “dobre nauczanie”, które dzieci otrzymują w szkołach, jest w rzeczywistości usystematyzowanym praniem mózgu.

Jeśli mamy zamiar przełamać zaklęcie, które sekta Woke [Przbudzonych] rzuciła na całą naszą infrastrukturę edukacyjną w Stanach Zjednoczonych, będziemy potrzebować masowego powrotu ciekawości. Ludzie muszą zacząć zadawać podstawowe pytania – “kto, co, kiedy, gdzie i dlaczego” – i podążać za swoją ciekawością w głąb króliczej nory.

Kiedy to piszę, nasze elitarne uniwersytety przeżywają otwarty bunt. Pytanie dnia brzmi: “W jaki sposób amerykańskie uniwersytety stały się tak antysemickie?”.

Czy nie jesteś ciekawy?

Źródło: Curiosity Is a Cult Killer

Bibliografia:

1.Ladson-Billings, G. (1995). Toward a theory of culturally relevant pedagogy. American Educational Research Journal, 32(3), 465–491.

2.Ladson‐Billings, G. (1995). But that’s just good teaching! The case for culturally relevant pedagogy. Theory into practice, 34(3), 159-165.

3.Lifton, R. J. (1989). Thought reform and the psychology of totalism: A study of “brainwashing” in China. University of North Carolina Press.